پس از پیروزی چشمگیر رزمندگان سلحشور اسلام در عملیات حماسه آفرین خیبر، رژیم بعث عراق به دلیل نگرانی از نتایج عملیات، برای نخستین بار، از نوعی سلاح های شیمیایی با نام گاز خردَل استفاده كرد. هرچند عراق پیش از این در عملیات والفجر 2 در منطقه حاج عمران، به صورت محدود از سلاح های شیمیایی استفاده كرده بود، ولی آنچه كه در عملیات خیبر صورت گرفت، بسیار گسترده و فاجعه آمیز بود. به كارگیری سلاح های شیمیایی ازیك سو نشان دهنده ضعف دفاعی و نومیدی و درماندگی ارتش عراق بود و از سوی دیگر این مسأله را روشن می كرد كه عراق با ایجاد زیر ساخت های جدید در زمینه تولید سلاح های شیمیایی با كمك برخی كشورهای غربی و شرقی، استراتژی جدیدی را برای مقابله با تهاجمات پی در پی و گسترده به ایران برگزیده است. در پی این بمباران شیمیایی، ایران به سازمان ملل متحد شكایت كرد و پس از بازدید هیئت اعزامی سازمان ملل از مصدومین حادثه، شورای امنیت در واكنش به این اقدام عراق، در تاریخ یازدهم فروردین 1363 برابر با 30 مارس 1982 م، با صدور بیانیه ای، استفاده از گازهای سمی را محكوم كرد، اما مسؤولیت استفاده از آن را به هیچ یك از طرفین نسبت نداد. صدور بیانیه به جای قطعنامه، بنابر تحلیل منابع دیپلماتیك، به دلیل اجتناب از مباحث شدید و اشاره به هر یك از دو طرف جنگ بوده است. در هرصورت، این نخستین اقدام سازمان ملل بود كه گر چه به سود ایران نبود ولی به زیان ایران نیز تنظیم نشده بود.
مطالب مرتبط
