جوزپه ماتْسینی، نظریه پرداز انقلابی ایتالیا در 22 ژوئن 1805م در جِنُوا در این كشور به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات خود وارد دانشگاه جِنُوا شد و سپس به مبارزین انجمن سری پیوست كه برای آزادی ایتالیا از سلطه اتریش تلاش می كردند. ماتْسینی در این راه به زندان افتاد و پس از آزادی، نهضت ایتالیای جوان را با سه هدف عمده تشكیل داد: وحدت ایتالیا، ایجاد جمهوری ایتالیا و شكل دادن اروپا به صورت اتحادیه ای از كشورهای آزاد و مساوی. وی بار دیگر رنج زندان را به جان خرید اما در همه جا به دنبال برپایى انقلاب بدون خون ریزی بود. از این رو به كشورهای فرانسه و سوئیس رفت و چون وی را از آنجا راندند در انگلستان اقامت گزید. از دیدگاه وی، انقلاب، كار اصول و افكار است نه كار سرنیزه. وی گرچه به ناسیونالیسم و میهن پرستی معتقد بود اما از آرمانی فراتر از ملت دفاع می كرد و در حقیقت، ایجاد یك جمهوری متحد از بشریت را مدّنظر داشت. ماتسینی در این باره می گفت باید بكوشیم از بشریت، خانواده واحدی بسازیم و آرمان های ملی را در خدمت آرمان بزرگ تر بشریتی واحد، به كار گماریم. هر قوم باید به مثابه نغمه و آهنگی جدا، ولی هماهنگ با سمفونی دنیایى پر آرامش باشد. ماتسینی می گفت: بشریت، وقتی حقیقتاً به وجود خواهد آمد كه همه مردمی كه سازنده آن هستند، حق انتخاب آزادانه حكومت را به دست آورند و در اتحادیه ای گرد آیند كه اعلامیه ای از اصول و قراردادهای مشترك برای رسیدن به هدفی مشترك یعنی كشف و اعمال اخلاقی جهانی، بر آن حاكم و راهنما باشد. اندیشه ماتسینی از سوی حاكمان كشورها، به عنوان نظریات خطرناك تلقی گردید و او بیست سال آخر عمر خود را در اختفا به سر برد. وی از هر نهضت ترقی خواهانه در دنیا پشتیبانی می كرد. مع هذا یكی از مردان قرن بود كه دائماً تحت تعقیب و شكنجه و آزار قرار داشت. او به خاطر عشق بزرگش به انسانیت، هر جا می رفت رانده می شد و تبعه هیچ مملكتی نبود. مردم بسیاری از او متنفر بودند و سرانجام در عین آوارگی و سرگردانی در دهم مارس 1872م در 67 سالگی جان سپرد. با این حال تشییع با شكوهی برای او ترتیب داده شد و هشتاد هزار نفر در این تشییع شركت كردند.
