ماجرای مکالمه دانش آموز ایرانی با حریف صهیونیست
ماجرای مکالمه دانش آموز ایرانی با حریف صهیونیست
به گزارش”شبکه اطلاع رسانی ایرانیان”: ماجرای رویارویی ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران صهیونیست و انصراف از مبارزه با آنها مربوط به امروز و دیروز نیست؛ بعد از انقلاب اسلامی، ورزشکاران ایرانی در یک اقدامی که به مرور به یک اتفاق یکپارچه تبدیل شد، از رویارویی با حریفان خود از رژیم اشغالگر قدس سر باز می زنند، چیزی که بارها و بارها درباره آن شنیده ایم و چه قهرمانانی که به مدال نقره بسنده کردند به همین دلیل.
این ماجرا فراتر از مدال طلاست؛ چیزی مثل تفاوت میان قهرمانی و پهلوانی. اینکه به خاطر مظلومیت یک ملت که سال هاست زیر فشار و گلوله و بمب و ظلم صهیونیست های غاصب هستند، از مدال بگذری و آرمان از مدال برایت ارجحیت داشته باشد از آن جنس اتفاقاتی است که در دنیا چنان که باید فهمیده نمی شود؛ همان طور که لابد هم روزگاران پوریای ولی نمی توانستند بفهمند دلیل شکست پوریا در برابر حریف هندی اش چه بود؛ حریفی که مادرش داشت برای پیروزی او دعا می کرد و پوریا این دعای مادرانه را پیش از مسابقه شنیده بود.
ولی چندسالی است که گستره این رویارویی فراتر رفته و نوجوانان هم وارد این ماجرا شده اند؛ نوجوانانی که شاید به اقتضای سن و سال خود درک کاملی از وقایع سیاسی بین المللی ندارند، ولی تصمیماتی می گیرند که همه مردم حیرت زده می شوند، تصمیمات سختی که منجر به پیروزی های بزرگ شده است و با افتخار آنها را می توان بزرگمردان ایران خطاب کرد.
این بار نوجوانی ۱۶ ساله از سیرجان خبرساز شده است، نوجوانی که با پول شخصی خود به مسابقات بین المللی اعزام شده و در رقابتی سنگین با شکست سه حریف از روسیه، بلغارستان و ترکیه به فینال رسیده و در فینال به حریفی از رژیم صهیونیستی برخورد کرده و بی درنگ در کوتاه ترین زمان و حتی بدون مشورت با بزرگترها، تصمیم گرفته در برابر حریف صهیونیست قرار نگیرد و به مقام دوم مسابقات بسنده کرده است. کاری که شاید برای یک دانش آموز ۱۶ ساله کمی عجیب به نظر برسد ولی وقتی با او هم کلام شدیم، او آنقدر از هدف های والا آرمان های بزرگش برایمان گفت که دیگر این کار خیلی هم از او بعید به نظر نمی رسید.
نکته جالب اینکه این اتفاق برای چند ماه پیش است و به جز خانواده، دوستان و اطرافیان این نوجوان هیچکس از آن خبر نداشت اما خیلی اتفاقی در دیدار دانش آموزان با دبیرکل اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان در چند روز پیش، پرده از آن برداشته شد.
مهمان گفت وگوی ما باشید با امیرحسین عرب، نوجوان ۱۶ ساله سیرجانی که حالا صاحب مدال نقره مسابقات بین المللی کاراته است.
*کمی از خودت بگو و اینکه چندسال است که به صورت حرفه ای این ورزش را دنبال می کنی؟
امیر حسین عرب هستم ۱۶ ساله و در شهرستان سیرجان در استان کرمان زندگی می کنم. من یکی از اعضای اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان هستم و در کلاس اول تجربی در دبیرستان ابن سینا مشغول تحصیل هستم. ۶ سال است که به صورت حرفه ای ورزش کاراته آزاد یا کیوکوشین IFK را دنبال می کنم.
* پیش از این هم در مسابقات بین المللی و کشوری شرکت کرده بودی؟
بله مسابقات مختلفی دعوت شدم و مدال های طلا و نقره متعددی را در مسابقات کسب کرده ام.
* برسیم به مسابقات اخیر در بلغارستان. برایمان تعریف کن این مسابقات چطور بود؟
مسابقات بین المللی کیوکوشین کاراته IFK کاپ اروپا ۲۰۱۸ بلغارستان آذرماه سال گذشته در شهر سوفیا کشور بلغارستان برگزار شد. در این مسابقات که ۱۸ تیم و ۴۰۰ بازیکن به رقابت پرداختند بنده به یاری حق توانستم پس از شکست حریفانی از کشورهای روسیه، بلغارستان و ترکیه به فینال این مسابقات راه پیدا کنم و حریف فینال من در وزن ۶۵ کیلوگرم از رژیم صهیونیستی بود و من با انصراف از این مسابقات، مقام دوم را کسب کردم.
* چرا این تصمیم را گرفتی؟
در لحظه تصمیم گرفتم. بدون اینکه با کسی مشورت کنم و یا حرف های دیگری در من تاثیر داشته باشد. البته شاید تصمیم سختی باشد ولی این تصمیم برای من خیلی ساده بود، زیرا راه و هدفم را مشخص کرده بودم. به اعتقاد من همبازی شدن با رژیم صهیونیستی یعنی ارزش قائل شدن به آن کشور و من برای کشور کودک کش ارزشی قائل نیستم که بخواهم با آن هم بازی شوم و به قولی عطایش را به لقایش بخشیدم. کاپ قهرمانی را هم به آنها بخشیدم زیرا ارزش های انقلابم و مملکتم و رهبر عزیزم برای من بیشتر از اینها ارزش دارد.
* یک نقل قولی هم از تو در فضای مجازی منتشر شد، درباره مکالمه ات با نوجوان صهیونیست. آن را هم برایمان می گویی؟
بعد از اینکه من انصراف دادم، نوجوان صهیونیست نزدیکم آمد و گفت «این مدال طلا حق تو است و می خواست مدالش را به من بدهد». من هم وقتی دیدم یک صهیونیست از حق و حقوق صحبت می کند به او گفتم «اگر به حق و حقوق پایبند هستید به کشورت برو و حق و حقوقی که ۷۰ سال است دارید از مردم فلسطین ضایع می کنید را به آنها پس بدهید». صهیونیست ها خیال کرده اند ما با سن و سال نوجوانی مان متوجه نمی شویم که مردم فلسطین را از خانه و کاشانه شان بیرون کرده اند و این همه کشته و مجروح که هر روز خبرش منتشر می شود حاصل ظلم همین صهیونیست هاست.
البته این مکالمه از طریق مترجم رد و بدل شد و مترجم ها نیز در جریان هستند.
* آرزویت چیست؟ می خواهی به چه چیزی در دنیا برسی؟
آرزوی من قهرمانی جهان است و با قوت این رشته را ادامه خواهم داد و رقیبان را پشت سر می گذارم تا به همه نشان دهیم که ایران در همه مراحل اول است و می خواهم پرچم کشورم را به اهتزاز درآورم.
* مسؤولان فدراسیون در اعزام و اتفاقاتی که در مسابقات افتاد حمایتت می کردند؟
من عضو کوچکی از ورزش کاراته کیوکوشین IFK هستم و نمی توانم در این خصوص زیاد حرفی بزنم. ولی واقعیتش ما با هزینه شخصی به این مسابقات اعزام شدیم و من به شخصه ۸ میلیون تومان برای شرکت در این مسابقات هزینه کردم. ای کاش فدراسیون و نهادی از ما حمایت می کرد و ما که از شهرستان سیرجان و با تمام محدودیت هایی که در استان داریم به این مسابقات دعوت شدیم نیاز به حمایت های ملی داریم و استعدادهای بسیاری در شهرمان وجود دارند که تنها به دلیل همین محدودیت ها نتوانسته اند رشد و شکوفا شوند و این بسیار ناراحت کننده است.
* حالا که از مدت زمانی این مسابقات گذشته و تو هم که با هزینه شخصی رفته بودی؛ از تصمیمت پشیمان نشده ای؟
به هیچ وجه ذره ای از کار خود پشیمان نیستم و هر بار که به آن لحظه فکر می کنم احساس غرور می کنم و اگر بارها به آن لحظه برگردم همین کار را تکرار خواهم کرد. شاید من با هزینه خودم به این مسابقات رفتم ولی یک ایرانی هستم و یک ایرانی باید در هر شرایطی به فکر ملی و دینی و انقلابی باشد.
* از فعالیت هایت در مدرسه برایمان بگو؟
من عضو انجمن اسلامی دانش آموزان هستم. به هرحال انجمن های اسلامی بسیار در تربیت دانش آموزان کار می کند و این روحیه ولایی و انقلابی را از انجمن های اسلامی دارم. اتفاقاً مسؤولان اتحادیه هم بعد از اینکه شنیدند در مسابقات این طور رفتار کرده ام، از من تقدیر کردند. ورزش هم که جای خودش را دارد و وقت زیادی را به تمرین اختصاص می دهم.
و کلام آخر، چه حرفی با نوجوانان هم سن و سال خودت داری؟
بچه ها در هر نقطه از این ایران عزیز که ایستادیم نباید به دشمن فرصت دهیم، دشمنان ما دنبال فرصت هستند تا ما را از هدف هایمان دور کنند. از فضای مجازی گرفته و تا ورزش و… ما باید خیلی هوشیار باشیم که ضربه نخوریم.
افزودن دیدگاه جدید