ملک فیصل پادشاه اسبق عربستان سعودی، در 9 آوریل 1906میلادی به دنیا آمد. وی پس از تشکیل کشور عربستان سعودی، در دربار پدرش عبدالعزیزِ بن سعود به مدارج ترقی رسید و در زمان پادشاهی برادر خود، ملک سعود، نزدیک به چهارسال، نخست وزیری عربستان سعودی را بر عهده داشت. در این هنگام بر اثر جریانات سیاسی که به برکناری ملک سعود انجامید، فیصل در سال 1964میلادی به پادشاهی عربستان رسید. وی سپس تا حدی دست به اصلاحات اجتماعی و اقتصادی زد و کشور را از حالت قبیله ای بیرون آورد و به استان های گوناگون تقسیم نمود. او برای هر استان شورایى مرکب از 30 نفر تشکیل داد و برادرش خالد را به عنوان ولی عهد خود انتخاب کرد. ملک فیصل ضمن نزدیک کردن هرچه بیشتر عربستان به امریکا در راه به دست گرفتن رهبری جهان عرب به شدت تلاش کرد. او در این راستا با سیاست جمال عبدالناصر رئیس جمهور وقت مصر، در تشکیل جمهوری متحده عربی متشکل از سوریه و مصر به مبارزه برخاست. با این حال در اوت 1965میلادی، ملک فیصل معاهده ای با عبدالناصر، جهت رفع اختلافات دو کشور درباره مسئله یمن منعقد کرد. شهرت و اعتبار ملک فیصل بیشتر به سبب نقشی است که در تشویق و تحریک اعراب به تحریم نفتی جهان غرب پس از جنگ اکتبر 1973م بین اعراب و اسرائیل ایفا کرد. در این راستا، به پیشنهاد فیصل، کشورهای عربی، از پایان اکتبر آن سال، هر ماه 5 درصد از تولیدات نفتی خود را کاسته و 5 درصد بر بهای آن افزودند. در نتیجه، بهای جهانی نفت در مدت کوتاهی تا هشت برابر افزایش یافت. این نخستین بار بود که اُپک در پرتو اتحاد اعضای خود، قیمت جهانی نفت خود را تعیین می کرد. در جریان این تحریم، در پائیز 1973میلادی، فروش نفت به امریکا و کمپانی های خصوصی امریکایى و اروپایى، اساساً ممنوع اعلام شده بود. تصمیم به کاهش تولید و افزایش بهای جهانی نفت، محصول فشار افکار عمومی مردم و احساسات ضد امریکایى و ضد صهیونیستی آنان بود. این امر چندان به درازا نیانجامید و ملک فیصل سرانجام در 25 مارس 1975میلادی پس از 11 سال حکومت در سن 69 سالگی به دست برادرزاده اش ترور شد و برادرش خالد به جای وی، بر تخت سلطنت نشست. در آن زمانْ مطبوعات جهانی، قتل فیصل را یک توطئه مشترک از جانب امریکا و رژیم صهیونیستی خواندند. فیصل هنگام مرگ، علاوه بر پادشاهی، سمت نخست وزیری و وزارت امور خارجه عربستان را نیز عهده دار بود.
