آیت اللَّه حاج شیخ عبدالكریم حائری یزدی فرزند شیخ جعفر مهرجردی در سال 1276 ق در میبد یزد چشم به دنیا گشود. مقدمات و سطوح را نزد علمای آن روز یزد فراگرفت و سپس راهی عتبات مقدسه شد. در نجف در محضر اساتید بزرگی مثل محمد فشاركی اصفهانی، میرزای شیرازی، شیخ فضل اللَّه نوری، میرزا ابراهیم محلاّتی و آخوندخراسانی حضور یافت و علوم اسلامی را فرا گرفت و به درجه ی بالایى در علم دست یافت. در سال 1332 ق بنابه دعوتی، به اراك مهاجرت و حوزه ای در آن جا تاسیس نمود. سپس طی سفری به قم، بحث از ماندن ایشان و تاسیس حوزه ی علمیه به میان آمد و با اصرار علما از جمله آیت اللَّه بافقی و انجام استخاره در سال 1340 ق، هجرت به قم را تقبل نمود. ایشان در آن دورانِ سیاهِ خفقان، با خون دل این حوزه را حفظ كرد. آثار بابركت اقامت آیت اللَّه حائری در شهر مقدس قم عبارتند از: تاسیس حوزه ی علمیه و شروع درس های علمی با 600 نفر از فضلا و طلاب، بنای دارالاطعام، تاسیس مریض خانه، ساختن قبرستان نو، تعمیر مدرسه ی دارالشفاء و فیضیه و ساختن بیمارستان فاطمی در قم. از ایشان تالیفات و آثار ارزشمندی به جای مانده است كه برخی از آنها عبارتند از: دُرَرُالفوائد، الرضا، الصلوة، المواریث، النكاح. شاگردان ارزنده ایشان از 80 تن متجاوزند و حضرات آیات عظام: حاج آقاروح اللَّه كمالوند، ملاعلی همدانی، سید شهاب الدین نجفی مرعشی، سید محمدرضا گلپایگانی، سیدمحمدتقی خوانساری، سیدمحمد حجت كوه كمره ای، سیدصدرالدین صدر، محمدعلی اراكی و حضرت امام خمینی از آن جمله اند. آیت اللَّه شیخ عبدالكریم حائری یزدی سرانجام در شب دهم بهمن 1315 ش در 80 سالگی دار فانی را وداع گفت و در جوار حضرت معصومه به خاك سپرده شد.
مطالب مرتبط
