تفسیر نور | پیامهای آسمانی جزء ششم قرآن
در این بخش از ضیاءالصالحین، به تفسیر مختصر آیات منتخب جزء ششم قرآن کریم پرداخته شده است. نگارنده سعی کرده است پس از ذکر آیه و ترجمه آن، روایاتی تفسیری در خصوص آیه مورد نظر نقل کرده و سپس به تفسیر آن آیه بپردازد. در ادامه با پیامهای آسمانی جزء ششم قرآن کریم ما را همراهی کنید.
1. وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لهَم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيم: خدا به كسانى كه ايمان آورده اند و كارهاى نيكو كرده اند، وعده آمرزش و مزدى بزرگ داده است.
✓ توجّه به عاقبت كارها، در تصميمهاى انسان نقش مهمى دارد. «أَجْرٌ عَظِيمٌ» {مائده، 9}
2. يَهْدِى بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلىَ النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلىَ صرِاطٍ مُّسْتَقِيم: تا خدا بدان {کتاب} هر كس را كه در پى خشنودى اوست به راه هاى سلامت هدايت كند و به فرمان خود از تاريكى به روشناييشان ببرد و آنان را به راه راست هدايت كند.
✓ انسان، خود زمينه ساز هدايت خويش است. «يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ»
✓ بشر در سايه قرآن، به هم زيستى و صفا در زندگى مى رسد. «سُبُلَ السَّلامِ»{مائده، 16}
3. وَ إِذْ قَالَ مُوسىَ لِقَوْمِهِ يَقَوْمِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنبِيَاءَ وَ جَعَلَكُم مُّلُوكاً وَ ءَاتَاكُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ: و موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، نعمتى را كه خدا بر شما ارزانى داشته است ياد كنيد، كه از ميان شما پيامبران پديد آورد و شما را صاحبان اختيار خويش گردانيد و به شما چيزهايى عنايت كرد كه به هيچ يک از مردم جهان عنايت نكرده است.
✓ براى دعوت مردم، بايد از اهرم عاطفه استفاده كرد. «يا قَوْمِ»{مائده، 20}
4. يَا قَوْمِ ادْخُلُواْ الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتىِ كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ لَا تَرْتَدُّواْ عَلَى أَدْبَارِكمُ فَتَنقَلِبُواْ خَاسِرِين: اى قوم من، به زمين مقدسى كه خدا برايتان مقرر كرده است داخل شويد و بازپس مگرديد كه زيان ديده باز مى گرديد.
✓ رابطه ى رهبر و مردم، بايد عميق و عاطفى باشد. «يا قَوْمِ»
✓ همه جاى زمين يكسان نيست، برخى جاها قداست دارد. «الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ»{مائده، 21}
5. لَئنِ بَسَطتَ إِلِىَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنىِ مَا أَنَا بِبَاسِطٍ يَدِىَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ إِنىّ أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَلَمِين.: اگر تو بر من دست گشايى و مرا بكشى، من بر تو دست نگشايم كه تو را بكشم. من از خدا كه پروردگار جهانيان است مى ترسم.
✓ در برخورد با حسود، آرام سخن بگوييم و آتش حسد را با نرمش در گفتار، خاموش كنيم. «ما أَنَا بِباسِطٍ ...»{مائده، 28}
6. إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَ هُمْ رَاكِعُونَ: جز اين نيست كه ولىّ شما خداست و رسول او و مؤمنانى كه نماز مى خوانند و هم چنان كه در ركوعند انفاق مى كنند.
✓ كارهاى جزئى {مثل انفاق انگشتر} نماز را باطل نمى كند. «يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»
✓ براى توجّه به محرومان، نماز هم مانع نيست. «يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» آرى، فقير نبايد از جمع مسلمانان دست خالى برگردد. {مائده، 55}
7. وَ إِذَا نَادَيْتُمْ إِلىَ الصَّلَوةِ اتخَّذُوهَا هُزُوًا وَ لَعِبًا ذَالِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُون: و چون بانگ نماز كنيد آن را به مسخره و بازيچه گيرند، زيرا مردمى هستند كه نمى انديشند.
✓ از رابطه و دوستى با كسانى كه اذان {و شعائر دينى} را مسخره مى كنند بپرهيزيد.«لا تَتَّخِذُوا» ... «وَ إِذا نادَيْتُمْ ...»{مائده، 58}
8. وَ إِذَا جَاءُوكُمْ قَالُواْ ءَامَنَّا وَ قَد دَّخَلُواْ بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُواْ بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كاَنُواْ يَكْتُمُون: و چون نزد شما آمدند، گفتند كه ايمان آورديم و حال آن كه با كفر داخل شدند و با كفر خارج گشتند، و خدا به آنچه پنهان مى دارند آگاهتر است.
✓ خداوند، از خود انسانها هم به ضميرشان آگاهتر است. «اللَّهُ أَعْلَمُ» {مائده، 61}
9. وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ ءَامَنُواْ وَ اتَّقَوْاْ لَكَفَّرْنَا عَنهْمْ سَيِّئاتهِمْ وَ لَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيم: اگر اهل كتاب ايمان بياورند و پرهيزگارى كنند، گناهانشان را خواهيم زدود و آنها را به بهشتهاى پرنعمت داخل خواهيم كرد.
✓ براى دريافت الطاف الهى، بايد ابتدا از گناهان پاك شد. «لَكَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»
✓ خداوند، علاوه بر عفو، لطف هم دارد. «لَكَفَّرْنا»، «أَدْخِلْنا»{ مائده، 65}
10. إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ الَّذِينَ هَادُواْ وَ الصَّابِئُونَ وَ النَّصَارَى مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الاَخِرِ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يحَزَنُون: هرآينه از ميان آنان كه ايمان آورده اند و يهود و صابئان و نصارا هر كه به خدا و روز قيامت ايمان داشته باشد و كار شايسته كند بيمى بر او نيست و محزون نمى شود.
✓ آرامش واقعى، در سايه ى ايمان و عمل صالح است. «مَنْ آمَنَ» ... «وَ عَمِلَ صالِحاً فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» { مائده، 69}
جهت دسترسی به مجموعه "پیامهای آسمانی آیات منتخب قرآن کریم" کلیک کنید.
مطالب مرتبط
دیدگاه‌ها
مممرسی