هیچ مدرک قانع کننده ای وجود ندارد که نشان دهد انسان ها قادر به مشاهده یا حتی درک میدن های مغناطیسی باشد . با وجود این ، بسیاری از گونه های جانوری مانند کبوتر ها ، پروانه های مونارک و مگس های میوه این توانایی را دارند ؛ موهبتی که از آن با عنوان " دریافت مغناطیسی " ( Magnetoreception ) یاد می شود . در چشمان این جانوران پروتئینی به نام " کریپتوکروم " ( Cryptochromes ) وجود دارد ( کریپتوکروم در زبان یونانی به معنای " رنگ پنهان " است ) که ظاهرا به جانور کمک می کند میدان های مغناطیسی را به شکل نواحی روشن و تاریک ببیند ؛ زیرا این پروتئین ها با خطوط میدان مغناطیسی هم راستا می شوند .
البته انسان ها نیز در شبکیه چشم خود کریپتوکروم دارند که در تنظیم ساعت درونی بدن ما ایفای نقش می کند . با وجود این ، هیچ کدام از مطالعات متعددی که تلاش کرده اند درک انسان از میدان مغناطیسی را مورد سنجش قرار دهند ، نتوانسته اند ثابت کنند وجود آن ها به ما کمک می کند از این توانایی و موهبت برخوردار باشیم .
برگرفته شده از physics1.blog.ir
