اشاره
از آسیب هایی که در عصر غیبت برای منتظران اتفاق می افتد، مدعیانی هستند که بی دلیل یا به ساده-ترین اتفاق، ادعای ملاقات می کنند، یا کسانی که تمام وظیفه خویش را رسیدن به دیدار حضرت می پندارند واز باقی وظایف غافل شده وافراد را تنها به این عمل، به عنوان برترین وظیفه، فرا می خوانند.
پیامدها
1. یأس و ناامیدی در اثر عدم توفیق دیدار.
2. توهم گرایی و خیال پردازی. (1)
3. رویکرد به شیّادان و مدّعیان مهدویت، نیابت و مدّعیان ملاقات.
4. دور ماندن از انجام وظایف اصلی، به دلیل اهتمام بیش از اندازه و غیر متعادل به دیدار.
5. بدبینی به امام علیه السلام به علت عدم دیدار. (2)
خاستگاه
1. نبود بصیرت و آگاهی نسبت به دین و نشناختن وظایف اصلی و فرعی.
2. توهم و خیال پردازی.
3. هوای نفس.
درمان
مهم ترین راه درمان این آسیب، توجه و رویکرد به منابع اصیل، معارف ناب دین در پرتو مراجعه به علمای راستین است که در این صورت، برای ما روشن می-شود که بسیاری امور مطلوب و خوب هستند، امّا خدای متعال آن ها را به عنوان وظیفه بر دوش ما ننهاده (مانند ملاقات حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف) یا این که در میان تکالیف و وظایف دینی رتبه بندی وجود دارد و در مقام عمل، لازم است به درجه اهمیت و ضرورت آن ها توجه شود. به راستی در میان وظایفی مانند تقوا، خودسازی، تکالیف اجتماعی، انتظار و ... ملاقات چه جایگاهی دارد؟!
1- . مدتی قبل، در نشریه خورشید مکه، (ش 17 و 21) آیه و عبارتی منسوب به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف چاپ شده بود و به خط ایشان، (با تصریح این که دقیقاً از روی خط امام، تصویر گرفته اند) اما متوهّمان غافل از این بودند که آیه نوشته شده کاملا اشتباه است. (یعنی نعوذبالله امام آیه را اشتباه نوشته است).
2- . همایشی دانشجویی دریکی از شهرها برقرار شده بود. پس از پایان همایش، دانشجویی می گفت: مدتی جمکران می آمدم برای این که آقا را ببینم، چون موفق نشدم قهر کردم.
