پیام پانزده خرداد - متن ادبی
الا ... مسیح مسلح
الا ... مجاهد عارف
الا ... امام رهایی
زمین گواه و زمان آشنا و آگاه است:
که لحظه لحظه تاریخ، از توشه «خرداد»
و جای جای وطن از تو گشت «فیضیه»
«قم»، از قیام تو قائم
شرار آتش نمرود
به پیش پای تو گلشن
جهان ز کار تو مبهوت
دو چشم ما ز تو روشن
تو پیشوای زمان بودی و امام رهایی
زمان گذشت و تو ماندی
خروش، خفت و تو خواندی
و عاقبت، همگان را
ز بندِ بندِگی بندگانِ خاک، رهاندی ...
«پانزده خرداد» را نمی توان جدا از امام و رهبری هایش مطرح کرد.
پانزده خرداد، اگر جانی دارد و تازه است، حیات خود را از نفس مسیحائی «روح خدا» به عاریت دارد، این عارف مسلح و مصلحی که زمان عقیم را به «میلاد شهادت» بارور کرد و جانی تازه در کالبد افسرده و مرده این مردم دمید.
پانزده خرداد، آغاز حرکت مکتبی ملت مسلمان ایران است.
روز «امام» است.
روز «امت» است.
روز بیعت امت با امام است
روز میثاق «خون» و پیمان «شهادت» است
و ... آغازی است برای آغازها ... که خشم «ابوذر»ها و قیام «حُجر»ها و نهضت کربلا را به یاد می آورد.
امام بود که در پانزده خرداد، به حرکت مردم، جهت خدایی و بعد مکتبی و محتوای اسلامی می بخشید.
اگر چه خداگریزان و مادی گرایان و چپ روان دور از غافله، آن روز، این نهضت را شورش کور و تلاش ارتجاع خواندند، ولی خون پانزده هزار شهید پانزده خرداد، از همین توده مقلد مرجعیت و پیرو رساله و روایت و ولایت، شاهد است که نهضت، مکتبی بود، و قیام، رجعت شکن بود و مبارزه، اسلامی ... .
پانزده خرداد، موج متلاطمی بود که از «قم» آغاز شد و قم یک تاریخ است، یک فرهنگ است، یک مکتب است ... .
شهدای پانزده خرداد، رفتند، تا بمانند.
شهید شدند، تا بر زمان خود، شهادت دهند.
جان دادند، تا حیات جاودان یابند.
خونی که در عاشورا، از صحرای کربلا جوشیده بود، بستر تاریخ را در نوردید و در رود سرخ تشیع جاری شد و موج ها آفرید تا در پانزده خرداد، فواره این خون بر چهره زمان پاشید و تاریخ ما سرخ و خونین شد و از آن پس، 19 دی، 17 شهریور، 22 بهمن و دیگر نقطه های عطف و لحظه های اوج نهضت پدید آمد و با امامت روح خدا، اسلام در کربلای خون گرفته ایران حاکم شد.
و ... البته که این نهر خون، بار دیگر از کربلا خواهد گذشت و در «قدس»، مقدس تر خواهد شد و «مسجد الأقصی» را از بند صهیونیست ها نجات خواهد داد و امت مسلمان فلسطین را در سایه «قرآن» آزاد خواهد کرد.
و ... آن روز، دیر نیست
روایت خونی شهدای نیمه خرداد را می خواندیم:
که: تند باد نیمه خرداد، گرچه سروهای بلندی را از پای افکند. اما ... آن خون های پاک، سیلی شد که کاخ ستم را از بنیان کند و طوفانی شد که بساط ظلم طاغوت را در هم پیچید ... و پانزده خرداد، اوج یک روز بلند و گرم و جوشان بود که تاریخ را به حرکت آورد، و دیده ها را بیدار ساخت و خفتگان را برخیزاند و تأکیدی بود بر اصالت مکتب، و عمق دین در جان دین باوران.
اینک،
ای «قم» قائم:
ای لاله زار بهشت زهرا،
ای همه «شهید آباد»های میهن.
ای کربلاهای همه جای ایران،
ای عاشوراهای هر روز این زمان؛
گواه باشید و شهادت دهید که امام، آن پیرمرد برنادل، آن رهبر دوران ساز به «زمان» جان داد و به «تاریخ» حرکت بخشید و به «اسلام» حیاتی مجدد، و به «ملت»، یکپارچگی، و به «ایران»، آزادی، و به «آزادی»، آبرو ... .
پانزده خرداد، این نبض پر طپش تاریخ، این جان دین در چله روز، فقط یکی از آن «ایام اللّه»ی است که آن فرزند زهرا، بر تارک تاریخ نشاند.
ای لحظه ها ... ای زمان ... ای ذره ذره این خاک ... ای قطره قطره خون های پاک شهیدان، گواه باشید که به راه «خمینی کبیر» وفا داریم و زیر پرچم بلند ولایت، از جوهره «15 خرداد»، حمایت می کنیم.
مطالب مرتبط و پیشنهادی: قیام 15 خرداد - ویژه نامه نقطه عطف انقلاب
منبع: مجله پیام زن، خرداد 1387، شماره 195 - پیام پانزده خرداد
- پیام پانزده خرداد
- پیام پانزده خرداد
مطالب مرتبط
