آیت الله سیدمحمدعلی موحد ابطحی در سال 1309 هجری شمسی(1349 ه.ق) در اصفهان، در بیت علم و فضیلت زاده شد. وی در هشت سالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، در پانزده سالگی به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد. آیت الله موحد ابطحی در قم در درس های خارج آیات عظام: سیدحسین بروجردی، سیدمحمد حجت کوه کمره ای، سیدمحمد محقق داماد، سیداحمد خوانساری، سیدمحمدرضا گلپایگانی و علامه طباطبایی شرکت جست و در علوم عقلی و نقلی به مدارج بالایی دست یافت. آن فقیه بزرگوار سپس در سال 1333 ه.ش به نجف اشرف کوچید و در محضر حضرات آیات: سیدمحسن حکیم، سید محمود شاهرودی، سیدابوالقاسم خویی و سیدعبدالهادی شیرازی به شاگردی پرداخت تا این که به درجه والای اجتهاد دست یافت. وی در سال 1353 ه.ش پس از بیست سال تحصیل و تدریس در نجف، به قم بازگشت و بساط تحقیق، تألیف و تدریس را در حوزه عملیه قم گسترانید. آیت الله ابطحی از وقت خویش، به بهترین نحو استفاده می کرد و در هر فرصت به خواندن و نوشتن می پرداخت. از او بیش از یکصد و ده عنوان کتاب در علوم تفسیر و فقه، اصول و رجال، حدیث، تاریخ، کلام و فلسفه و سایر مسائل اسلامی بر جای مانده است که تهذیب المقال فی شرح الرّجال در 5 جلد، اصول الفقه در 4 جلد، اخبار الرُّواة در 10 جلد، المعراج در 2 جلد و حیاةُ الرَّسول از آن جمله اند. سرانجام شمع وجود آن فقیه بزرگ و پرکار پس از 72 سال زندگی، در قم به خاموشی گرایید و در بیست و نهم شهریور 1381 ه.ش برابر با شب سیزدهم رجب 1433 ه.ق بدرود حیات گفت و در همان شهر به خاک سپرده شد.
