بهای عزت و استقلال / تمثیلات آیت الله حائری شیرازی

بهای عزت و استقلال / تمثیلات آیت الله حائری شیرازی

کودک یتیمی را فرض کنید که مادرش او را با رخت‌شویی بزرگ می‌کند. بچه پایش برهنه است، اما نان رخت‌شویی مادرش را می‌خورد. زنی بدکاره‌ای را هم فرض کنید که آپارتمان، اتومبیل، نوکر، قالی‌های گران‌قیمت و تزیینات و تجملات فراوان دارد و بچه‌اش را هم با اتومبیل این‌طرف و آن‌طرف می‌برد. بچۀ زنی که رخت‌شویی می‌کند به خانۀ آن زن بدکاره می‌رود و می‌بیند که آنجا نان و غذا و همه‌چیز دارند. به مادرش می‌گوید: «آنها همه‌چیز دارند و تو هیچ نداری. بچۀ آنها با اتومبیل بیرون می‌رود؛ من کفش هم ندارم!» مادر چه می‌گوید؟ می‌گوید: «همینی را هم که دارم خوب است؛ این نانِ حلال برای توست؛ نان عزت و پاکی است. آن بچه‌ای که دیدی، مادرش بدکاره است و خودش را می‌فروشد و درآمدش را به بچه‌ها می‌دهد».

وقتی به مکه می‌روید و برمی‌گردید، می‌گویید: «بازارش آن‌طور بود؛ آب‌ونان و غذایش آن‌طور بود؛ همه‌چیزش ارزان بود؛ در بازارش همه‌چیز پیدا می‌شد؛ اما در کشور خودمان صف داریم، مشکل داریم، قیمت‌ها گران است و…». اگر برویم به رهبر انقلاب بگوییم که وضع آنجا آن‌طور بود، آیا مثل بچۀ آن رخت‌شو نیست که به مادرش گفت: «مادر، خانه فلانی چقدر دل‌باز بود»؟! بله، ما صف داریم، مشکل و فشار و زحمت داریم، شهید دادن و تشییع جنازه داریم؛ اما ناموس‌فروشی و عزت‌فروشی نداریم.