گرچه بچه زیاد داشتن مستلزم زحمت بسیار است؛ اما اثرات مثبت زیادی دارد که در ادامه ذکر می شود:
الف) زحمت همراه لذت: نگهداری و بزرگ کردن فرزندان متعدد، زحمت بسیاری دارد؛ اما همراه لذت و خوشحالی است؛ چرا که محبّت فرزندان رنج حاصل از زحمات والدین را تحت الشعاع قرار می دهد و مشاهده رشد آنان موجب می شود زحمت ها را فراموش کرده، مجموعاً احساس رضایت نمایند.
ب) پیشگیری از افسردگی:مادرانی که فرزندان زیادی دارند، تا زمانی که فرزندان آنها در کودکی بسر می برند اشتغال قلبی و عملی به امور آنها، موجب می شود تا از افسردگی به دور باشند. این امر تا سن میان سالی و حتی پس از ازدواج فرزندان ادامه دارد.
ج) سرمایه گذاری برای دوران پیری: فرزند زیاد سرمایه دوران کهن سالی است؛ زیرا اولاً در دوران پیری علایق انسان ها عوض می شود و بسیاری از کارهایی که برای شان لذت بخش بود، آنها را راضی نمی کند و دل خوشی آنها به فرزندان و نوه هایشان است و از بودن در کنار آنها لذت می برند؛ چون فرزندان و نوه ها تنهائی هایشان را پر می کنند و به آنها شادابی می بخشند. علاوه بر اینکه به ایشان کمک می کنند و در حل مشکلات آنها را یاری می نمایند.
ثانیاً درصورتی که پدر و مادر به بیماری گرفتار شوند و ناتوان یا احیاناً زمین گیر گردند، نقش فرزندان بسیار پررنگ تر می شود، و درصورتی که تعداد فرزندان زیاد باشند بدون زحمت و سختی به نوبت می توانند از والدین خود نگهداری و به آنها کمک کنند.
ثالثاً اگر یکی از والدین فوت کند، دیگری می تواند به تناوب در منزل هر یک از فرزندان خود اقامت کند و نیازی به سپری کردن بقیه عمر در خانه سالمندان نخواهد داشت.
د) چند برابر شدن ثواب اعمال یک زن پس از زایمان و فرزندداری:ثوابی که یک مادر با زایمان و فرزندداری از اعمال خود می برد، چند برابر زمانی است که او فرزندی نداشته است.
هـ) تربیت شدن فرزندان مستقل مسئولیت پذیر توانمند و اجتماعی:وقتی فرزندها زیاد باشند، توجه و حمایت والدین نسبت به هر کدام از آنها غیر افراطی و متعادل می شود، لذا مستقل بار می آیند و کمتر مشکلات روحی و روانی پیدا می کنند و به خاطر کارهایی که در منزل به آنها واگذار می شود، مسئولیت پذیری آنها بیش تر گشته، توانایی انجام بسیاری از کارها را پیدا می کنند و به خاطر پرجمعیت بودن خانه، اجتماعی بودن را تجربه می نمایند. به این معنی که مجبور می شوند رفتار و گفتار خود را تصحیح کنند و خواسته های خود را به خاطر دیگران محدود نمایند، در نتیجه آمادگی لازم را برای ورود به عرصه های اجتماعی پیدا می کنند.
پس اینکه گفته می شود: فرزند کم تر بهتر تربیت می شود، نه تنها به صورت کلی درست نیست؛ بلکه می توان گفت که در بسیاری موارد برعکس است و فرزندان بیش تر، بهتر تربیت می شوند، البته به شرط اینکه والدین علم و مهارت لازم برای تربیت را داشته باشند، پس به جای توصیه به کم بچه آوردن، باید مهارت تربیتی پدران و مادران را بالا برد.
و) تربیت فرزندان کوچک ترتوسط بزرگ ترها:در خانواده های پرجمعیت، پدر و مادر فقط فرزندان بزرگ تر را تربیت می کنند؛ اما تربیت فرزندان بعدی اکثراً در جوّ محیطی که با حضور فرزندان بزرگ تر شکل می گیرد صورت می پذیرد.
به عبارت دیگر: بسیاری از روش ها و آدابی که فرزندان کوچک تر باید بدانند، در جوّ تربیتی موجود در خانه از طریق فرزندان بزرگ تر به کوچک ترها منتقل می شود؛ به این صورت که فرزندان کوچک تر با الگوگیری از رفتار و گفتار برادران و خواهران بزرگ تر خود، بسیاری از موارد تربیتی را می آموزند، لذا مواردی که لازم است پدر و مادر تذکر دهند، کم تر خواهد بود.
در نتیجه زیاد بودن فرزندان، کیفیت تربیت آنها را کاهش نمی دهد؛ بلکه اگر والدین اصل توان تربیتی را داشته باشند، زیادی فرزندان مشکلی ایجاد نمی کند؛ چون کوچک ترها بسیاری از موارد تربیتی را به صورت خودکار از بزرگ ترها فرامی گیرند.
ز) کم شدن زحمت والدین: بعد از بزرگ شدن بچه های اول و کمک آنها در کارهای خانه از جمله نگهداری و کنترل بچه های کوچک تر، زحمت پدر و مادر کاهش می یابد؛ بلکه اغلب با واگذار کردن امور خانه به بچه های بزرگ تر می توانند گاهی دو نفری به مهمانی یا حتی مسافرت بروند و یا به کارهای بیرون از خانه برسند؛
ح) داشتن هم بازی مناسب: خیال پدر و مادر بچه ای که چند خواهر و برادر دارد، راحت است که فرزندشان هم بازی مناسب دارد و والدین نیز مجبور نیستند برای بازی با او وقت بگذارند و فرزند از خطر بازی با افراد بزرگ تر از خود نیز مصون می ماند، علاوه بر اینکه بازی با چند خواهر و برادر روحیه رقابت مسالمت آمیز را در آنها تقویت می کند.
ط) حل مشکل غذا نخوردن فرزندان: برخی فرزندان کم اشتها و بازیگوش هستند؛ اما وقتی در کنار دیگر بچه ها قرار می گیرند، خوب غذا می خورند. بنابراین، اغلب کودکانی که چند خواهر و برادر دارند، چنین مشکلی نخواهند داشت.
ی) عدم لطمه شدید عاطفی به خاطر فوت پدربزرگ یا مادربزرگ:وقتی تعداد فرزندان زیاد است، اظهار علاقه پدربزرگ ها و مادربزرگ ها به آنها متعادل می شود، و لذا وابستگی بچه ها به قدری نیست که در زمان فوت آنها لطمه عاطفی خیلی زیادی بخورند.
ک) بهره مندی از نعمت وجود عمو، دایی، خاله و عمه:وجود چند فرزند دختر و پسر به معنی آن است که فرزندان هر کدام از آنها در آینده عمو، دایی، خاله و عمه خواهند داشت و این به گرمی زندگی آنها کمک می کند، علاوه بر اینکه موجب اجتماعی تر شدن آنها نیز می شود.
ل) افزایش قدرت سیاسی:تکثیر نسل موجب کثرت جمعیتمی شود و با کثرت جمعیت، یکی از مهم ترین ارکان قدرت سیاسی است.
م) جوانی جمعیت:این امر از آثار مثبت تولیدمثل زیاد است. کشورهای جوان، پویاتر، فعال تر، پرتحرک تر و شاداب ترند. به همین جهت کشورهای اروپایی نسبت به کنترل جمعیت تغییر سیاست داده، برای تشویق به فرزنددار شدن مردمشان مزایای زیادی همچون آموزش و بهداشت رایگان را برای فرزند سوم و چهارم قرار داده اند و شعار «فرزند کم تر، زندگی بهتر» را به «فرزند بیش تر، زندگی بهتر» تبدیل نموده اند.
منبع: مبلغان
