لزوم ادای دیون شرعی

یکى از چیزهایى که متأسفانه بر عهده بسیاری از ما هست، روزه ‏هاى قرضى است که گاهى سنگین است. اینکه مى ‏بینیم درى به روى ما باز نمى ‏شود و توفیقى نصیب ما نمى ‏شود، عمده اش به سبب دِین‏هایى است که بر عهده ما است؛ یعنی دِین روزه، دین نماز و دین امور مالى. خدا مى ‏داند این ها بسیار به انسان صدمه مى‏ زند؛ چون عالم، روى حساب و کتاب است.
 ابوى [آیت الله ناصری حفظه الله تعالی] می فرمودند: مرحوم آیت اللّه‏ صافى قدس سره در اصفهان رئیس حوزه بودند. این بزرگوار، مجتهد و عالم خوبی بود. یکى از رفقای ایشان که پیرمرد و شیخ عالمی بود، فرزنددار نمى ‏شد. او به مرحوم آیت الله صافى گفته بود: من مبلغی براى نماز و روزه خودم گذاشته ‏ام و کسى را ندارم. این مبلغ را به شما مى ‏دهم؛  اگر زودتر از من فوت کردی، شما را حلال می کنم؛ اما اگر من زودتر فوت کردم، این مبلغ را بده تا براى من چهار سال نماز و روزه بخوانند.
ابوى مى‏ فرمودند: روزی در حجره نشسته بودم که مرحوم آیت الله صافى آمدند و ضمن صحبت هایشان گفتند: دیشب خواب عجیبى دیدم؛ خواب دیدم آن رفیقمان که پول برای نماز و روزه به من داده بود، گفت: نماز را شروع کن.
آیت الله صافی قدس سره فرمودند: خوب است با اقوام او تماس بگیریم. بعد از اینکه با اقوام او تماس گرفتند، معلوم شد که او نصف شب فوت کرده است.
آن قدر این گونه دیون مهم است که بلافاصله آن شخص بعد از فوت به خواب آیه الله صافی رحمه الله علیه آمده و سفارش به خواندن نماز برای او می کند.
دستوراتی را که اهل بیت علیهم السلام داده اند، روى حساب و کتاب و نظم خاصّی است. گاهى نماز، روزه و دیون دیگر بر دوش ما سنگینى مى ‏کند و ما نباید در این ها اهمال کنیم. چرا ما به دقت و ظرافت عالم برزخ منتقل نمى‏ شویم؟! این اهمال کارى‏ های ما باعث اهمال کاری در برزخ نمی شود؛ بلکه ما را گرفتار و معطل مى‏ کند. اگر بخواهیم در مسیر قرار بگیریم و بهره ببریم، این امور هم خیلى مؤثر است.