دانلود فایل | اندازه |
---|---|
ترتیل سوره نصر – یوسف کالو | 2.14 مگابایت |
ترتیل سوره نصر – یوسف کالو
ترتیل سوره نصر با صدای دلنشین و ماندگار قاری قرآن یوسف کالو به مدت 00:28 به همراه متن و ترجمه آیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ﴿1﴾ وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا﴿2﴾ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا﴿3﴾
هنگامی که یاری خدا و پیروزی فرارسد،﴿1﴾ و ببینی مردم گروه گروه وارد دین خدا میشوند،﴿2﴾ پروردگارت را تسبیح و حمد کن و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبهپذیر است!﴿3﴾
محتوا سوره نصر
خداوند در سوره نصر، به رسولش وعده پیروزی و یاری می دهد و اعلام می کند خیلی زود مردم گروه گروه داخل اسلام می شوند. پس به پیامبر( صلی الله علیه و اله ) دستور می دهد به شکرانه این یاری و پیروزی، خدا را تسبیح کند و حمد بگوید و استغفار کند. بنابر نظر برخی مفسران همچون علامه طباطبایی این سوره در مدینه بعد از صلح حدیبیه و قبل از فتح مکه نازل شده است؛ پس مراد از فتحی که خداوند به آن وعده می دهد، فتح مکه است.[طباطبایی، المیزان، ترجمه، ج۲۰، ص۶۵۰.]
زمان نزول سوره نصر و پیشگویی های آن
نظرها درباره زمان نزول سوره نصر مختلف است؛ برای مثال علی بن ابراهیم قمی می گوید این سوره در منا و در حجة الوداع نازل شد[قمی، تفسیر القمی، ج۲، صص۴۴۶-۴۴۷.] یا واحدی نیشابوری می گوید این سوره در بازگشت پیامبر(صلی الله علیه و اله) از جنگ حنین نازل شد و پیغمبر( صلی الله علیه و اله ) پس از آن بیش از دو سال نزیست؛[واحدی نیشابوری، اسباب النزول، ج۱، ص۲۴۸.] اما برخی از مفسران همچون شیخ طبرسی و علامه طباطبایی بر این باورند که این سوره پس از صلح حدیبیه و قبل از فتح مکه نازل شد؛[طباطبایی،المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۷۶؛ نیز ر.ک: طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۴۴.] بنابراین منظور از فتح و پیروزی و پیوستن بسیاری از مردم به اسلام که خداوند در آیه اول و دوم از آن سخن گفته، فتح مکه است؛ چراکه پس از این پیروزی بود که مردم دسته دسته به اسلام پیوستند.[طباطبایی،المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۶۵۱.]
این سوره، حامل سه پیشگویی و خبر غیبی است:
فتح مکه با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام؛
ایمان آوردن مردم مکه و اطراف آن به اسلام و بیعت با رسول خدا(صلی الله علیه و اله)؛
رحلت پیامبر(صلی الله علیه و اله).[دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۰.]