صوت/ مجموعه قرائات شیخ کامل یوسف البهتیمی - سوره های الفرقان 58 الی 77 - قیامه - علق 1 الی 5

صوت/ مجموعه قرائات شیخ کامل یوسف البهتیمی - سوره های الفرقان 58 الی 77 - قیامه - علق 1 الی 5

تلاوت تحقیق کامل یوسف بهتیمی، این تلاوت در کشور مصر، شهر قاهره، مسجد امام حسین (علیه‌السلام) اجرا گردیده است.

متن و ترجمه سوره های الفرقان 58 الی 77 - قیامه - علق 1 الی 5

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَتَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَکَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا﴿۵۸﴾

و توکل بر خداوندی کن که هرگز نمی‏میرد، و تسبیح و حمد او به جای آور، و همین بس که او از گناهان بندگانش آگاه است. (۵۸)

الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا ﴿۵۹﴾

او خدائی است که آسمانها و زمین و آنچه را در میان ایندو است در شش روز (شش دوران) آفرید، سپس بر عرش قدرت قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت) او خداوند رحمن است از او بخواه که از همه چیز آگاه است. (۵۹)

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ﴿۶۰﴾

و هنگامی که به آنها گفته شود برای خداوند رحمان سجده کنید می‏گویند رحمان چیست؟! (ما اصلا رحمن را نمی‏شناسیم) ما برای چیزی سجده کنیم که تو به ما دستور می‏دهی. (این سخن را می‏گویند) و بر نفرتشان افزوده می‏شود! (۶۰)

تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُنِیرًا﴿۶۱﴾

جاودان و پر برکت است آن خدائی که در آسمانها برجهائی قرار داد، و در میان آن چراغ روشن و ماه نور بخشی آفرید. (۶۱)

وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُورًا﴿۶۲﴾

او کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد برای آنها که بخواهند متذکر شوند یا شکرگزاری کنند. (۶۲)

وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا ﴿۶۳﴾

بندگان خاص خداوند رحمن آنها هستند که با آرامش و بیتکبر بر زمین راه می‏روند و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند به آنها سلام می‏گویند (و با بیاعتنائی و بزرگواری می‏گذرند). (۶۳)

وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیَامًا ﴿۶۴﴾

آنها کسانی هستند که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام می‏کنند. (۶۴)

وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا﴿۶۵﴾

آنها کسانی هستند که می‏گویند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بر طرف گردان که عذابش سخت و پر دوام است! (۶۵)

إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿۶۶﴾

آن بد جایگاه و بد محل اقامتی است. (۶۶)

وَالَّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا ﴿۶۷﴾

آنها کسانی هستند که هر گاه انفاق کنند نه اسراف می‏کنند و نه سختگیری، بلکه در میان ایندو حد اعتدالی دارند. (۶۷)

وَالَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا یَزْنُونَ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَلِکَ یَلْقَ أَثَامًا ﴿۶۸﴾

آنها کسانی هستند که معبود دیگری را با خداوند نمی‏خوانند، و انسانی را که خداوند خونش را حرام شمرده جز به حق به قتل نمی‏رسانند، و زنا نمی‏کنند، و هر کس چنین کند مجازاتش را خواهد دید. (۶۸)

یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا ﴿۶۹﴾

چنین کسی عذاب او در قیامت مضاعف می‏گردد، و با خواری همیشه در آن خواهد ماند. (۶۹)

إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۷۰﴾

مگر کسی که توبه کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد که خداوند گناهان این گروه را به حسنات تبدیل می‏کند. و خداوند آمرزنده و مهربان است. (۷۰)

وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا ﴿۷۱﴾

و کسی که توبه کند و عمل صالح بجا آورد به سوی خدا بازگشت می‏کند (و پاداش خود را از او می‏گیرد). (۷۱)

وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا ﴿۷۲﴾

آنها کسانی هستند که شهادت به باطل نمی‏دهند (و در مجالس ‍ باطل شرکت نمی‏کنند) و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند بزرگوارانه از آن می‏گذرند. (۷۲)

وَالَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یَخِرُّوا عَلَیْهَا صُمًّا وَعُمْیَانًا ﴿۷۳﴾

آنها کسانی هستند که هر گاه آیات پروردگارشان به آنها گوشزد شود کر و کور روی آن نمی‏افتند! (۷۳)

وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا ﴿۷۴﴾

آنها کسانی هستند که می‏گویند پروردگارا از همسران و فرزندان ما، مایه روشنی چشم ما قرار ده و ما را پیشوای پرهیزگاران بنما! (۷۴)

أُولَئِکَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَیُلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیَّةً وَسَلَامًا ﴿۷۵﴾

آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیبائیشان به آنان پاداش داده می‏شود. و در آن با تحیت و سلام روبرو می‏شوند. (۷۵)

خَالِدِینَ فِیهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿۷۶﴾

جاودانه در آن خواهند ماند، چه قرارگاه خوب و چه محل اقامت جالبی! (۷۶)

قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا﴿۷۷﴾

بگو پروردگار من برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد، شما (آیات خدا و پیامبران را) تکذیب کردید و دامان شما را خواهد گرفت و از شما جدا نخواهد شد. (۷۷)

متن و ترجمه سوره ۷۵: القیامة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿۱﴾

سوگند به روز قیامت. (۱)

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿۲﴾

و سوگند به نفس لوامه، وجدان بیدار و ملامتگر، (که رستاخیز حق است). (۲)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿۳﴾

آیا انسان می‏پندارد که استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟ (۳)

بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿۴﴾

آری قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم. (۴)

بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿۵﴾

(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او می‏خواهد (آزاد باشد و) مادام العمر گناه کند. (۵)

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿۶﴾

(لذا) می‏پرسد قیامت کی خواهد آمد. (۶)

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿۷﴾

در آن هنگام چشمها از شدت وحشت به گردش در می‏آید. (۷)

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿۸﴾

و ماه بینور گردد. (۸)

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿۹﴾

و خورشید و ماه یکجا جمع شوند. (۹)

یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿۱۰﴾

آن روز انسان می‏گوید: را فرار کجاست ؟ (۱۰)

کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿۱۱﴾

هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد. (۱۱)

إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿۱۲﴾

و قرارگاه نهائی تنها به سوی پروردگار تو است. (۱۲)

یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿۱۳﴾

و در آن روز انسان را از تمام کارهائی که از پیش یا پس فرستاده، آگاه می‏کنند. (۱۳)

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿۱۴﴾

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است. (۱۴)

وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿۱۵﴾

هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهائی بتراشد. (۱۵)

لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿۱۶﴾

زبانت را به خاطر عجله برای خواندن آن (قرآن) حرکت مده. (۱۶)

إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿۱۷﴾

چرا که جمع و خواندن آن بر عهده ماست. (۱۷)

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿۱۸﴾

و هنگامی که ما آن را خواندیم از آن پیروی کن. (۱۸)

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿۱۹﴾

سپس بیان (و توضیح) آن نیز بر عهده ماست. (۱۹)

کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿۲۰﴾

چنین نیست که شما می‏پندارید (و دلایل معاد را مخفی می‏شمرید) بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید (و هوسرانی بیقید و شرط را). (۲۰)

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿۲۱﴾

و آخرت را رها می‏کنید. (۲۱)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿۲۲﴾

در آن روز صورتهائی شاداب و مسرور است. (۲۲)

إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿۲۳﴾

و به پروردگارش می‏نگرد! (۲۳)

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿۲۴﴾

و در آن روز صورتهائی درهم کشیده است. (۲۴)

تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿۲۵﴾

زیرا می‏داند عذابی در مورد او انجام می‏شود که پشت را درهم می‏شکند! (۲۵)

کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿۲۶﴾

چنین نیست، او هرگز ایمان نمی‏آورد تا جان به گلوگاهش ‍ رسد. (۲۶)

وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿۲۷﴾

و گفته شود: آیا کسی هست که این بیمار را از مرگ نجات دهد؟! (۲۷)

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿۲۸﴾

و یقین به فراق از دنیا پیدا کند. (۲۸)

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿۲۹﴾

و ساق پاها (از شدت جان دادن) به هم می‏پیچید. (۲۹)

إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿۳۰﴾

(آری) در آن روز مسیر همه به سوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود. (۳۰)

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿۳۱﴾

او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (۳۱)

وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۳۲﴾

بلکه تکذیب کرد، و روی گردان شد. (۳۲)

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿۳۳﴾

سپس به سوی خانواده خود بازگشت در حالی که متکبرانه قدم بر می‏داشت. (۳۳)

أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿۳۴﴾

عذاب الهی برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (۳۴)

ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿۳۵﴾

سپس عذاب الهی برای تو شایسته تر است، شایسته تر! (۳۵)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿۳۶﴾

آیا انسان گمان می‏کند بیهوده و بیهدف رها می‏شود؟ (۳۶)

أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿۳۷﴾

آیا او نطفه‏ ای از منی که در رحم ریخته می‏شود نبود؟ (۳۷)

ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿۳۸﴾

سپس به صورت خون بسته در آمد، و او را آفرید و موزون ساخت ؟ (۳۸)

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿۳۹﴾

و از او دو زوج مذکر و مؤ نث آفرید. (۳۹)

أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿۴۰﴾

آیا چنین کسی قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (۴۰)

متن و ترجمه سوره ۹۶: العلق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿۱﴾

بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید. (۱)

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿۲﴾

همان کس که ‏انسان را از خون بسته‏ ای خلق کرد. (۲)

اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿۳﴾

بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است. (۳)

الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿۴﴾

همان کسی که به وسیله قلم تعلیم نمود. (۴)

عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿۵﴾

و به انسان آنچه را نمی‏دانست یاد داد. (۵)