فاطمه نور بهشت/بخش اول

پیش از ولادت:
در رابطه با حضرت زهرا(س) آمده است که جبرییل بر پیامبر(ص) نازل شد ودستور داد که 40 شبانه روز از خدیجه (علیهاسلام) دوری گزیند و به عبادت مشغول شود پیامبر نیز چنین کرد و به خانه نرفت و چهل شب تا به صبح به عبادت مشغول بود و روزها را روزه می گرفت
روزی رسول گرامی اسلام(ص)عمار را نزد خدیجه فرستاد وعلت نیامدن به منزل ستیز با تو نیست .تو همچنان نزد من گرامی هستی و این دستور خداوند است و فرمود ای بانوی بزرگوار خداوند هرروز چندین بار به وجود تو بر فرشتگان می بالد.
این چهل روز به سر آمدو پیک وحی فرود آمد در حالی که غذای بهشتی با خود آورده بود و پیامبر(ص)چهلمین روز را  با غذای بهشتی افطار کرد وشبانه روانه خانه شد  وهمان شب نور پاک فاطمه(س)منعقد گردید.
بعضی می گویند آن غذای بهشتی (بِه) بوده وبعضی می گویند سیب بوده وبعضی می گویند گلابی بوده هر چه بوده از سرای دیگر بوده.(1)
چند نکته عبرت آموز از این حدیث:
کسانی که بدنبال نسلی طیب وطاهرند برای این نیت باید از قبل برنامه ریزی کنند
باید در انتخاب شریک زندگی دقت کافی داشته باشند
در مراحل مختلف تکوین فرزند بایستی دقت کافی بشود در اینجا سخن از میوه بهشتی  برای نوری پاک به میان آمد اما برای ما سیب ولقمه بهشتی همان لقمه پاک وحلال است
توجه به همسر را نباید از یاد برد، یعنی به هیچ وجه نباید کاری کرد که ملاط زندگی که محبت است کم رنگ شود حتی اگر به قیمت عبادت باشد
از این به بعد فاطمه(س) مونس تنهایی مادر شد چرا که زنان قریش حضرت خدیجه را رها کردند و به وی گفتند چرا به پیامبر ایمان آوردی ؟ حال که چنین کاری کردی ما دیگر با تو رابطه ای نداریم.در ینابیع الموده،الروض الفائق،ذخائرالعقبی-از کتابهای اهل سنت به صراحت آمده که تنهایی انیس و مونس حضرت خدیجه (س) حضرت زهرا (س) در شکم مادر بود یکبار حضرت زهرا با مادرش چنین سخن می گفت :یا اماه لا تحزنی ولا ترهبی فان الله مع ابی –مادر ناراحت نباش زیرا تلاشهای کفار ومشرکان ناکام است و خدا با پدرم است.(2)و در حدیثی دیگر آمده است که پیامبر ( ص) وارد بر حضرت خدیجه(س)شد:شنید که حضرت خدیجه با فاطمه(س) سخن می گوید پیامبر به خدیجه فرمود : با که سخن می گفتی :گفت با جنینی که در شکم دارم با من سخن می گوید و انیس ومونس من است (3)
چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست
                                                 سخن شناس نه ای جان من  خطا اینجاست
تنها گذاردن خدیجه (ع)دروضع حمل
هنگامی که زمان آن رسید که حضرت صدیقه طاهره(س)جهان را با وجودش منور کند می بایست کسانی از زنان خدیجه (س)را در وضع حمل کمک کنند اما او را تنها گذاردند،در این موقع حضرت خدیجه نزد زنان قریش و بنی هاشم فرستاد که بیایید و مرا در باره وضع حمل یاری نمایید ،آنا ن در جواب گفتند چون تو سخن ما را نپذیرفتی و با محمد (ص) که شخص فقیر ویتیم ابوطالب بود ازدواج نمودی لذا ما نرد تو نخواهیم آمد و متصدی هیچ یک از امور تو نخواهیم شد ، حضرت خدیجه از این امر ناراحت ومحزون گردید در همان حالی که وی اندوهناک بود ناگاه 4 زن گندمگون وبلند بالا که گویا از زنان بنی هاشم بودند  نزد او حاضر شدند هنگامی که خدیجه کبرا (س) آنان را دید جزع وفزع کرد یکی از آنان گفت : ای خدیجه محزون نباش ،زیرا ما فرستادگان خداییم ،ما خواهران تو هستیم ،من ساره ام ،این بانو آسیه بنت مزاحم است که در بهشت رفیق تو می باشد . این بانو مریم دختر عمران وآن بانوی دیگر :صفورا دختر شعیب است ....)(4)
ولادت حضرت زهرا(س)در شهر مکه و در خانه خدیجه اتفاق افتاد این خانه در محله ای هست که در گذشته به آن (زقاق العطارین)یعنی کوچه عطارها می گفتند . پیامبر اکرم(ص) تا زمان هجرت در این خانه ساکن بودند خانه مبارکی که بارها فرشته وحی در آن نازل شد این خانه بعد ها به صورت مسجد در آمد که با روی کار آمدن وهابیت و حاکمیت آن ها بر حرمین شریفین ،به جای اینکه این آثار الهی را حفظ کنند آن را از بین برده و تخریب کردند
ودر آخردر بیستم جمادی الثانی سال پنجم بعثت به دنیا آمد که با این حساب به هنگام شهادت 18 سال داشته  است(5و6)

پی نوشت:
1.بحار الانوار (ط-بیروت)ج 16،ص80.
2.الجنه العاصمه ص190.
3.بحار الانوارج 16ص80،احقاق الحق قاضی ج 10ص12.
4.بحار الانوارج 16ص80.
5.اصول کافی ج1ص458.
6.دلائل الامامه ص 10.
ادامه دارد...