علامه طباطبائى(رحمة الله عليه)
علامه در مراتب عرفان و سير وسلوک معنوى مراحلى را پيموده بود. اهل ذکر و دعا و مناجات بود، در بين راه که او را مىديدم غالبا ذکر خدا را بر لب داشت و در جلساتى که در محضرشان بوديم، وقتى جلسه به سکوت مى کشيد، ديده مى شد که لب هاى استاد به ذکر خدا حرکت مى کرد. به نوافل مقيد بود و حتى گاهى ديده مى شد که در بين راه مشغول خواندن نمازهاى نافله است.
شب هاى ماه رمضان تا صبح بيدار بود، مقدارى مطالعه مى کرد و بقيه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود. در قم حداقل هفته اى يکبار به حرم حضرت معصومه «عليها السلام» مشرف مى شد و در ايام تابستان به زيارت حضرت رضا (عليه السلام) مى شتافت. شب ها به حرم مطهر مشرف مى شد و در بالاى سر مى نشست و با حال خضوع به زيارت و دعا مى پرداخت.
يادنامه علامه طباطبائى ، ص 131 با تلخيص
