و خدایی که در این نزدیکیست / تمثیلات آیت الله حائری شیرازی
گاه کردن به دریا عبادت است. نظر به طاووس هم عبادت است! شما اگر توی جانمازتان یک پر طاووس داشته باشید، نگاهش کنید، گریه کنید که عیبی ندارد! من وقتی مثل شما بودم، از [قبرستان] شیخان گل نیلوفر می بردم به حجره ام. نگاهش می کردم. توی این گلها خدا را شناختم. اشک می ریختم. این پُر می شد از اشک! با خودم می گفتم این نقاشی را از دور نمی شود کرد! این رنگ را از دور نمی شود زد! او که نقاشی اش کرده، تویش بوده! من از اینجا فهمیدم که خدا درون اشیاء است.
یک وقتی مدرسهی خان بودم. تدریس می کردم. هنوز هم معمّم نشده بودم. اداره اوقاف آمده بود گُلکاری کرده بود در مدرسهخان و گل میخک کاشته بود. یک گل میخکی بود که من ایستاده بودم پایش! خیلی هم برای وقتم ارزش قائل بودم. مثلاً روزی ده تا درس می دادم و چند تا درس می خواندم و کار میکردم. پای این گل شاید یک ساعت و نیم خیره شده بودم! نفهمیدم کِی ایستادم و کِی رد شدم!
مطالب مرتبط
