بروبچه هاي نسل امروز همچين خيلي هم بي خود نگفتند كه: «مارادونا را ول كن، غضنفر را بچسب!» ظاهرا الان حكايت ماست كه برماست. يعني چي؟.... درست صحبت كن! يعني اين كه ظاهرا بايد عجالتابحث ارز و سكه را ول كنيم، موقتا دو دستي بچسبيم به موضوع پسته. همان كه نوع خندانش طرفدار زياد دارد.چندي است كه قيمت پسته هم بدجوري افزايش پيدا كرده. حالاشما تصور كنيد كه يك كسي پرايد داشته باشد، داخل پرايدش هم پسته داشته باشد. از هر كه خواستگاري كند، بله را روي هوا گرفته است.
خبر خوش پسته اي: رئيس انجمن پسته در همين راستا اعلام كرده كه: «بر اساس تفاهم نامه منعقد شده ميان صادركنندگان و مسئولان براي كاهش قيمت پسته، از ديروز اول اسفند، پسته مرغوب صادراتي كيلويي 30 هزار تومان در نمايشگاه هاي بهاره و مراكز فروش عرضه مي شود.»
بسته(پست)ي پيشنهادي: حقير به عنوان يك علاقه مند به پسته و ايضاً در راستاي كمك به رئيس انجمن پسته، نكاتي چند را معروض مي داريم:
1ـ هم پسته پنداري: الان وقتش هست كه مردم خودشان را جاي پسته بگذارند كه چه خوني مي خورد بيچاره كه بتواند لبي خندان كند. چنان كه جناب صائب گفت: «دامن شادي چو غم آسان نمي آيد به دست / پسته را خون مي شود دل تا لبي خندان كند».
2ـ پسته دهن بسته: تا اطلاع ثانوي، براي كاستن از نرخ پسته. كاهش مصرف آن، در حدود دو سوم پسته هاي داخل ظرف آجيل را از نوع پسته سربسته و دربسته انتخاب كنيم. همان«پسته لال» دوست طنزپرداز فرانوم اكبرخان اكسير ــ دامت طنزه ــ كه آن را به«سكوت دندان شكن» تشبيه كرده كه البته بعيد است قدرت و قاطعيت چكش را در شكستن سكوت پسته فراموش كرده باشد.
3ـ پيش فروش پسته: در صورت تداوم افزايش نرخ پسته، دولت آن را دو سه ماه قبل از عيد پيش فروش كند. البته قيمتش را علي الحساب حساب نكند. بي رودربايستي شفاف باشد. ملت كه با دولت اين حرف ها را ندارد.
4ـ مراقبت از سيگاري ها: سابق اگر از يك دوست سيگاري مي خواستيم كه سيگار نكشد، در عوض از او مي خواستيم كه به جاش پسته بخورد. اما الان براي يك همچين تعارفي بايد اول وام بگيريم. فلذا مواظب باشيد كه تعداد سيگاري ها بيشتر نشود.
5ـ معجون و مجنون: آبميوه فروشي ها يك شيرموزي درست مي كنند كه با چيزهاي مقوي داخلش نگو و نپرس. منتها چون ديگر خوردنش با مزاج همه سازگار نيست، اسمش را از «معجون» به «مجنون» تغيير دهند. قيمت مواد داخلش، آدم را ديوانه مي كند!... تا اطلاع ثانوي، زنده باد آب هويج!
رضا رفیع
