استاد عبدالعظیم خان قریب گُركانی در سال 1258 ش در روستای گركان تفرش از توابع اراك بدنیا آمد. وی مقدمات زبان فارسی و عربی را نزد پدر فراگرفت و برای ادامه تحصیل عازم تهران گردید. استاد قریب پس از فراگیری هیئت، نجوم، اصول، منطق، حكمت و زبان فرانسه، در مدرسه علمیه كه تنها آموزشگاه وقت به شیوه نوین بود، به تدریس پرداخت و شاگردان فراوانی پرورش داد. وی بعدها در دارالفنون، دانشسرای عالی و دانشكده ادبیات دانشگاه تهران به تدریس همت گماشت. ایشان نزدیك به هفتاد سال به تدریس و تعلیم و خدمت به فرهنگ ایران زمین اشتغال داشت. استاد قریب نخستین كسی بود كه دستور زبانی مدوّن و ساده برای زبان فارسی تنظیم كرد و در طی نیم قرن، دانش آموزان، قواعد و دستور زبان فارسی را از آن فراگرفته اند. وی منتخباتی نیز به عنوان فوائدالأدب گرد آورد كه مدتها در دبیرستان ها تدریس می شد. استاد قریب تألیفات درسی بسیاری نیز دارد و چندین متن از متقدمان مانند كلیله و دمنه و گلستان و بوستان و غیره را تصحیح و تحشیه كرده است. این ادیب برجسته و استاد توانای ادب فارسی سرانجام در سوم فروردین 1344 ش در 86 سالگی در تهران درگذشت و به سرای جاوید شتافت.
