اشاره
و عامه
در هر عصری عده ای به دروغ، ادّعای مهدویت نموده یا دیگران چنین نسبتی به آنان داده اند و بدین وسیله فرقه هایی ایجاد کرده اند. چه در دوره غیبت صغرا و چه در دوره غیبت کبرا، کسانی بوده اند که نیابت خاصه یا وکالت امام را به دروغ، ادعا می کرده اند. البته ادعاهای این افراد به صورت-های متفاوتی، ارائه شده است:
1. مهدویت (1).
1- . طوسی، الغیبه، فصل 6، باب ذکر المذمومین الذین ادعوا البابیه و السفاره کذبا و افتراء لعنهم الله، ص 397؛ فصلنامه انتظار، ش 8 و 9 و10، مقاله: متمهدیان و مدعیان دروغین مهدویت، محمد رضا نصوری می توانند ببینند، مشکلات به واسطه آنان حل می شود، آن ها واسطه و باب میان مردم و امام هستند، پیامی را از امام آورده اند یا پیامی را برای امام می برند. (1)
2. نیابت خاصه، وکالت، بابیت یا ... افرادی که مدعی اند هر موقع بخواهند امام را
3. نیابت عامه: عده ای خود را به جای علمای ربّانی، مراجع عظام تقلید و فقها و... معرفی می کنند با این که در این دوران، عقل و نقل، وظیفه همه را روشن ساخته است و آن، مراجعه به علما و فقها است. اینان راهی جدای از قران و سنت و عقل برگزیده و سیر و سلوکی معرفی می کنند و رهْ نرفته، ره می آموزند. (2)
پیامدها
1. گمراهی مردم.
2. دوری از مسیر اهل بیت علیهم السلام.
3. به بازی گرفته شدن دین.
4. اختلافات دینی در اثر متابعت از فرقه های انحرافی.
1- . طوسی، الغیبه، فصل 6، باب ذکر المذمومین الذین ادعوا البابیه و السفاره کذبا و افتراء لعنهم الله، ص 397؛ فصلنامه انتظار، ش 8 و 9 و10، مقاله: متمهدیان و مدعیان دروغین مهدویت، محمد رضا نصوری.2- . مانند دراویش، صوفیه و... .
خاستگاه
1. مشکلات روحی و روانی، عقده خود کم بینی، هیستری و مطرح کردن خود. (1)
2. نفسانیات و مشکلات اخلاقی و ضعف ایمان.
3. توهم و خیال پردازی.
4. هوی و هوس و خواسته های دنیوی و جاه و مقام.
5. جهل و ناآگاهی.
6. سکوت اندیشمندان و عالمان یا به موقع و مناسب تصمیم نگرفتن.
7. مشکلات سیاسی، تأثیر اَیادی اجانب مثل فریفتن محمد علی باب و... (2).
8. عدم معرفت به جایگاه و شأن امام و جانشینی ایشان.
1- . فصلنامه انتظار،ش 5، مقاله: از شیخی گری تا بابی گری، عزالدین رضانژاد.
2- . فصلنامه انتظار ، ش 1، مقاله: از بابی گری تا بهایی گری، عزالدین رضانژاد.
درمان
1. تقوا و تهذیب نفس.
2. علم و بصیرت دینی و سیاسی علما، اندیشمندان، دولت مردان و مردم.
3. روشنگری علما و اندیشمندان، تکذیب منحرفان.
4. برخورد دولت مردان جامعه اسلامی (مثل برخورد امیرکبیر با بابیت که ستودنی است). (1)
5. عدم تسامح و اغماض در برخورد با انحرافات و بدعت ها.
1- . فصلنامه انتظار ، ش 5، از شیخی گری تا بابی-گری؛ عزالدین رضانژاد.
