بایسته های اعتکاف

تاریخ انتشار: 11 آوریل 2017 شماره مطلب: 6069 تعداد بازدید: 1714 نظرات: 0

موضوع نوشتار:

1) آمادگی و مهیا بودن:
معتکف باید قبل از ورود به اعتکاف خود را آماده کند ، اعتکاف به معنای فرار از مردم و استراحت در گوشه مسجد نیست ، اعتکاف یک ضرورت است که هر مسلمانی در هرسال یک نوبت نسبت به اعمال خویش باید محیطی را فراهم نماید که در آن به فکر و محاسبه بپردازد. بعید است کسانی که به این قصد راهی مسجد می شوند غافل باشند. اگر بخواهید به یک مسافرت زمینی بروید ، روزها بلکه ماهها قبل نسبت به همه امورآن فکر می کنید. در مورد وسیله ایاب و ذهاب ، توشه راه ، محل اقامت ، سردی و گرمی هوا و... در صورتی که این سفر مشکل و سرنوشت ساز است.
2) انجام عبادات مستحبی:
دعوت و دعای بندگان عبارت است از اینکه بنده خدا با خواندن پروردگارش عنایت پروردگار را به سوی خود جلب نمایند و خواندن خدا به این است که خود را در مقام عبودیت ومملوکیت قرار دهد. به همین جهت عبادت در حقیقت دعا است ، چون بنده در حال عبادت خود را در مقام مملوکیت و اتصال به مولای خویش قرار می دهد و اعلام تبعیت واقرار به ذلت می کند تا نظرلطف خدا را با مقام مولویت و ربوبیتش به خود معطوف سازد ، دعا هم عینا به همین معناست
3) حضور قلب دراعتکاف:
برای انجام عبادت فقط حضور جسم کافی نیست بلکه باید عبادت این چنینی وبا این وسعت را توأم با حضور قلب انجام داد وآن را سبک نگرفت. حضرت امام (ره) می فرمایند: همانطور که برای کسب مال و منال و برای مباحثه و مطالعه وقت موظف قرار می دهد برای این عبادات نیز قرار دهد که درآن وقت فارغ از امور دیگر باشد تا حضور قلب که مغز و لب عبادت است برای وی میسور باشد.
4) رعایت اصل پاکیزگی دراعتکاف:
قرآن کریم در آیه 125 سوره بقره خطاب به ابراهیم و اسماعیل می فرماید: ( که حرم خدا را از بت سازی و از پلیدی پاکیزه سازید) پاکیزگی هم از نظر جسمانی و هم از نظر روحی و روانی باید در اعتکاف رعایت شود ، پاکیزگی تنها پاکیزگی جسمی و لباس نیست اگر چه لباس هم باید از نجاست و کثیفی دور باشد.
5) رعایت اصول بهداشتی و نظافت:
یک معتکف و مؤمن باید در طول اعتکاف علاوه بر اینکه به عبادت خدا می پردازد از محیط و محل اعتکاف نیز مراقبت کند تا نظافت رعایت شود ، زیرا رعایت نظافت هم جزیی از ایمان است ( النظافه من الایمان ) باید لوازم بهداشتی از قبیل: حوله شخصی ، پتو ، مسواک ، ظرف غذا و... را نیز به همراه داشته باشد.
6) پرهیز از زیاده روی در خواب:
هدف اعتکاف عبادت و راز و نیاز است. این مهم با زیاده روی در خواب منافات دارد. یک معتکف باید تمام تلاش خود را معطوف به این کند که حداکثر بهره برداری را از این فرصت معنوی بنماید.
7) صرف افطارو سحری به صورت دسته جمعی:
سعی شود زمان صرف افطار بعداز نماز مغرب و عشاء به گونه ای برنامه ریزی شود که به صورت دسته جمعی صورت گیرد تا خدا صفا و صمیمیت خاص به جمع معتکفین بخشد ، همچنین سحری نیز به صورت دسته جمعی صرف گردد ، زیرا این عمل همدلی ، اخوت و برادری را افزایش می دهد. همچنین معتکف خوب است در ایام اعتکاف یک رادیوی کوچک یا روزنامه های یومیه داشته باشد تا از اخبار و مسائل روز کشور بی خبر نماند. البته این مورد باید به صورت محدود صورت گیرد ، زیرا اصل اعتکاف عبادت است ، اگر چه مطالعه و اطلاع از اخبار روز به نوعی لازم است ولی نباید اصل را تحت الشعاع قرار دهد.
8) تنظیم برنامه روزانه:
یک معتکف باید به محض ورود به مسجد جامع جهت اعتکاف برای فعالیت ها و انجام عبادات روزانه خود برنامه ای را مدون و تنظیم کند. همانطور که می دانید یکی از اصول موفقیت انسان داشتن برنامه است و هر فعالیتی که بدون برنامه ریزی صورت گیرد نمی توان از آن نهایت استفاده را نمود و تهیه یک جدول روزانه که در برگیرنده کلیه برنامه های یک اعتکاف کامل می تواند برغنای آن بیافزاید.
9) خلوت گزینی:
جهت بهره گیری بیشتر از فیوضات این ایام شریف ، بایسته است که شخص معتکف حتی المقدور چند دقیقه از برنامه های روزانه خود را به خلوت و تنهایی اختصاص بدهد. خلوت کردن به معنای عزلت گزینی نیست ، بلکه غور در خویش است.
10) دوری از غیبت:
هدف از اعتکاف خالص شدن و به سوی خدا گام برداشتن است ، غیبت از جمله گناهانی است که اعمال صالحه را از بین می برد ، اگر خدای نکرده غیبتی ازما صورت گیرد باعث می شود تا ما اجر این مشقت وسختی را که با انجام اعتکاف برای خودسازی متحمل می شویم به راحتی از دست بدهیم و خسر الدنیا و الاخره شویم. همچنین در این ایام از بحث های دنیوی پرهیز نمائیم.
11) توبه و انابه:
اعتکاف بهترین تمرین است برای بازگشت به خویشتن خویش و نزدیک ترین راه است جهت حرکت در مسیر الی الله و صراط مستقیم با توجه به انابه می توان اعوجاجات و انحرافات به وجود آمده در مسیر زندگی را راست کرد و دوباره در جاده اصلی خوشبختی و سعادت ادامه مسیر داد. اگر ما نتوانیم از این فرصت در ایام معنوی اعتکاف حسن استفاده را بکنیم مرتکب خسرانی بزرگ شده ایم. چه خوب است که شخص معتکف بعداز نیت از گذشته خویش توبه کند ولو اینکه معصیت کمی داشته باشد و عهد نماید که درزمان اعتکاف و بعد ازآن دنبال معصیت وحتی گناه صغیره نرودوعبدی صالح و پرهیزکار باشد.
12) اخلاص درعبادت:
شرایط و پذیرفتن عبادت بندگان از سوی خدای متعال اخلاص در عبادت است ، اگرعبادتی ازسراخلاص نبوده وآلوده به ریا و شرک باشد از سوی حق تعالی پذیرفته نیست و هیچ اجرو پاداشی هم برای آن در نظرگرفته نمی شود.حضرت امام (ره) دراین خصوص می فرمایند: در هرصورت اخلاص درتحصیل و تجرید از مهمات سلوک است ، کسانی که برای خدا کار می کنند هیچ وقت باخت در آن نیست ، آنهایی که برای دنیا کار می کنند باخت دارند که اگر نترسیدند خوب باختند و عمرشان را هم هدر دادند.
13) پرهیز از زیاده روی در شوخی:
شوخی و خنده زیاد اگر از حد بگذرد باعث ایجاد کدورت و رنجش دوستان می شود. حتی المقدور سعی گردد جهت نهایت استفاده از فضای معنوی اعتکاف از شوخی و مزاح بیهوده و سخنان غیر ضروری امتناع گردد. سرانجام بسیاری از شوخی ها تمسخرو غیبت است ، پس چه بهترکه از همان ابتدا از ورود آن به محافل دوستانه جلو گیری به عمل آید ، با مشغول شدن به عبادت جایی برای شوخی بیهوده باقی نمی ماند.
14) شکر گذاری به درگاه خداوند:
شکر نعمت نعمتت افزون کند
کفر نعمت از کفت بیرون کند
انسان باید در هر جا شکر گذار نعمت های الهی باشد و نسبت به آنچه که خداوند به او عطا کرده است شکر نماید ، باید از اینکه این سعادت را یافته تا سه روز را به عبادت و بندگی خداوند بپردازد و در جمع معتکفین به سربرد خدای خویش را شاکر و سپاسگزار باشد.
15) سادگی در انتخاب نوع غذا:
در ایام اعتکاف با توجه به اینکه افراد دیگری هم از اقشار مختلف هستند که شاید از وضع مادی خوبی برخوردار نباشند و از غذای ساده استفاده نمایند ، شایسته است همه معتکفین خود را مکلف کنند که در این ایام به جهت اجتناب و دوری از زندگی مادی و همسنگ شدن با دیگران از غذای ساده استفاده و از پرخوری و صرف وقت زیاد برای تهیه غذا بپرهیزند.
16) ارزش یابی و جمع بندی:
یک شخص معتکف پس از پایان سه روز به جای آوردن اعمال اعتکاف باید به ارزشیابی و سنجش اعمال و افعال خویش در این مدت بپردازد تا بفهمد چه میزان این ایام توانسته در روحیات و منش او تأثیر گذار باشد.
17) نظارت و مراقبت:
حال که توفیق بزرگ نصیب شخص معتکف شده تا وی بتواند از این طریق به اجرو پاداش و سعادتی دست یابد ، شایسته است که باهدف حفظ این دستاورد و نیز حفظ معنویات کسب شده و جلو گیری از ضایع شدن آن به نظارت و دقت در اعمال و رفتار خویش و به مراقبت از آن بپردازد تا با انجام این عبادت در برابر امواج مسموم و کوبنده نفسانیات و مادیات و تهاجمات گسترده فرهنگی مصون بماند.