شرح فراز ششم مناجات شعبانیه / کمال انقطاع چیست؟

شرح فراز ششم مناجات شعبانیه /  منظور از کمال انقطاع چیست؟

مناجات شعبانیه مناجاتی از امیرالمومنین امام علی علیه السلام است که ائمه معصومین علیهم السلام پس از ایشان نیز آن را قرائت می‌ فرمودند. این مناجات را نمونه ‌ای از تضرع و وصف حال برگزیده ‌ترین بندگان صالح خدا به ‌شمار آورده‌ اند. شیعیان امیرالمومنین غالباً مناجات شعبانیه را در ماه شعبان المعظم می ‌خوانند. {ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۱۷ق، ص۱۹۷}

با تأملی در مناجات شعبانیه متوجه می شویم که این مناجات درواقع مناجات یک انسان خاشع و متوكّل به خداوند متعال است و امید به مغفرت الهی، به رحمت الهی، به توجّه الهی، بلندهمّتیِ در درخواست از ذات درگاه اقدس باری تعالی در این مناجات موج می زند.
امام خمینی رضوان الله علیه در خصوص معنای «کمال الانقطاع» که در فراز 6  مناجات شعبانیه آمده است می فرماید:

در مناجات مبارک شعبانیه می خوانیم «الهی هب لی کمال الانقطاع الیک و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتی تخرق ابصار القلوب حجب النور فتصل الی معدن العظمة و تصیر ارواحنا معلقه بعز قدسک. الهی و اجعلنی ممن نادیته فاجابک و لا حظته فصعق لجلالک فناجیته سرّا».
منظور از کمال انقطاع در مناجات شعبانیه ، خروج از منزل نفس خویش و هرچه و هر کس و پیوستن به اوست و گسستن از غیر؛ این هدیه ای الهی است به اولیای خاص پس از فنای حاصل از ذات جلالی خدا که دنبال گوشه چشم نشان دادن اوست. {صحیفه امام؛جلد۱۸،صفحه۴۴۳-۴۴۴}

فراز ششم از مناجات پرفیض شعبانیه

إِلَهِي إِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِكَ لَمُسْتَنِيرٌ وَ إِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ لَمُسْتَجِيرٌ وَ قَدْ لُذْتُ بِكَ يَا إِلَهِي فَلا تُخَيِّبْ ظَنِّي مِنْ رَحْمَتِكَ وَ لا تَحْجُبْنِي عَنْ رَأْفَتِكَ إِلَهِي أَقِمْنِي فِي أَهْلِ وَلايَتِكَ مُقَامَ مَنْ رَجَا الزِّيَادَةَ مِنْ مَحَبَّتِكَ إِلَهِي وَ أَلْهِمْنِي وَلَهاً بِذِكْرِكَ إِلَى ذِكْرِكَ وَ هِمَّتِي فِي رَوْحِ نَجَاحِ أَسْمَائِكَ وَ مَحَلِّ قُدْسِكَ إِلَهِي بِكَ عَلَيْكَ إِلا أَلْحَقْتَنِي بِمَحَلِّ أَهْلِ طَاعَتِكَ وَ الْمَثْوَى الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِكَ فَإِنِّي لا أَقْدِرُ لِنَفْسِي دَفْعاً وَ لا أَمْلِكُ لَهَا نَفْعاً إِلَهِي أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِيفُ الْمُذْنِبُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنِيبُ [الْمَعِيبُ ] فَلا تَجْعَلْنِي مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِكَ إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الأِنْقِطَاعِ إِلَيْكَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ إِلَهِي وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ لاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِكَ فَنَاجَيْتَهُ سِرّا وَ عَمِلَ لَكَ جَهْرا

خدایا، آن که به تو راه جوید راهش روشن است، و آن که به تو پناه جوید در پناه توست، و من به تو پناه آوردم اى خداى من، پس گمانم را از رحمت خویش ناامید مساز، و از مهربانی خود محرومم مکن، خدایا، در میان اهل ولایتت برنشانم، نشاندن آن که به افزون شدن محبّتت امید بسته، خدایا، شیفتگى به ذکرت را پیوسته به من الهام فرما، و همّتم را در نسیم کامیابى نام هایت و جایگاه قدست قرار ده.

خدایا به حق خودت بر خودت، مرا به جایگاه اهل طاعتت، و جایگاه شایسته بر ساخته از خشنودی ات برسان، زیراکه من نه بر دفعى از خود قدرت دارم، و نه بر نفع خویش مالک هستم.

خدایا، من بنده ناتوان گنهکار توام، و مملوک توبه کننده به پیشگاهت، مرا از کسانی که رویت را از آنان برگرداندى قرار مده، و نه از کسانى که غفلتشان از بخششت محرومشان نموده.

خداى کمال جدایى از مخلوقات را، براى رسیدن کامل به خودت به من ارزانى کن، و دیدگان دلهایمان را به پرتو نگاه به سوى خویش روشن کن، تا دیدگان دل پرده های نور را دریده و به سرچشمه ی عظمت دست یابد، و جانهایمان آویخته به شکوه قدست گردد، خدایا مرا از کسانى قرار ده که آوازشان دادى، پس پاسخت دادند، به آنها توجه فرمودى، پس در برابر بزرگی تو مدهوش شدند، و با آنان راز پنهان گفتى و آنان آشکارا براى تو کار کردند.

بیشتر بخوانید: 

منـاجات شعبانیه؛ نشانه عظمت ماه شعبان / استاد فیاض بخش

الهی هب لی کمال الانقطاع الیک ... - حجت الاسلام پناهیان

بهار سالک (نگاهی به سیره عبادی امام راحل قدس سره)

ببینید / منـاجات شعبانیه را بخوانید - امام خمینی (ره)

ویژه نامه بر آستان جانان - ویژه ماه شعبان المعظم

منبع : خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا)