آنیسیس مانیلْیوس سورینوس بوئس سیاست مدار و فیلسوف رومی در هفدهم ژانویه 475م در شهر رم كه در آن زمان یكی از مراكز عمده قدرت و ثروت و فرهنگ جهان محسوب می شد متولد گردید. او در جریان تحصیلات خود با فلسفه یونانی آشنا شد و قسمت هایى از آثار ارسطو و افلاطون را به لاتین ترجمه نمود.
او هم چنین سال ها به عنوان وزیر تئودوریك پادشاه ناحیه گوت ایتالیا خدمت كرد و چون در صدد مبارزه با فساد برآمد، دشمنی چند تن از مقامات فاسد را نسبت به خود برانگیخت. آنان سرانجام تئودوریك را متقاعد ساختند كه بوئس در خدمت به امپراتور روم شرقی به او خیانت می كند. این اتهامات باعث شد كه بوئس به زندان بیافتد. هنگامی كه بوئس در زندان، در انتظار روز مرگش بود، یكی از مشهورترین كتاب های جهان به نام "درباره تسلی بخشی فلسفه" را به رشته تحریر درآورد. در این كتاب، سخن از آنجا آغاز می شود كه سقراط، افلاطون و ارسطو معلمین واقعی بشر هستند و چكیده تعلیمات آنها آن است كه آدمی بالاتر و برتر از تغییرات سرنوشت است.
غایت حیات جز نیكی یعنی تشبّه به خداوند نیست، خداوندْ اصلِ نیكی و محبت است و از این رو، در وجود مرد حكیمْ جایى برای نفرت و رذیلت نیست. بوئس هم چنین در این كتاب كه بهترین اثر اوست می خواهد ثابت كند كه ثروت و تموّل، ملاك سعادت و خوشبختی نیست. او هم چنین در رساله خداشناسی، خدا را خیر محض و غایت كمال می داند. بوئس می كوشد عظمت و جلال خدا را نیز ثابت كند. او عقیده داشت كه وظیفه اصلی فلسفه، تهذیب اخلاق است.
آنیسیس بوئس سرانجام در سوم اوت 524 م به اتهام كفر و جادوگری در 49 سالگی به چوخه دار سپرده شد.
