روضه | اگر آتش به دلت هست و اگر تب داری - محمود کریمی (فیلم، صوت، متن)
روضه | اگر آتش به دلت هست و اگر تب داری - محمود کریمی (فیلم، صوت، متن)
در این بخش از ضیاءالصالحین، روضه "اگر آتش به دلت هست و اگر تب داری" ویژه ماه محرم و ایام عزاداری سالار شهیدان را با نوای دلنشین حاج محمود کریمی به مدت 18 دقیقه با عاشقان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به اشتراک می گذاریم.
متن مداحی اگر آتش به دلت هست و اگر تب داری / محمود کریمی
اگر آتش به دلت هست و اگر تب داری
یا اگر از غم و اندوه و بال، سینه لبالب داری
یا پریشانی روز و دل آتش زده هرشب داری
چاره اش نور علی نور، دعای نور است
بسم ربّ نور است؛ گرچه او مستور است
چاره اش زمزمه ی نور، دعای زهراست
چاره اش یک مدد از چادر بانوی خداست
نور خورشید نه؛ مهتاب نه؛ این ها همه هیچ
نور می خواهی از آن چادر بانو دریاب
نور آن عصمت ناب
نور از ریشه ی آن چادر قدسی ست که قدّیسه ی
صدّیقه به سرداشته، می جوشد از این چادر پر
وصله ی خاتون علی، سرّ مکنون علی
چادری که سر هر ریشه ی آن معجزه در معجزه پنهان کرده، درد درمان کرده، زخم کتمان کرده، عاریت بوده شبی، نزد شمعون یهودی و سحر با نورش
از یهودی ها هم دل ربوده ست و مسلمان کرده
سیره اش را دریاب، در دل این گرداب، ریشه اش را
دریاب، این سلاح تقواست، چادرت حصن حصین زهراست، رنگی از نور خداست، هرکه دارد به سرش، سایه ی رحمت دارد
حسّ آرامشی از باغ نجابت دارد
عفّت و عاطفه و لطف و محبّت دارد
عطر عصمت دارد، چادر مشکی او ریشه ی غیرت دارد
چادرت را دریاب! چادرت حرمت و عزّت دارد
چیست آن؟ پوشش بیت الله است
رنگ آن تیره ولی بر سرتان پرچم ثارالله است
چیست چادر؟ صدف گوهرهاست، حرم دخترهاست، حافظ باورهاست، چادر مشکی تو شهپر توست، خواهرم! سنگر توست، دست زهراست که روی سر توست
وارث نور حجاب! چادرت را دریاب
ولی ازتیر هوس ها دوری، حاضری درهمه جا، در
حفاظ نوری، نوری ازجنس شرف، نوری از جنس غرور
مثل قرآن کریم «فی کتاب مکنون» «فی حجاب مستور»
چادر آرامش یاس، وسط طوفان هاست
ستر ناموس خداست، چادر آسودگی لاله از اندیشه ی باد
چادر آسایش گل برگ از احساس نظربازی هاست
چادر خیمه ی عاشوراست، چادر ارث زهراست
چادر مادرمان دست مرا می گیرد
با همان انوارش؛ با همان اسرارش
با همان حسّ صمیمیّت خود، با همان غیرت خود
بین راه و بیراه، بین گاه و بیگاه
تا که لب باز نکرده است؛ دعا می گیرد
با همان مادری اش، فکر من است
روز و شب روضه ی او، ذکر من است
نه فقط دست من و تو به پرش هست دخیل
همه از نوح و خلیل، فطرس و جبرائیل
دودمان آدم، سال ها هست که حاجات از آن
می گیرند، از همان مقنعه، جان می گیرند
ناتوانند و توان می گیرند
همه با گریه زبان می گیرند:
چادرت را بتکان؛ لطف خدا را بفرست
چادرت را بتکان؛ روزی ما را بفرست
ای که روزی دو عالم، همه از چادر توست
روزی ماه محرّم، همه از چادر توست
و خدا نیز
چادری که به پرش، بوسه ی احمد دارد
روی هر ریشه ی آن، بوی محمّد دارد
چقدر چشم کشیده است علی؛ حیدرکرّار روی چادر بانویش، نور سرمد دارد
ولی افسوس!
که یک روضه ی پر غصّه ی بی حدّ دارد
روضه ای بد دارد؛ ای مدینه! ای داد!
از نگاهی سنگین؛ دادها از بیداد
آه! این چادر پرنور، زمین خورد؛ زمین پاره از لطمه ی بی باکی شد
یک نفر کاش بگوید که چرا خاکی شد
پشت در بود که آتش سر زد
یک نفر شعله ای آورد و به جان در زد
در آتش زده را وای که بر مادر زد
زینب افتاد؛ حسن برسر زد؛ دید درکنده نشد
ضربه ای دیگر زد؛ وای محکم تر زد!
قنفذ از راه، از آن لحظه که آمد، می زد
تازه می کرد نفس را و مجدد می زد
وای از دست مغیره؛ چقدر بد می زد
جای هرکس که در آن روز نمی زد، می زد
کربلا چادر زهرا به سر زینب بود
سپر زینب بود؛ لشکری دور و بر زینب بود
درمیان گودال، قمر زینب بود؛ سحر زینب بود
جگر زینب بود؛ آن طرف، حرم شعله ور زینب بود
این طرف برسر نی، هم سفر زینب بود
گرچه زینب از غم، غیر خوناب نخورد
آه از سینه کشید؛ با دل پرخون گفت:
مادر آب کجایی؟! پسرت آب نخورد
پای فریاد غم اش، سینه ای نیست که در عرش خدا چاک نشد
ناله می زد ز جگر:
پدر خاک کجایی؟! پسرت خاک نشد
از کنار گودال، چادرش را دو گره بست؛ قدم را
برداشت، کوه غم را برداشت
بی حسین و عبّاس، او علم را برداشت
یک تنه بار حرم را برداشت
رفت تا شام بلا
نعره اش کاخ ستم را برداشت
جهت دسترسی به مجموعه مداحی های حاج محمود کریمی کلیک کنید.
ویژه نامه های پیشنهادی :
افزودن دیدگاه جدید