آغاز نبرد دين بين فو بين انقلابيون ويتنام و استعمارگران فرانسوی (1954م)

منطقه هندوچین كه از نیمه دوم قرن نوزدهم به تصرف نیروهای استعمارگر فرانسوی درآمده بود، طی سال های طولانی تا پس از جنگ جهانی دوم، به صحنه مبارزات مسلحانه مردمی علیه استعمارگران بیگانه تبدیل شد. پس از جنگ جهانی دوم، اگرچه شرایط برای حضور نظامی آماده نبود، اما نیروهای اشغال گر فرانسوی، بر ادامه حضور خود در منطقه پای می فشردند. در این میان درگیری هایى بین نیروهای مقاومت مردمی در قالب گروه های چریكی ویتْ مین به رهبری هوشی مینه با فرانسویان روی داد كه بزرگ ترین آن نبرد دین بین فو در تاریخ 14 مارس 1954م بود. در این جنگ، نیروهای چریكی ویت مین كه برای استقلال ویتنام می جنگیدند، با ارتش استعماری فرانسه كه در دژِ به ظاهر تسخیرناپذیر دین بین فو سنگر گرفته بود، درگیر شدند و سرانجام در روز هفتم ماه مه همان سال، با تسلیم شدن ژنرال "دوكاسْپِری" فرمانده فرانسوی دژ دین بین فو و پیروزی ویت مین ها، جنگ تمام شد. در جریان این جنگ شش هزار فرانسوی كشته و ده ها هزار نفر دیگر نیز اسیر شدند. در نهایت، قرار بر این شد كه مذاكرات صلح صورت گیرد. در نهایت در بیستم ژوئیه 1954م قرارداد صلح ژنو امضا شد كه به موجب آن، دولت فرانسه از كلیه منافع خود در سرزمین ویتنام چشم پوشید. با شكست خفت بار نظامیان فرانسوی و نیرنگ آنان، این كشور به دو منطقه شمالی و جنوبی تقسیم شد و زمینه دخالت نظامی امریكا و وقوع جنگ بزرگ ویتنام فراهم گردید.