شرح فرازهای دعای روز سوم ماه رمضان

شرح فرازهای دعای روز سوم ماه رمضان

به مناسبت فرارسیدن ماه ضیافت در این نوشتار شرح فرازهای دعای روز سوم ماه رمضان از مجموعه شرح فرازهای ادعیه روزانه ماه رمضان تقدیم حضورتان خواهد شد... إن شاءالله، با ما همراه باشید.

دعای روز سوم ماه رمضان :

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ الذِّهْنَ وَ التَّنْبِیهَ وَ بَاعِدْنِی فِیهِ مِنَ السَّفَاهَةِ وَ التَّمْوِیهِ‏ وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ بِجُودِکَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِین‏؛
خدایا، در این روز، مرا هوش و بیداری نصیب فرما و از سفاهت، جهالت و کار باطل دور گردان، از هر خیری که در این روز نازل می‏فرمایی، مرا نصیب بخش، به حق جود و کرمت ای جود و بخشش دارترین عالم.

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

فراز اول:  اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ الذِّهْنَ وَ التَّنْبِیهَ

جهل بر دو نوع است:

ذهن بیشتر به ادراکات کلی گفته می شود، و "تنبیه" به تطبیق بر جزئیات و فهم مصادیق کلی، اطلاق می گردد؛ گاهی شخص، اصل مسئله را نمی داند و گاهی تطبیق بر مورد را نمی داند؛ همان طوری که در حدیث عقل و جهل از معصوم نقل شده است که اساس همه بدبختی های انسان جهل است.

واقعیت این است که اساس بدبختی بشر، در جهل و نبود علم است؛ حتی کسی که می داند سیگار مضر است اما باز می کشد، فکر می کند تحمل این ضرر در مقابل لذتی که می برد چیزی نیست! و نمی داند ضرر این بیشتر است و حدیث جنود عقل و جهل به خوبی این مسئله را روشن کرده است.

جهل هم بر دو نوع است، گاهی جهل بر قواعد کلی و مسئله اصلی است و گاهی در تطبیق بر صغرویات قضیه و مصادیق آن است، از خدا می خواهیم که در هر دو جهت دست ما را بگیرد.

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

فراز دوم: وَ بَاعِدْنِی فِیهِ مِنَ السَّفَاهَةِ وَ التَّمْوِیهِ

معنای سفیه:

خدایا در این ماه مرا از سفاهت و تنبیه دور کن، " سفاهت" درست مقابل ذهن و آگاهی است؛ سفیه کسی است که حقیقت را نمی فهمد و گاهی "سفاهت" در مقابل "رشد" به کار می رود؛ "رشد" یعنی رو به تکامل بودن و لازمه رشد درک حقیقت است پس "سفاهت" به معنی نفهمی و جهالت است، اما کلمه " تمویه" به معنای "ظاهر سازی کردن و حقیقت را به گونه دیگری جلوه دادن است، در حقیقت " تمویه" در مقابل " تنبیه" است در تنبیه شخص، آگاه نسبت به حقیقت شی است. اما در تمویه، با یک ظاهر سازی؛ خلاف حقیقت را در ذهن خود جای داده است، بشر برای سعادت خود باید هم حقایق را بفهمد و هم مراقب باشد که امر غیر واقعی به جای امر واقعی در ذهنش ننشیند.

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

فراز سوم: وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ

همه خیرها در این فراز است:

خدایا نصیب و بهره ای از هر خیری که در این ماه نازل می کنی روزیم فرما؛ ماه رمضان، ماه نزول جمیع خیرات است، میهمانی خدایی است که اکرم الاکرمین است و در حقیقت کریمی جز او نداریم، آنگاه از چنین کریمی درخواست می کنیم که هر خیری که در این ماه داری روزی ما بفرما این درخواست بسیار مهمی است.

خوشا به حال کسانی که با روزه داری کامل در اخلاق و رفتار به این دعا مترنم هستند و از خداوند چنین خیری را می خواهند و خدا هم با کرم خویش به ایشان لطف می کند، مهم این است شخصی که دعا را می خواند، متوجه این مطلب باشد، این دعا چقدر توسعه دارد " وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ" دعا کننده در این عبارت، انواع خیرات را درخواست می کند، سئوال می کنیم، انواع خیرات را برای کجا می خواهد؟ در این دنیا، یا در آخرت و یا در عالم برزخ؟ دایره این دعا وسیع است و همه عوالم وجودی را در بر دارد، حتی در زندگی شخصی و اجتماعی خویش خیراتی متصور است که از خدا می خواهیم که ما را از همه این خیرات بهره مند گرداند.

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

فراز چهارم: بِجُودِکَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِین‏

خدایا متوسل می شوم به مقام جوادی تو.

معنای جود

"جود" به بخشش رایگان بدون توقع عوض، اطلاق می گردد، خداوند جواد است و در مقابل همه نعمت هایی که داده است. از ما مطالبه ای ندارد، اما این که او را " اجود الاجودین " می خوانیم، به دلیل این است که گاهی کثرات را می بینیم و گاهی توجهمان به واحد من جمیع الجهات است، کما این که در معنای " ارحم الراحمین" نیز این معنا بررسی شد. تمام نعمت ها و از جمله جود از ذات احدیت سرچشمه گرفته است، بنابراین یک جواد بیش نداریم و " هو الله" و او خداست.

اما، گاه جودهای مردمی را می بینیم و می گوییم. همه جود دارند و جودهای مردمی هم درجاتی دارد و بعضی جود بیشتر دارند و اجود هستند و خدا از همه جوادها و اجودها، اجود است.