صوت | شرح زیارت اربعین - حجت الاسلام مومنی (قسمت ششم)

صوت | شرح زیارت اربعین - حجت الاسلام مومنی (قسمت ششم)

در این بخش از ضیاءالصالحین، ششمین قسمت از «شرح زیارت اربعین» در بیان حجت الاسلام سید حسین مومنی را به مدت 35 دقیقه با عاشقان آل الله علیهم السلام به اشتراک می گذاریم.

ویژه نامه مرتبط : اربعین حسینی - ویژه نامه چله اندوه

متن سخنرانی

در زیارت اربعین چندین فقره آمده است که برای تبیین و توضیح آن ها از زیارتی که در ماه رجب برای سیدالشهداء بیان شده است یاری می گیریم. در زیارت ماه رجب آمده « لبیک یا داعی الله » یعنی « لبیک ای دعوت کننده به سمت خدا ، اگر نبودم در کربلا تو را با جسمم یاری کنم یا زمانی که استغاثه می کردی با زبانم تو را یاری کنم، الان قلبم تو را یاری می کند. زبانم، چشمم، گوشم، تمام وجودم متوجه توست.» چرا به اباعبدالله « داعی الله » می گوئیم در حالی که تمام حضرات معصومین دعوت کننده به سمت خدا هستند و در زیارت آل یاسین برای امام زمان این عنوان را استفاده می کنیم؟

ائمه معصومین علیه السلام برای دعوت به سمت خدا از سه راه استفاده کردند: ۱. دعوت قولی و لسانی به سمت بندگی خدا. آنها با بیان دکلمه و ارشادات کتبی و شفاهی مردم را دعوت به سمت خدا کردند. همه ی معصومین مانند حسین علیه السلام در این نوع دعوت مشترک هستند. امام حسین علیه السلام ترس از جنگ ندارد ولی می آید و در مقابل لشگر حُر صحبت می کند حتی اگر بتواند یک نفر را با خود همراه کند. این نوع دعوت مختص به کسانی است که عقل دارند و عاقل هستند و قلب شان در اثر جهل نمرده است. لذا دعوت لسانی امکان پذیر است. ۲. دعوت عملی به سمت دین خدا. تمام معصومین علیه السلام با سیره ی عملی شان مردم را دعوت به سمت خدا کردند. در آن بحران عاشورا اباعبدالله علیه السلام به نماز ایستادند و با این کار به سوی خدا دعوت عملی کردند. ۳. این سبک سوم دعوت منحصر به امام حسین علیه السلام است. لذا در زیارت اربعین در این فقره عرض می کنیم: «فَاَعْذَرَ فیِ الدُّعآءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ» یعنی « او در دعوت مردم جای عذر و بهانه‌ای (برای کسی) نگذارد و بی‌دریغ خیرخواهی کرد و جان خود را در راه تو داد.» اباعبدالله علیه السلام اتمام حجت کرد و آنها را به سمت خود خوانده و نصیحتشان کرد. اما جوابی نگرفت زیرا قلب آنها به خاطر دنیا آکنده از قساوت شده بود. حضرت ناچار شد وارد صحنه شود. حسین علیه السلام با ریخته شدن خونش مردم را به سمت خدا دعوت کرد. این سبک دعوت منحصر به ایشان است. امام حسین علیه السلام تمام آنچه داشت بذل کرد. بذل یعنی دادن تمام سرمایه. تمام اسباب بلا برای اباعبدالله علیه السلام جمع شد از آن جهت که حضرت هم مقتول، هم مظلوم، هم منحور، و هم مسموم شد. او از بندبندش و از عضو عضوش گذشت؛ به همین دلیل شد « اباعبدالله » به همین دلیل شد «وترالموتور» - دردانه ی خدا. از رهگذر این بذل، عباد خداوند از جهل بیرون می آیند.

جهت دسترسی به سایر قسمت های «شرح زیارت اربعین» حجت الاسلام مومنی کلیک کنید