مباحث ذکر یار استاد محمد شجاعی/ جلسه 41 - زبان دین؛ زبان عشق
در این بخش از ضیاءالصالحین، قسمت چهل و یکم از سلسله مباحث معرفتی ذکر یار استاد محمد شجاعی با عنوان «زبان دین؛ زبان عشق» تقدیم حضورتان می گردد.
جهت دسترسی به سایر جلسات «ذکـر یــار» اینجا کلیک کنید
زبان دین، زبان عشق است و یک زبان عاشق با مشعوقش است که از او در دنیا جدا افتاده و سراغ هر چیزی میرود خوشش می آید. چون یاد او میکند و چون هر چیز در دنیا یک کمالی از اوست، خوشش می آید.
اینکه ما یاد خدا باشیم، خوب و کمال است، اما اینکه او مرا یاد میکند، خیلی بزرگتر، مهمتر، ارزشمندتر، خواستنی تر و کاملتر است. در دنیا هم کمال بالاتر از این وجود ندارد که خدا به یاد من است.
کمالات جمادی، نباتی و حیوانی یا حسی، خیالی، وهمی و عقلی، مشغول این بازیها شویم و فوق عقل و ابدیت را فراموش کنیم خدا نکند اینطوری شویم که خدا بگوید این هم یک شهوتی دارد برو با او مشغول باش
بزرگترین عذاب انسان، بدترین مرحله جهنم زمانی است که انسان می فهمد خدا عاشقش بوده ولی به خدا پشت کرده می فهمد خدا به او اشتیاق داشته و او به خدا اشتیاق نداشته بدترین سوزش این جا است.
تا زمانی که خداوند یاد بنده اش نکند و توفیق ذکر به بنده ندهد، بنده عُرضه ندارد یاد خدا کند.
انسان اگر عاشق هر کس و هر چیزی است، بخاطر این است که او رنگ خدا را دارد و تجلی خداست.
اگر خدا را از دست بدهی و دردت نیاید؛ یعنی به خدا نیازی نداری و این یعنی با حیثیت حیوانی دینداری میکنی.
مطالب مرتبط
