خروج سفیانی از علائم ظهور

خروج سفیانی از علائم ظهور

امام صادق (علیه السلام) مى فرمايند: «السفیانی من المحتوم و خروجه فى رجب...»[ الغيبة نعمانى، ص 202 ]؛ « سفیانی از نشانه هاى حتمى است و (آغاز) شورش او در ماه رجب خواهد بود....»

وى از اولاد ابوسفيان و نامش براساس بعضى از روايات عثمان بن عتبه است. سفیانی با تظاهر به ديندارى، گروه زيادى از مسلمانان را مى فريبد و به گرد خود مى آورد و بخش گسترده اى از سرزمين هاى اسلامى را به تصرف خويش در مى آورد و بر مناطق شام، دمشق، حمص، فلسطين سيطره و تسلط مى يابد اما مناطق شيعه نشين تسليم او نمى شوند و به همين جهت در کوفه و نجف به قتل عام شيعيان مى پردازد و براى کشتن و يافتن آنها جايزه تعيين مى کند.

در روايات توصيفات زيادى از او شده و تا حدودى شخصيت او به تصوير درآمده است: « پسر خورنده جگرها از بيابان خشک بيرون مى آيد و او مردى است ميانه بالا و بزرگ سر و آبله رو. زمانى که او را مى بينى، گمانت که او اعور است. نامش عثمان و نام پدرش عتبه است او از فرزندان ابوسفيان است. هر گاه به سرزمينى مى رسد که همواره داراى آب صاف است، آنجا مستقر مى شود»[کمال الدين، ج 2، ص 651، ح 9 ].

سفیانی شورش خود را از خارج دمشق (منطقه وادى يابس) شروع مى کند و آن مصادف با سالى است که امام زمان قيام خواهد کرد.

امام باقر (علیه السلام) مى فرمايند: « خروج سفیانی و قيام قائم، در يک سال است»[بحارالانوار، ج 52، ص 204، ح 34].

او در شهرهاى اسلامى (به خصوص عراق) به کشتار مى پردازد و براساس روايات با سپاه يمانى و سيد خراسانى درگير مى شود. آن گاه به سمت جزيرة العرب (عربستان) نيز بر مى دارد و پس از فتح مکه سه روز به غارت و کشتار مردم مدينه و تخريب مسجد النبى مشغول مى شود. وى آن گاه که از ظهور مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) با خبر مى گردد، با سپاهى عظيم به جنگ آن حضرت مى رود و در منطقه بيدا (بين مکه و مدينه)، سپاه امام(عجل الله تعالی فرجه الشریف) برخورد مى کند و به امر خدا، همه لشکريان وى به جز چند نفر در زمين فرو مى روند و هلاک مى شوند[ر.ک: تاريخ غيبت کبرى، ص 520-518؛ الملاحم و الفتن، ص 57].

براساس پيش بينى برخى روايات، قيام حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) حدود نه ماه بعد از خروج سفیانی ، خواهد بود.

هشام بن سالم مى گويد: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «وقتى سفیانی به پنج شهر مسلط شد، نه ماه بشماريد...»[بحارالانوار، ج 52، ص 253]. در واقع مدت فعاليت سفیانی 15 ماه خواهد بود که شش ماه آن به تصرف مناطق و جنگ هاى مختلف مى گذرد.

امام صادق (علیه السلام) مى فرمايند: «چون سفیانی به مناطق پنج گانه سيطره يافت، برايش نه ماه بشماريد (فعدّوا له تسعه اشهر)»[ الغيبة نعمانى، ص 432، ح 13].

بدون ترديد در حکومت حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، کسانى همانند سفیانی، مجالى براى تحرک و فعاليت نخواهند داشت. از آنجايى که سفیانی خصومت شديدى با حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خواهند داشت و نداى دعوت او را اجابت نخواهد کرد، با اقدامات قاطع آن حضرت رو به رو خواهد بود. برخى روايات بر کشته شدن او به دست امام مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دلالت مى کنند.

از جمله امام على (علیه السلام) مى فرمايند: «خداوند سپاه سفیانی را نابود مى کند و هيچ کس از آنها جز سفیانی روى زمين باقى نمى ماند؛ در اين حال مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف) او را مى گيرد و گردن مى زند...»[التشريف بالمنن، ص 296، ح 417].