دعایی که امام حسن علیه السلام در قنوت نماز وترش می خواند
عَنِ الحَسَـنِ بنِ عَلِىٍّ عليه السلام قـالَ: عَلَّمَنى جَدّى رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله كَلِماتٍ أَقُولُهُنَّ فى الْوَتْرِ: «اَللّهُمَّ اهْدِنى فيمَنْ هَدَيْتَ، و عـافِنى فيـمَنْ عـافَـيْتَ، وَ بارِكَ لى فيما أَعْطَيْتَ...»
امام حسن مجتبی علیه السلام می فرمایند: جدّم رسول اللّه صلی الله علیه و آله کلماتى به من آموخت که در قنوت نماز وتر مى خوانم:
«اَللّهُمَّ اهْدِنى فيمَنْ هَدَيْتَ، و عـافِنى فيـمَنْ عـافَـيْتَ، وَ بارِكَ لى فيما أَعْطَيْتَ...»
«خدایا مرا هدایت کن در میان کسانى که هدایت کردى، و عافیت ده در میان کسانى که عافیت دادى و آنچه به من عطا کردى مبارک گردان...»
در این دعا سه خواسته مهم از درگاه خدا مطرح است: «هدایت»، «عافیت» و «برکت». در هدایت، مى خواهیم که به بیراهه نرویم و از خدا دور نشویم. در عافیت مى طلبیم که از آسیب ها و زیان ها و بلاها مصون باشیم. در برکت هم مى خواهیم که به زندگى و عمر و مال و فرزندان ما خجستگى و خیر ماندگار عطا کند تا همواره از آنها بهره مند باشیم.
منبع : [معجم الکبیر، ج 3، ص 73، ح 2703]
