دعای سبحان من یجود علی برحمته فیوسعها بمشیته/ روز چهاردهم رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای شب و روز چهاردهم ماه رمضان: فصل آنچه که مختص به روز چهاردهم ماه می باشد: فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم (اولین دعا):
فَمِنْ ذَلِكَ دعاء اليوم الرابعة عشر من شهر رمضان
دعاى مخصوص روز چهاردهم از ماه رمضان :
مِنْهَا مَا وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ أَصْحَابِنَا رَحِمَهُمُ اللَّهُ الْعَتِيقَةِ وَ هُوَ دُعَاءُ اللَّيْلَةِ الرَّابِعَةَ عَشَرَ
از جمله آنچه ما یافتیم براساس كتاب هاى كهن راويان اماميّه رحمهم اللّه و آن دعای شب چهاردهم است:
سُبْحَانَ مَنْ يَجُودُ عَلَيَّ بِرَحْمَتِهِ فَيُوَسِّعُهَا بِمَشِيَّتِهِ [بِمَشِيئَتِهِ]
منزّه باد خدايى كه رحمت خود را بر من ارزانى داشته و به خواست خود بر من مى گستراند،
ثُمَّ يُقَصِّرُهَا إِلَى نِعَمِهِ وَ أَيَادِيهِ وَ لِيُبَيِّنَ فِيهَا لِلنَّاظِرِينَ أَثَرَ صَنِيعِهِ وَ الْمُتَأَمِّلِينَ [وَ لِلْمُتَأَمِّلِينَ] دَقَائِقَ حِكْمَتِهِ
آن گاه رحمتش را به نعمت و عطاهايش اختصاص مى دهد، تا آثار آفرينشش را در آن به نگاه كنندگان و حكمت هاى باريكش را به انديشه كنندگان بنماياند.
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ [هُوَ] وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ مُتَفَرِّداً بِخَلْقِهِ بِغَيْرِ مُعِينٍ
گواهى مى دهم كه معبودى جز خدا وجود ندارد، يگانه است و شريكى براى او نيست و آفريده ها را به تنهايى و بدون يار و ياور آفريده
وَ جَاعِلًا جَمِيعَ أَفْعَالِهِ وَاحِداً بِلَا ظَهِيرٍ عَرَفَتْهُ الْقُلُوبُ بِضَمَائِرِهَا وَ الْأَفْكَارُ بِخَوَاطِرِهَا وَ النُّفُوسُ بِسَرَائِرِهَا
و همه ى كارهاى خود را به تنهايى و بدون پشتيبان انجام مى دهد، دل ها با ضمير خود و انديشه ها با خاطره هايشان و جان ها با درونشان او را شناخته اند
وَ طَلَبَتْهُ التَّحْصِيلَاتُ فَفَاتَهَا وَ اعْتَرَضَتْهُ الْمَعْقُولَاتُ [الْمَفْعُولَاتُ] فَأَطَاحَهَا فَهُوَ الْقَرِيبُ السَّمِيعُ وَ الْحَاضِرُ الْمُرْتَفِعُ
و دستاوردها [ى علمى]او را جسته اند ولى او از دست آن ها بيرون شده است و خردها با امور معقول [از راه افعال و ساخته ها]متعرّض او شده اند و او از آن ها اطاعت كرده [و براى آن ها شناخته شده]است، پس او نزديک و شنوا و حاضر و بلند پايه است.
اللَّهُمَّ هَذِهِ أَضْوَأُ وَ أَنْوَرُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِكَ وَ أَزْيَنُهَا وَ أَحْصَاهَا بِضَوْءِ [لِضَوْءِ] بَدْرِكَ بَسَطْتَ فِيهَا لَوَامِعَهُ
خدايا، اين شب، درخشان ترين و نورانى ترين شب ماه تو و آراسته ترين و پرنورترين شب به واسطه ى نور ماه شب چهاردهم مى باشد، درخشش ماه در آن گسترده
وَ ارْتَعَجَتْ فِي أَرْضِكَ شُعَاعُهُ وَ هِيَ لَيْلَةُ سَبْعَيْنِ مَضَيَا مِنَ الصِّيَامِ وَ أَوَّلُ سَبْعَيْنِ بَقِيَا مِنْ عَدَدِ الْأَيَّامِ
و شعاع آن در زمين منعكس شده است و اين ماه، دو هفت روز از ماه صيام گذشته و اولين شب از دو هفت روز از روزهاى آن مانده است.
اللَّهُمَّ فَوَسِّعْ لِي فِيهَا نُورَ عَفْوِكَ وَ ابْسُطْهُ وَ امْحَصْ عَنِّي ظُلَمَ سَخَطِكَ وَ اقْبِضْهُ
خدايا، پس نور گذشت خود را در آن بر من بگشا و بگستران و تاريكى هاى خشم خود را از من بركنار زن و برگير.
اللَّهُمَّ إِنَّ جُودَكَ وَ نِعْمَتَكَ يُصْلِحَانِ رَجَائِي وَ إِنَّ صِيَانَتَكَ وَ مُخَاصَّتَكَ يَكْشِفَانِ بَالِي
خداوندا، بخشش و نعمتت اميدم را اصلاح مى كند و نگاه دارى و ويژه گردانيدن تو، خاطرم را مى گشايد
وَ مَا أَنْتَ بِضُرِّي مُنْتَفِعٌ فَأَتَّهِمَكَ بِالتَّوَفُّرِ عَلَى مَنْفَعَتِكَ وَ لَا بِمَا يَنْفَعُنِي مَضْرُورٌ
و تو از ضرر من سود نمى برى تا تو را به سود فراوان متهم كنم و از سود من ضرر نمى كنى
فَأَسْتَحْيِيكَ مِنِ الْتِمَاسِ مَضَرَّتِكَ فَكَيْفَ يَبْخَلُ مَنْ لَا حَاجَةَ بِهِ إِلَى عَفْوِ مَعْبُودٍ عَلَى عَبْدِهِ مُضْطَرٍّ إِلَى عَفْوِهِ
تا از درخواست ضرر از تو شرم كنم، پس چگونه بخل مى ورزد كسى كه مانند بندگان نيازى به گذشت معبود بر آنان نداشته و ناگزير به گذشتش نيست؟ !
أَمْ كَيْفَ يَسْمَحُ وَ قَدْ جَادَ لَهُ بِهِدَايَتِهِ أَنْ يُخَلِّيَهُ وَ يَقْحُمَ سُبُلَ ضَلَالَتِهِ
يا چگونه به او مى بخشد درحالى كه هدايت خود را به او ارزانى داشته تا درباره ى آن بينديشد و راه هاى گمراهى را بدون درنگ و تأمّل بپيمايد.
كَلَّا إِنَّكَ لَأَكْرَمُ يَا مَوْلَايَ مِنْ ذَاكَ وَ أَرْأَفُ وَ أَحْنَى وَ أَعْطَفُ
هرگز! اى مولاى من، تو از اين ها گرامى تر و مهرورزتر و مهربان تر و با عطوف تر هستى.
اللَّهُمَّ اطْوِ هَذِهِ اللَّيْلَةَ بِعَمَلٍ لِي صَالِحٍ تَرْضَى مَطَاوِيَهُ وَ يُبْهِجُنِي فِي آخِرَتِي بِمَنَاشِرِهِ
خداوندا، اين شب را با عمل شايسته اى كه باطن آن مورد پسند تو است و در آخرت با بوى خوش خود مرا شاد مى گرداند
وَ أَمْضَاهَا بِالْعَفْوِ عَنِّي فِي أَوَّلِ الشَّهْرِ وَ آخِرِهِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ
و عفو و گذشت تو را در اوّل و آخر اين ماه بر من قطعى مى گرداند، به پايان آر، اى مهربان ترين مهربانان، اى رحمت گستر اى مهربان.
صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ كَثِيرا
درود و سلام بسيار خدا بر پيامبر خدا حضرت محمّد و خاندان او.
مطالب مرتبط
