اهمیت خنده و شادی در سیره اهل بیت علیهم السلام

اهمیت خنده و شادی در سیره اهل بیت علیهم السلام

در این نوشتار قصد داریم اهمیت خنده و شادی در سیره اهل بیت علیهم السلام را بیان کنیم، در ادامه با «اهمیت خنده و شادی در سیره اهل بیت علیهم السلام» با ضیاءالصالحین همراه باشید.

از مجموع سخنان امامان معصوم علیهم اسلام  چنین استفاده می شود که مزاح و شوخی تا اندازه ای پسندیده است؛ ایشان بطور مطلق از مزاح نهی نکرده اند، بلکه شوخ طبعی را بطور نسبی و در شرایط خاص ستوده اند و حتی خود آن بزرگواران تا حدّی که به افراط نرسد، مزاح می کردند.{1}

خنده، سیره پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم  فرمود: من هم نماز می خوانم و هم می خوابم، هم روزه می گیرم و هم غذا می خورم، هم می خندم و هم گریه می کنم. پس کسی که از راه و روش من روی گرداند، از من نیست.{2}

نفرت خداوند از ترش رویی

در سیره آن حضرت آمده است که وقتی یکی از اصحاب خود را غمگین می دید، او را با شوخی کردن شاد می کرد و می فرمود: «خداوند نفرت دارد از ترش رویی فرد در چهره برادرش».{3}

شاد بودن چهره مؤمن

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم  فرمود: «مؤمن، شوخ و شنگ است و منافق، ترش رو و خشمگین».{4}

ضرورت شادی

امام علی علیه السلام می فرمایند: «شادی، روح را باز می کند و نشاط را بر می انگیزد».{5}

«کسی که سُرورش اندک باشد، آسودگی او در مرگ است».{6}

«وقتی روز شادی در اختیارت قرار گرفت، از آن دوری نکن؛ زیرا وقتی در دست روز اندوه قرار بگیری، از تو صرف نظر نخواهد کرد».{7}

پاداش شخص شاد کننده

امام علی علیه السلام فرمودند: «ای کمیل! خانواده ات را فرمان ده که روزها در به دست آوردن بزرگواری و شب ها در رفع نیاز خفتگان بکوشند. سوگند به خدایی که تمام صداها را می شنود، هر کس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی برای او قرار دهد».{8}

ملاک غم و شادی

امام علی علیه السلام می فرمایند: «خوش حالی تو از چیزی باشد که در آخرت برایت مفید است و اندوهت برای از دست دادن چیزی از آخرت باشد. آنچه از دنیا به دست می آوری، تو را خشنود نسازد و برای آنچه در دنیا از دست می دهی، زاری کنان تأسف مخور».{9}

شوخی بجا

حضرت علی علیه السلام می فرمود: «رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم هر گاه یکی از اصحاب خود را اندوهگین می دید، او را با شوخی و مزاح خوش حال می کرد».{10}

شاد کردن مؤمنان، عبادت در نزد خدا

امام محمد باقر علیه السلام فرموند: «در نزد خدا عبادتی محبوب تر از شاد کردن مؤمنان نیست».{11}

شوخی و خوش اخلاقی

یونس شیبانی می گوید: روزی امام صادق علیه السلام از من پرسید: شوخی کردن نزد شما چه جایگاهی دارد؟ گفتم: اندک است. حضرت فرمود: پس این گونه نباشید. «بی گمان، شوخی از خوش اخلاقی است و تو با این کار، برادر خود را شاد می کنی. رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم با افراد شوخی می کرد و می خواست آنان را شاد کند».{12}

اهمیت شاد کردن

امام کاظم علیه السلام فرمودند: «به درستی که زیر عرش خدا، سایه ای است که ساکن نمی شود در آن، مگر کسی که کار خیری برای برادر دینی اش انجام دهد یا گرفتاری او را برطرف و یا قلبش را شاد گرداند».{13}

شادی های پسندیده

امام رضا علیه السلام به ریان بن شبیب فرمودند: «اگر دوست داری در درجات عالی بهشت با ما باشی، به حزن ما محزون و به شادی ما شاد باش».{14}

پی نوشت:

{1} بحارالانوار، ج 16، ص 116.
{2} شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا ع ، ج 1، ص 319.
{3} میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج 8، ص 321.
{4} تحف العقول، ص 49.
{5} تمیمی آمدی، غررالحکم و دررالکلم، ح 2023.
{6} محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج 75، ص 11.
{7} ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 20، ص 286، حکمت 270.
{8} نهج البلاغه، ترجمه: دشتی، ص 487، حکمت 257.
{9} نهج البلاغه، ترجمه: دشتی، ص 357، نامه 22.
{10} مستدرک الوسائل، ج 8، ص 407.
{11} وسائل الشیعه، ج 11، ص 569.
{12} محمد بن یعقوب کلینی رازی، الکافی، تحقیق: علی اکبر غفاری، ج 2، ص 663.
{13} بحارالانوار، ج 84، ص 174.
{14} بحارالانوار، ج 44، ص 286.