جلو گیری از بارداری

جلوگیری از بارداری

متأسفانه در جوامع امروزی بنا به دلایلی همچون فقر و تنگدستی یا ترس از بارداری و... از آن جلوگیری می شود و این عمل با آموزه های دینی در تعارض است.قرآن کریم به صراحت به این نکته اشاره می کند و می فرماید:

1. وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَی اللَّهِ رِزْقُها؛[1] «هیچ جنبنده ای در روی زمین وجود ندارد، مگر آنکه روزی او بر عهده خدا است.»

2. « وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُم»[2]؛ «اولاد خود را از ترس تهیدست شدن نکشید؛ زیرا ما هستیم که شما و آنان را روزی می دهیم.»

3. وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْأً کَبِیراً[3]؛ «و فرزندان خود را از ترس تهیدست شدن نکشید؛ زیرا ما ایشان و شما را روزی می دهیم. حقّاً کشتن آنان خطایی بزرگ است.»

این دو آیه در مورد نهی از کشتن فرزندان به خاطر فقر یا ترس از آن است؛ ولی با توجه به تعبیر قرآن به «نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُم؛» و یا «نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُم»؛ می توان نادرستی جلوگیری از بارداری را استنباط کرد، به این صورت که وقتی خدا روزی دهندة فرزندان است،  همان طور که قتل آنها درست نیست، جلوگیری از به دنیا آمدن شان نیز نادرست است.

استدلال غلط به روایت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)

بعضی برای تأیید شعار کمی فرزند، به روایتی از امیرالمؤمنین(علیه السلام)استناد کرده اند که فرمود: «قِلَّةُ الْعِیَالِ أَحَدُ الْیَسَارَیْن[4]؛ کمی نان خورها یکی از دو آسایش است.» آنگاه این گونه معنا کرده اند که: آسایش برای انسان از دو راه تحصیل می شود: یکی از راه عائله زیاد و دیگری حفظ ثروت به خاطر کمی عائله.

جواب:

اولاً: در جمله «اَحَدُ الْیَسَارَیْنِ»، ترغیب به کمی فرزند استفاده نمی شود، بلکه تخییر استفاده می شود؛ چون فرد می تواند هر کدام از طرفین (زیادی مال یا زیادی عائله) را انتخاب کند.

ثانیاً: این روایت برخلاف نظر طرفداران کنترل جمعیت، نشان دهندة این است که زیادی نان خور تنگدستی ایجاد نمی کند. به این معنی که فرد به هر مقدار نان خور داشته باشد، توانایی مالی او از بین نمی رود و خدا روزی آنها را می رساند، منتها وقتی عائله اش زیادند، ممکن است ثروتمند نشود؛ چون مجبور است پولی را که به دست می آورد، خرج آنها کند؛ اما اگر کم باشند، اضافه درآمد خود را پس انداز می کند و شاید از این جهت کمی عائله یکی از انواع توانگری شمرده شده است.

مؤید این مطلب، روایات زیر است:

1. أمیرالمؤمنین علی(علیه السلام)می فرماید: «تَنْزِلُ الْمَعُونَةُ عَلَی قَدْرِ الْمَئُونَةِ[5]؛ کمک و مساعدت [مالی از جانب خدا] به مقدار مئونه زندگی [و مخارج لازم] می رسد.»

2. «بکر بن صالح» می گوید: به امام کاظم(علیه السلام)نامه ای نوشتم که: مدت پنج سال است از بچه دار شدن جلوگیری می کنم و این به خاطر آن است که همسرم فرزند نمی خواهد و می گوید: تربیت و اداره فرزند برایم دشوار است؛ زیرا فقیر هستیم و از امکانات زیادی برخوردار نیستیم. نظر حضرت عالی چیست؟ امام(علیه السلام)در پاسخ مرقوم فرمودند: «اُطلُبْ فَإِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَرزُقهُم[6]؛ [فرزند] طلب کن! همانا خدا روزیِ آنها را می دهد.»

3. امام علی(علیه السلام)می فرماید: «وَ کُلَّمَا کَثُرَ العَیَالُ کَثُرَ الرِّزقِ؛[7]هر چه نان خورهابیش تر شوند، رزق و روزیِ بیش تری می رسد.»

طبق روایات فوق، هر کس هر تعداد نان خور داشته باشد، خدا روزی آنها را می رساند و اگر زیاد باشند، روزی شان کم نمی شود.

پی نوشت:
---------------------------
[1] هود/6.
[2] انعام / 151.
[3] إسراء / 31.
[4] نهج البلاغه، سید رضی، تصحیح: صبحی صالح، نشر هجرت، قم، 1414 ق، باب حکم، ص495، حکمت 141.
[5] نهج البلاغه، صبحی صالح، باب حکم، ص494، حکمت 139 و عیون الحکم و المواعظ، لیثی واسطی، دار الحدیث، قم، 1376 ش، ص201.
[6] کافی، شیخ کلینی، دار الحدیث، قم، 1429 ق، ج6، ص3.
[7] شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، قم، 1404 ق، ج16، ص337.