لویى آراگون، شاعر، رمان نویس و ادیب معروف فرانسوی در سوم اکتبر سال 1898میلادی در پاریس به دنیا آمد. وی کودکی گستاخ و خارق العاده بود و در جوانی به نهضت پرهیاهوی دادائیسم که ثمره ناامیدی و هرج و مرج طلبی ناشی از جنگ جهانی اول بود، کشیده شد. با این حال پس از چندی از این مکتب دست کشید و با انتخاب سبک سورئالیسم، که مبتنی بر بیان احساس و ارائه تخیلات و اندیشه های آزاد و عدم پای بندی به قیود اخلاقی و زیبایى شناسی بود، به شهرت دست یافت. آراگون در طی سال های بعد از رهبران این سبک در فرانسه گردید. با این حال از سال 1931میلادی که به مسائل اجتماعی و سیاسی علاقه مند شد، همه آثارش نشانی از اندیشه های اجتماعی پیدا کردند و طرزی واقع بینانه به خود گرفتند. این تغییر دادگاه، در نتیجه سفر به مسکو بود که پس از آن با صراحت بسیار، خود را طرفدار کمونیسم و علاقه مند به مسائل مربوط به انقلاب روسیه معرفی کرد و هر نوع ادعای تغییر مشی زندگی را تنها از این راه مورد تایید قرار داد. از این زمان بود که از سورئالیست نیز گریخت. آراگون در آثاربعدی خود که در زمینه مخالفت با سیاست فرانسه قبل از جنگ جهانی اول نوشته شده است، همه چیز را از نقطه نظر عقاید مارکسیستی مورد توجه قرار داده است. وی در این آثار، از فساد سرمایه دار سخن گفته و سرنوشت فرد را مطیعِ حوادث غم انگیز تاریخ دانسته است. آراگون از سال 1949 تا 1951میلادی چندین کتاب با عنوان کمونیست ها انتشار داد و در این آثار، به دنیای واقعی و اشتراک منافع انسانی بازگشته است، چه در خط سیر انقلابی، چه در افکار و الهامات عاشقانه. وی در سال های بعد به عنوان یکی از درخشان ترین چهره های ادبی فرانسه و اروپا در قرن بیستم و نیز سمبل شعر کشور فرانسه در این قرن شناخته شد و آثار معروفی به وجود آورد. مجموعه اشعار معروفش مربوط به زمان مقاومت و اشغال فرانسه در جریان جنگ جهانی دوم است و در کنار آن، دل آزردگی، شکسته دل و چشمان اِلْزا از دیگر آثار اوست. لویی آراگون سرانجام در سال 1982میلادی در 84 سالگی درگذشت. یکی از اعضای جامعه روشن فکران فرانسه در مورد وی گفته است: با مرگ آراگون، فرانسه بزرگ ترین شاعر و یک نویسنده نابغه را از دست داد.
