شما هم دعوتید به این میهمانی خدا ؟!
شما هم دعوتید به این میهمانی خدا ؟! عنوان نوشتاری است از سری مطالب «ره توشه معرفت» که به مناسبت فرارسیدن ماه ضیافت تقدیم شما عزیزان می شود. امیدواریم از نظرات و پیشنهادهای سازنده تان برخوردار شویم.
میهمانی خدا
سخن از سور و سات و سفره و میهمانی کریمانه است: "هُوَ شَهرٌ دُعیتُم فیهِ إلی ضِیافَةِ اللهِ، وَ جُعِلتُم فیهِ مِن أهلِ کَرامَةِ اللهِ؛ [فرازی از خطبه شعبانیه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله؛ صدوق، به نقل از عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۹۵-۲۹۷]؛ ماهی است که در آن به میهمانی خدا دعوت گشته اید و از اهل کرامت خدا قرار داده شده اید.
میهمانی الهی در این مقطع زمانی، و غذاهای معنوی ویژه ای که خداوند برای پذیرایی از میهمانانش فراهم ساخته، ریشه تحوّلات ژرف معنوی ای است که در این ماه با فضیلت، بر زندگی انسان سایه می افکنند، و سفره ای است گسترده برای همگان که هر کس، می تواند از برکات بی شمار آن برخوردار شود.
ꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥ
معنای میهمانی خدا :
سوال این است که؛ مگر همه مردم در همه اوقات، میهمانان خدا نیستند که بر سر سفره الهی فرود آمده اند؟
و سوال دوم اینکه؛ پایه میهمانی، همان خوردنی و آشامیدنی ای است که میزبان برای میهمان فراهم می کند. پس، این چه ضیافتی است که پرهیز از خوردن و آشامیدن، نخستین شرط آن است؟
پاسخ این سؤال ها آنکه؛ انسان از نگاه اسلام، ترکیبی از جسم و جان است. همانگونه که جسم انسان برای تداوم وجود خویش نیازمند غذاهای مادّی است، هویّت و حقیقت انسانیِ او نیز نیازمند غذاهای معنوی از سنخ خود است. روشن است که خداوند سبحان، میهمانی رمضان را برای پذیرایی از جسم و وجود مادّیِ دوستانش فراهم نساخته است؛ چرا که بدن های آنان، مثل همگان، در ضیافت همیشگی خدایند،و به تعبیر سعدی شیرازی:
ادیم زمین، سفره عام اوست
چه دشمن بر این خوان یغما، چه دوست
[بوستان سعدی، ص 3]
و این همه در حالی است که اغلب دشمنان خدا از این سفره گسترده، بیش از دیگران بهره می برند.
ꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥ
تن را رها کن! اینجا میهمانی جانهاست
ارزش پذیرایی از جسم و تأمین خواسته های مادّی، هرگز به پای تأمین نیازهای معنوی نمی رسد، به خصوص که قرآن کریم تصریح می کند: اگر بیم آن نبود که همه مردم به کفر بگروند، کافر به بالاترین امکانات مادّی، نایل می شد:
«وَ لَوْ لاَ أَن یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن یَکْفُرُ بِالرَّحْمَـنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَ مَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ * وَ لِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَ سُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّکِـئونَ * وَ زُخْرُفًا وَ إِن کُلُّ ذَ لِکَ لَمَّا مَتَـعُ الْحَیَوةِ الدُّنْیَا وَ الْأَخِرَةُ عِندَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ»[الزخرف ، آیه 33 ـ 35]؛ اگر بیم آن نبود که مردم (در، گمراهی) امّتِ واحد شوند، برای خانه های کسانی که به خداوندْ کافر می شوند، سقف هایی از نقره و نردبان هایی قرار می دادیم که از آن بالا بروند* و برای خانه هایشان درها و تخت هایی که بر آن تکیه زنند، قرار می دادیم * و [نیز] انواع زیورها را. همانا همه اینها کالای زندگی دنیایی است و سرای آخرت نزد پروردگارت برای تقواپیشگان است.
در حدیثی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) نیز آمده است:
«لَو أنَّ الدُّنیا کانَت تَعدِلُ عِندَ الله ِ عز و جل جَناحَ بَعُوضَةٍ، ما سَقَی الکافِرَ، وَ الفاجِرَ مِنها شَربَةً مِن ماءٍ؛[الأمالی، طوسی، 531 / 1162، مکارم الأخلاق: 2/368/2661، تنبیه الخواطر: 2/56، تحف العقول:40، الأمالی، صدوق: 305/348، التمحیص: 49/79؛ سنن الترمذی: 4/560/2320، المستدرک علی الصحیحین: 4/342/7848، کنز العمّال: 3/195/6132]؛ اگر نبود این که دنیا در نزد خدا برابر با بال پشه ای هم نیست، هرگز در آن، یک جرعه آب نیز به کافر و فاجر نمی نوشاند!
ꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥ
هدیه میزبان چیست؟
خدای متعال در میهمان سرای رمضان، جان ها و روح های دوستانش را به ضیافت فرا خوانده است، نه بدن ها و وجود مادّی آنان را، و این، ضیافتی است که جز او، کسی ارزش آن را نمی داند. از این رو خدای سبحان فرموده است:
«اَلصَّومُ لِي وَ اَنَا اُجزَی بِهِ [من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 75؛ تهذيب الاحکام، ج 4، ص 152. مرحوم شيخ کلينی نيز در کافی، ج 4، ص 63 اين روايت را با اين متن نقل کرده است: «الصوم لي و انا أجزی عليه»]؛ روزه، از آنِ من است و من خود، پاداش آن را می دهم.
از سوی دیگر، شرایط و آداب این میهمانی، باید هماهنگ با ضیافت جان باشد و طعام و نوشیدنی آن، هماهنگ با ضیافت روح و هدف از آن نیز پدید آوردن تحوّل روحی و تجدید حیات معنوی انسان و تقویت بنیه روانی او.
ꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥꕥ
شباهت ضیافت رمضان و ضیافت بهشت
عالم ربّانی مرحوم شیخ رضا (فرزند فقیه و فیلسوف و عارف بزرگوار، شیخ محمّدحسین اصفهانی) در الرسالة المجدیّة در شرح این سخن پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) که: «در این ماه، به میهمانی الهی دعوت گشته اید و از اهل کرامت الهی قرار داده شده اید»، چه زیبا نوشته است که: بدان! این میهمانی، پذیرایی از جسم نیست و بدن تو به این میهمانی دعوت نشده است؛ چرا که تو در ماه رمضان، در همان خانه ای ساکن هستی که در ماه شعبان ساکن بودی و غذای تو، همان نان و آب گوشتی است که در ماه های دیگر سال می خوردی، [با این تفاوت که] در روزهای این ماه، از خوردن آن منع شده ای؛ بلکه روح توست که میهمان این ضیافت است و به منزل و غذایی دیگر دعوت شده است که روحانی و هماهنگ با روح است.
دعوت به ماه رمضان، دعوت به بهشت است و غذاهای این میهمانی نیز از نوع غذاهای بهشتی است. هر دو، میهمان خانه خدایند؛ لیکن نام میهمان سرا در این جا «ماه رمضان» است و نامش در آنجا «غرفه های بهشتی». اینجا غیب است و آنجا مشهود و عیان؛ اینجا تسبیح و تهلیل است و آنجا چشمه سلسبیل؛ اینجا نعمت های پوشیده و اندوخته هستند و آنجا «میوه ای از آنچه برمی گزینند * و گوشت بریان پرنده ا که میل دارند»[سوره واقعه، آیه 20 و 21: وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ * وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ]
شراب طهور در زندگی دنیا، محبّت خداست و بهترین زمانی که برای فراهم ساختن آن مغتنم است، همین ضیافتی است که ساقی اش، همان میزبانش است.[اشاره است به حدیث امام صادق (علیه السلام) در مورد آیه مذکور، که فرمود: «آنان را از هر چیزی جز خدا پاک می سازد؛ چرا که هر کس به چیزی از موجودات، آلوده گردد، پاک نیست، مگر به خدای متعال.» مجمع البیان:10/623. جامع الدرر (نوشته عالم ربانی و استاد اخلاق حجة الاسلام والمسلمین حاج سیدحسین فاطمی رضوان الله تعالی علیه) : 335 ـ 337 به نقل از رساله مجدیّه]
مطالب مرتبط و پیشنهادی :
ماه مبارک رمضان - ویژه نامه ضیافت الله
ویژه نامه احکام روزه و روزه داری
مجموعه استیکر ماه رمضان (ایام و مناسبتها)
دعاهای تصویری روزانه ماه مبارک رمضان
ویژه نامه پیام ادعیه روزانه ماه مبارک رمضان
ویژه نامه نشانی از آسمان - ویژه ماه مبارک رمضان
ویژه ماه مبارک رمضان - ویژه نامه چندرسانه ای ماه ترین ماه
مطالب مرتبط
