پس از شكل گیری سازمان پیمان آتلانتیك شمالی، ناتو، استالین كوشید با تأسیس كُمینفُرم یا دفتر اطلاعات احزاب كمونیست اروپا در اكتبر سال 1947م و نیز انعقاد پیمان ورشو، در مقابل این عمل بایستد. با تشكیل كمین فُرم در ورشو پایتخت لهستان، بلگراد پایتخت یوگسلاوی به عنوان مركز فعالیت این تشكیلات انتخاب گردید. هدف استالین از تعیین بلگراد به عنوان مركز فعالیت كُمینفُرم، اعمال نفوذ بیشتر در امور این كشور و مقابله با استقلال طلبی و به تعبیر استالین، روش خودسرانه تیتو، رهبر یوگسلاوی در برابر مسكو بود. ولی استالین از این تدبیر خود نتیجه ای نگرفت و تیتو كه حكومت خود را مدیون استالین نمی دانست حاضر به تمكین در برابر خواسته های او نشد. استالین نخست از طریق تهدید و تمركز قوای ارتش سرخ در مرزهای یوگسلاوی، درصدد رام كردن تیتو برآمد وچون باز هم نتیجه ای نگرفت، با تشكیل اجلاس فوق العاده كُمینفُرم در ماه ژوئن 1948م، اخراج حزب كمونیست یوگسلاوی از این سازمان را تصویب نمود و تیتو رهبر یوگسلاوی، به تجدید نظرطلبی و انحراف از اصول ماركسیسم متهم شد. اخراج یوگسلاوی در 28 ژوئیه همان سال عملی شد و طرد این كشور از بلوك كشورهای كمونیسم، كه نخستین شكاف در دنیای كمونیسم بعد از جنگ جهانی دوم به شمار می آمد، با تصیفه های خونین در احزاب كمونیست كشورهای اروپای شرقی ادامه یافت و عده ای از رهبران پیشین این احزاب كه در گذشته تمایلات لیبرالی و استقلال طلبی از خود نشان داده بودند، به عنوان پیروی از خط انحرافی تیتو و برچسب تجدید نظر طلبی از كار بركنار و سپس دستگیر و محاكمه و غالباً اعدام شدند.
