دعای امام سجاد علیه السلام در روز چهاردهم رمضان
دعای امام سجاد علیه السلام در روز چهاردهم رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات، فصل فيما نذكره مما يختص باليوم الرابع عشر من دعاء غير متكرر، دعاء آخر في اليوم الرابع عشر من مجموعة مولانا زين العابدين علیه السلام
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه (سومین دعای روز چهاردهم ماه)، دعای منقول از مجموعه مولی امام زین العابدین علیه السلام:
إِلَهِي وَ سَيِّدِي بِكَ عَرَفْتُكَ وَ بِكَ اهْتَدَيْتُ إِلَى سَبِيلِكَ وَ أَنْتَ دَلِيلٌ عَلَى مَعْرِفَتِكَ
اى معبود و آقاى من، تو را به تو شناختم و به‌وسيله ى تو به راهت رهنمون گرديدم و تويى راهنماى من بر شناختت
وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا عَرَفْتُ تَوْحِيدَكَ وَ لَا عَرَفْتُ وَ لَا اهْتَدَيْتُ إِلَى عِبَادَتِكَ
و اگر تو نبودى، هرگز به يگانگى‌ات راه پيدا نمى كردم و تو را نمى‌شناختم و به پرستش تو هدايت نمى‌شدم.
فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا هَدَيْتَ وَ عَلَّمْتَ وَ بَصَّرْتَ وَ فَهَّمْتَ وَ أَوْضَحْتَ مِنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِيمِ
پس ستايش خدا را در برابر اين كه مرا هدايت نمود و آموخت و بينا كرد و فهماند و راه راست را روشن كرد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فِيُجِيبُنِي وَ إِنْ كُنْتُ بَطِيئاً حِينَ يَدْعُونِي
ستايش خدا را كه به درگاه او دعا مى‌كنم و دعايم را مستجاب مى‌كند، اگر چه هنگامى كه او مرا مى‌خواند، سستم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي وَ إِنْ كُنْتُ بَخِيلًا حِينَ يَسْتَقْرِضُنِي
و ستايش خدا را كه از او درخواست مى‌كنم و عطايم مى‌كند، اگر چه وقتى او از من قرض مى‌طلبد، بخيل و تنگ چشمم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أُنَاجِيهِ لِحَاجَتِي إِذَا شِئْتُ وَ أَخْلُو بِهِ حَيْثُ شِئْتُ بِسِرِّي فَيَقْضِي حَاجَتِي
و ستايش خدا را كه هر گاه او را بخوانم، براى برآوردن حاجتم با او مناجات مى‌كنم و هر گاه بخواهم راز خود را با او در ميان مى گذارم و او حاجتم را برمى‌آورد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا أَرْجُو غَيْرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَيْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِي
و ستايش خدا را كه به غير او اميد ندارم و اگر به غير او اميد بسته بودم، اميدم را نااميد مى‌كرد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي وَ لَمْ يَكِلْنِي إِلَى النَّاسِ فَيُهِينُونِي
و ستايش خدا را كه مرا به خود واگذار نمود و گرامى داشت و به مردم واگذار نكرد تا به من اهانت و مرا خوار كنند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَيَّ وَ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي
و ستايش خدا را كه باوجود بى نيازى از من، با من اظهار دوستى كرد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَلَّمَ عَنِّي حَتَّى كَأَنِّي لَا ذَنْبَ لِي فَرَبِّي أَحْمَدُ وَ هُوَ أَحَقُّ بِحَمْدِي
ستايش خدا را كه چنان بردبارى كرد و مرا عفو نمود كه گويى گناهى نكرده‌ام. بنابراين، پروردگار من ستوده ترين و زيبنده ترين كس به ستايش است.
يَا ذَا الْمَنِّ وَ لَا يُمَنُّ عَلَيْكَ يَا ذَا الطَّوْلِ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ
اى خداى بخشنده اى كه هيچ كس نمى‌تواند بر تو منّت بگذارد، اى بخشنده اى بزرگوار و گرامى،
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ظَهْرُ اللَّاجِينَ وَ جَارُ الْمُسْتَجِيرِينَ وَ أَمَانُ الْخَائِفِينَ
معبودى جز تو وجود ندارد و تويى پشتوانه ى پناهندگان و همسايه ى پناه جويان و ايمنى بخش بيمناكان،
إِلَيْكَ فَرَرْتُ بِنَفْسِي يَا مَلْجَأَ الْخَائِفِينَ وَ لَا أَجِدُ شَافِعاً إِلَيْكَ
به درگاه تو گريخته ام اى پناهگاه هراسناكان و به درگاه تو شفاعت كننده‌اى
إِلَّا مَعْرِفَتِي بِأَنَّكَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ الْمُقَصِّرُونَ وَ أَمَلُ [آمَلُ] مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ الْخَائِفُونَ
جز شناخت من به اين كه تو برترين كسى هستى كه كوتاهى كنندگان آهنگ تو را كرده‌اند و آرزومندترين كسى هستى كه بيمناكان به درگاه تو پناه آورده‌اند، ندارم.
أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الطَّوْلَ وَ الْقُدْرَةَ وَ الْحَوْلَ وَ أَنْ تَحُطَّ عَنِّي وِزْرِي وَ تَعْصِمَنِي
به اين كه بخشش و قدرت و بازدارندگى از آن تو است، از تو خواهانم كه بار گناه مرا از دوشم بردارى و مرا نگاه دارى
وَ تَجْعَلَنِي مِنَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِكَ وَ أَدْخَلْتَهُمْ بِالتَّقْوَى فِي سَعَةِ رَحْمَتِكَ وَ رِضْوَانِكَ
و از كسانى بگردانى كه براى طاعتت برگزيده اى و به واسطه ى پرهيزكارى در رحمت گسترده و خشنودى‌ات وارد كرده‌اى،
يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّم
اى مهربان‌ترين مهربانان. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان او.
افزودن دیدگاه جدید