محمدبن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی در 23 سالگی برای كسب علوم روز راهی بغداد گردید و در حوزه ی درس شیخ مفید و سید مرتضی جای گرفت. پس از رحلت سید مرتضی در سال 436 هجری قمری، شیخ طوسی پیشوای مذهب تشیع گردید و دوازده سال بعد از سید مرتضی، در بغداد زعامت شیعیان را برعهده گرفت. حلقه ی درسی شیخ طوسی پذیرای صدها عالم فاضل شیعه و سنی بود و دانشوران بزرگی در حلقه ی درس او پرورش یافتند. آثار مكتوب شیخ طوسی، جزو مهم ترین و معتبرترین كتب شیعه می باشند كه كتب "تهذیب" و "استبصارِ" ایشان از اركان حدیث شیعه هستند. شیخ طوسی را تدوین كننده ی اساسنامه ی مكتب تشیع در فرهنگ و تمدن اسلامی می شناسند. شیخ طوسی در اواسط قرن پنجم هجری، حوزه ی عظیم نجف اشرف را بنیان نهاد و اولین دانشگاه شیعه را تاسیس كرد. سرانجام این عالم ربانی پس از عمری تلاش و خدمت، در محرم سال 460 ه.ق در 76 سالگی به لقای معبود شتافت و در منزل مسكونی اش در نجف اشرف به خاك سپرده شد.
مطالب مرتبط
