دعای اللهم انت ثقتی حین یسوء ظنی/ روز هفتم رمضان

دعای اللهم انت ثقتی حین یسوء ظنی/ روز هفتم رمضان

الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الحادي عشر فيما نذكره من زيادات دعوات في الليلة السابعة و يومها و فيه ما نختاره من عدة روايات في الدعوات‏، فصل فيما يختص باليوم السابع من دعاء غير متكرر؛ 

جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب یازدهم اعمال و دعاهای شب و روز هفتم ماه رمضان: فصل آنچه که مختص به روز هفتم ماه می باشد: فصل اول دعاهای مخصوص روز هفتم (اولین دعا):

فَمِنْ ذَلِكَ دعاء اليوم السابع من شهر رمضان‏

دعاى مخصوص روز هفتم از ماه رمضان :

اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِي حِينَ يَسُوءُ ظَنِّي بِأَعْمَالِي وَ أَنْتَ أَمَلِي عِنْدَ انْقِطَاعِ الْحِيَلِ مِنِّي

خداوندا، تويى تكيه گاه من آن گاه كه گمان بد به اعمالم دارم و تويى آرزوى من آن گاه كه بيچاره مى گردم 

وَ أَنْتَ رَجَائِي عِنْدَ تَضَايُقِ حُلُولِ الْبَلَاءِ عَلَيَّ وَ أَنْتَ عُدَّتِي فِي كُلِّ شَدِيدَةٍ نَزَلَتْ بِي

و تويى اميد من هنگامى كه بلا بر من وارد و تنگ مى شود و تويى اندوخته ى من در هر بلايى كه بر من فرو مى آيد 

وَ فِي كُلِّ مُصِيبَةٍ دَخَلَتْ عَلَيَّ وَ فِي كُلِّ كُلْفَةٍ صَارَتْ عَلَيَّ وَ أَنْتَ مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوَى وَ مُفَرِّجُ كُلِّ بَلْوَى

و در هر مصيبتى كه بر من وارد مى شود و در هر سختى كه بدان دچار مى شوم و تويى جايگاه تمام گله ها و گشاينده ى همه ى بلاها، 

أَنْتَ لِكُلِّ عَظِيمَةٍ تُرْجَى وَ لِكُلِّ شَدِيدَةٍ تُدْعَى إِلَيْكَ الْمُشْتَكَى وَ أَنْتَ الْمُرْتَجَى لِلْآخِرَةِ وَ الْأُولَى

در امور بزرگ به تو اميد بسته مى شود و براى هر سختى خوانده و براى [حوايج]دنيا و آخرت آرزو مى شوى. 

اللَّهُمَّ مَا أَكْبَرَ هَمِّي إِنْ لَمْ تُفَرِّجْهُ وَ أَطْوَلَ حُزْنِي إِنْ لَمْ تُخَلِّصْنِي وَ أَعْسَرَ [وَ أَعَزَّ] حَسَنَاتِي

خداوندا، چقدر ناراحتى ام بزرگ است اگر نگشايى و چقدر اندوهم طولانى است اگر از آن رهايم ندهى و چقدر نيكى هايم سخت [اندك]است 

إِنْ لَمْ تُيَسِّرْهَا [تُوَفِّقْنِي‏] وَ أَخَفَّ مِيزَانِي إِنْ لَمْ تُثَقِّلْهُ وَ أَزَلَّ لِسَانِي إِنْ لَمْ تُثَبِّتْهُ 

اگر آسان نكنى [موفق نگردانى]و چقدر ترازوى [اعمال]من سبك است اگر سنگين نگردانى و چقدر زبانم پرلغزش است اگر استوارش نكنى 

وَ أَوْضَعَ جَدِّي إِنْ لَمْ تُقِلْ عَثْرَتِي أَنَا صَاحِبُ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ [الْكَثِيرِ] وَ الْجُرْمِ الْعَظِيمِ

و چقدر تلاش و عملم اندک است اگر لغزشم را ناديده نگيرى! من داراى گناه بزرگ [فراوان]و جرم سترگ هستم، 

أَنَا الَّذِي بَلَغَتْ بِي سَوْأَتِي وَ كُشِفَ [كشف‏] قِنَاعِي وَ لَمْ يَكُنْ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ حِجَابٌ يُوَارِينِي مِنْكَ

من كسى هستم كه بدى ام به آخر رسيده و پرده ام برداشته شده و ميان من و تو پرده اى كه مرا از تو پوشيده دارد، نيست. 

فَلَوْ عَاقَبْتَنِي عَلَى قَدْرِ جُرْمِي لَمَا فَرَّجْتَ عَنِّي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً

از اين رو، اگر به اندازه ى بزه ام كيفر دهى، هرگز به اندازه ى يک چشم برهم زدن گشايش در كارم نخواهى كرد. 

اللَّهُمَّ أَنَا الذَّلِيلُ الَّذِي أَعْزَزْتَ وَ أَنَا الضَّعِيفُ الَّذِي قَوَّيْتَ

خدايا، من همان خوارى هستم كه سرافرازم نمودى و ناتوانى هستم که نيرو بخشيدى 

وَ أَنَا الْمُقِرُّ الَّذِي سَتَرْتَ فَمَا شَكَرْتُ نِعْمَتَكَ وَ لَا أَدَّيْتُ حَقَّكَ وَ لَا تَرَكْتُ مَعْصِيَتَكَ

و اقرار كننده اى هستم كه [گناهم را]پوشيدى، ولى من نه در برابر نعمتت سپاسگزارى كردم و نه حقت را ادا نمودم و نه از معصيتت دست كشيدم. 

يَا كَاشِفَ كَرْبِ أَيُّوبَ وَ سَامِعَ صَوْتِ يُونُسَ الْمَكْرُوبِ وَ فَالِقَ الْبَحْرِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ وَ مُنْجِيَ‏ (مُوسى‏ وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ‏)[سوره الشعراء، آیه 65]

اى برطرف كننده ى اندوه حضرت ايوب و شنونده ى صداى يونس اندوهگين و شكافنده ى دريا براى بنى اسرائيل و نجات دهنده ى حضرت موسى و همه ى همراهانش، 

أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي مِنْ أَمْرِي فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ يُسْراً بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

از تو درخواست مى كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و در كار من گشايش و راه نجات و راحتى قرار دهى، به رحمتت اى مهربان ترين مهربانان.