از بارداری تا خداشناسی

از بارداری تا خداشناسی 

در این بخش از ضیاءالصالحین، به شگفتی های آفرینش انسان و لزوم شناخت خداوند بواسطه ی خلقت اشرف مخلوقات می پردازیم. در ادامه با ما همراه باشید تا با کلیدهای خداشناسی بیشتر آشنا شوید.

چگونه از بارداری پی به وجود خدا می بریم؟

خداوند متعال در «آیه 6 سوره آل عمران» به گوشه ای از علم و قدرت خود که در حقیقت یکی از شاهکارهای عالم آفرینش و از مظاهر بارز علم و قدرت خداست، اشاره کرده، می فرماید:

هُوَ الَّذی یُصَوِّرُکُمْ فِی الأَرْحامِ کَیْفَ یَشاءُ

«او کسی است که شما را در رحم (مادران) آن گونه که می خواهد تصویر می کند.»

«آری هیچ معبودی جز خداوند عزیز و حکیم نیست» (لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ).

صورت بندی انسان در شکم مادر، و نقش بر آب زدن در آن محیط تاریک ظلمانی، آن هم نقش های بدیع و عجیب و پی در پی، به راستی شگفت آور است، مخصوصاً با آن همه تنوعی که از نظر شکل و صورت و جنسیت و انواع استعدادهای متفاوت و صفات و غرایز مختلف وجود دارد.

امروز عظمت مفهوم این آیه با توجه به پیشرفت های «علم جنین شناسی» از هر زمانی آشکارتر است. چه این که «جنین» که در آغاز به صورت یک موجود تک سلولی است، هیچگونه شکل، اندام، اعضاء و دستگاه مخصوصی در آن دیده نمی شود و با سرعت عجیبی در مخفی گاه رحم هر روز شکل و نقش تازه ای به خود می گیرد.
گویا جمعی نقاش ماهر و چیره دست در کنار آن نشسته، و شب و روز روی آن کار می کنند، و از این ذره ناچیز در مدت بسیار کوتاهی انسانی می سازند که ظاهرش بسیار آراسته و در درون وجودش دستگاههایی بسیار ظریف، پیچیده، دقیق و حیرت انگیز دیده می شود.

اگر از مراحل جنین عکس برداری شود (همان طور که شده است) و از مقابل چشم انسان این عکس ها یکی بعد از دیگری عبور کند، انسان به عظمت آفرینش و قدرت آفریدگار آشنایی تازه ای پیدا می کند و بی اختیار این شعر معروف را زمزمه خواهد کرد:

زیبنده ی ستایش، آن آفریدگاری است          کارد چنین دل آویز، نقشی ز ماء و طینی

و عجیب این است که تمام این نقش ها بر روی آب ـ که معروف است نقشی به خود نمی گیرد ـ زده می شود: «که کرده است در آب صورتگری»؟!.

قابل توجه این است: هنگامی که عمل لقاح انجام شد، و جنین به صورت نخستین خود در آمد، خیلی سریع با تقسیم و افزایش تصاعدی، به شکل یک دانه میوه توت که دانه های آن به هم متصل است می شود که آن را «مرولا» می نامند، همزمان با این پیشرفت، لخته خونی به نام جفت در کنار آن در حال تکامل است.

جفت از یک طرف با دو شریان و یک ورید به قلب مادر اتصال دارد و از طرف دیگر با جنین از راه بند ناف ارتباط داشته و جنین از تمام مواد غذایی که در خون جفت موجود است تغذیه می نماید.
کم کم بر اثر تغذیه و تکامل و روی آوردن سلول ها به خارج، «مرولا» تو خالی می شود که آن را «بلاستولا» می نامند.

طولی نمی کشد که شماره سلول های «بلاستولا» زیاد شده تشکیل یک کیسه دو دیواره می دهد و سپس فرورفتگی پیدا می کند و در نتیجه جنین به دو ناحیه «سینه» و «شکم» تقسیم می شود.

جالب این که؛ تا این مرحله تمام سلول ها به یکدیگر شبیه هستند و از نظر ظاهر اختلافی ندارند، ولی از این مرحله به بعد صورتگری جنین آغاز می شود و در اجزای آن به تناسب کارهایی که در آینده باید انجام بدهند، تغییراتی صورت می گیرد، بافت ها و دستگاه های مختلف ظاهر می شوند و هر گروه از سلول ها عهده دار ساختن یکی از دستگاه های بدن، مانند؛ دستگاه اعصاب، گردش خون، گوارش و... می شوند، در نتیجه، جنین پس از این مراحل در مخفیگاه رحم، به صورت انسانی موزون صورتگری می شود.

آیا کسی که توانایی بر این قدرت نمایی بی نظیر دارد، که در ظلمتکده ی رحم این چنین تصویر بدیعی با این همه عجایب و شگفتی ها بر قطره آبی نقش می زند، کسی غیر از خدای قادر و متعال است؟

آفرین بر آن علم و حکمتی که این همه استعداد، لیاقت و شایستگی را در چنین موجود ناچیزی ایجاد می کند، آفرین بر او و بر خلقت بی نظیرش.