بعد از جنگ جهانی دوم، كشورهای پیروز، برای بررسی نحوه تقسیم غنائم و نیز تعیین تكلیف كشورهای اشغال شده و اخذ تصمیم پیرامون نحوه دریافت غرامت های جنگی و... جلسات متعددی برگزار نمودند. یكی از این جلسات با عنوان كنفرانس صلح پاریس در 29 ژوئیه 1946م در كاخ لوكزامبورگ پاریس آغاز به كار نمود و با حضور نمایندگان 21 كشور متفقین رسمیت یافت. دستور جلسه، تصویب پیش نویس قراردادهای صلح با ایتالیا، رومانی، مجارستان، بلغارستان و فنلاند بود. این قراردادها توسط شورای وزرای خارجه امریكا، انگلستان، شوروی و فرانسه تهیه شده بود. كنفرانس صلح پاریس دو ماه و نیم به طول انجامید و خودخواهی ها و سهام طلبی های بعضی از كشورهای حاضر در آن باعث شد تا این جلسات بیشتر به بحث و مشاجره و نسبت های توهین آمیز و نیز كنایات و دشنام در لفافه سخن بگذرد. با این حال كنفرانس پاریس با بستن قرارداد صلح با كشورهای دول محور موافقت نمود و در مسئله غرامات نیز توافقاتی صورت گرفت. كنفرانس صلح پاریس در نهایتْ در 15 اكتبر 1946م خاتمه یافت.
