اشعار حضرت سیدالشهدا علیه السلام

شور

یک ماه خون گرفته7-غلامرضا سازگار

می خــوام بــرم کـــرب و بــلا بین دو گنبد طلا
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

برم تو بین الحرمین به عشق عباس و حسین
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

می خــوام بــرم بــا فـاطمه کنـار نهــر علقمــه
بـــر سـر و سینـه بـزنم گـریه کنـم جـای همه
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

تـو خیمه هــا سـر بـــزنم سـری بـه اصغـر بزنم
گـــریم بــــر پســـــر و نـالـه بـــه مــــــادر بزنم
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

حســین سفینـه النجـات مـن و ببـر شط فـرات
تــا اشکــم و نثــار کنـم بـه یــاد خشکی لبات
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

کــربلا احســاس داره دو شــاخـه یــاس داره
هـم تـن بی دست داره هـم کـف العباس داره
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

یه بچه پشت خیمه ها برهنه سربرهنه پاست
آتش گرفته دومنش دادمی زنه عموم کجاست
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

خـورده زمیـن دختــرکی بـا تن خسته کودکی
آخ بمیرم خـون می ریزه از گوش طفل کوچکی
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

دختـرکارو می کشن گـوشواره هارو می کشن
سوغاتی بردختراشون چادر و خلخال می برن
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

بـاید عـزا بـه پـا کنیـم رو سـوی کــربلا کنیـم 
بلکــه بــه زیـــر خـارهـا رقیــــه رو پیـدا کنیـم
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

سکینه قلبش شده خون روی کبود ولاله گون
داد می زنه تو قتلگاه عموم و کشتن باباجون
آقام حسین آقام حسین آقام اباالفضل

عرض ارادت به امام حسین علیه السلام

 کربلا زمزمه سی1- شاهی اردبیلی    

ای دوداقی روح مسیحا مسیحا حسین
ای وجـودی حکمت سراپا سراپا حسین
ای ذبیــح اعظــم معظــم مکّــرم حسین
یاحسین حسین جان حسین جان حسین جان حسین

فضــل دور شــرف دور قیــامون قعـودون سنون
مات ائدوب سمانی سجودون سجودون سنون
کعبــه دور وجــودون وجــودون وجــودون سنـون
                                   زائرونـدی عـرش معـلاّ معـلاّ حسین

لبلـرون عطشـدن یانــوب ای شهنشـاه دیـن
غنچه لــر او عطشــان دوداقـــه دیـــور آفــرین
سن دیینده هل من معین ای سوسوز نازنین
                              سسلنـور ملک لر، سمِعنا، اطعنا حسین

سـن سـووا باخاندا اوزاقدان اوزاقدان آقا
عالمـی ائــدورسن پریشـان پریشـان آقا
آلنوا دوزولمیش قیزیـل قان قیزیل قان آقا
                              قطـره قطره سویلـور فتحنا فتحنا حسین

یـا حسین قاپونــدا گـدادور گـدادور شهـان
لبلرونــده کوثــر نهانـــدور نهانــــدور نهـــان
دوردمین اوخ نه بیلسین که سینون جناندور جنان
                              اول جهاندا اولسون اورکلر فدا یا حسین

چشــم قبلــه راز و نیــازون نیازونـــده دور
قدر قــاب قوسیـن نمــازون نمازونــده دور
جان عشق و عرفان مبارک بوغازونده دور
                                   اول بوغـازه قربـان احبـا احبـا حسین

عرض ارادت به امام حسین علیه السلام

کربلا زمزمه سی1 - مرحوم میرزا حیدر صرّاف    

ای حسیـن ای شـرف آل عبــا     بیزی گَل سَن اَلی بوش سالمایولا
مایه ی عزّت و جاهیم سن سن     ایکــی دنیــاده پنــاهیم سن سن

قاپوین سائلیم     آدیوین عاشقیم

سن سن عالم لـره آیـات جلــی     کُـلّ بــو مـــا خلقیــن بــی بدلــــی
سنه قربـان اولوم ای ماه جمال     سن سن عالمــده گوزللــر گوزلــی

آتـش عشقـه آلشدیـم گلدیــم     قولای اولسامــدا چالشـدیم گلدیم
هامـی گوردوم گلـوری بـو قاپیـا     منــده بو جَمعـه قاریشدیم گلـدیم

ای اولان فــاطمیــــه دردانـــــه     بیــــزی عشقیـن ایلیـــوب دیوانـــــه
من سنون گُل آدیویـن عاشقیم     آنــــد اولا ســـن اوخیــــان قرآنـــــه

سنه من ای گل طاهـا نه دیوم     بیلـــوسن دردیمـــی آیـــا نـه دیوم
منی مـولا الی بوش ایتسن اگر     دوست و دشمن سوروشاندا نه دیوم

دیمـورم مـلک جهـان رهبــریم     دیمــــورم کنـــــز وفـــــا گـوهـــــریم
بیــر مــدال شرفیم واردی منیم     مـــن سنـــون نـوکـــروین نوکـــریم

گَل بیــزی غَملَـرَه مأنـوس ایلمه     صـوری عاشق لـــره پابــوس ایلمـه
بیلورم سن آناوی چوخ سُوَوسن     سَنی زهـرا بیـزــی مأیـوس ایلمـه

قاپوین سائلیم     آدیوین عاشقیم

یا حسین علیه السلام

کربلا زمزمه سی-کلامی زنجانی

ای باشیمین تاجی حسین- شعیه لره ناجی حسین
                                قانلی باشیلان ایلین- نیزده معراجی حسین

ای مــه تابــان یـــارالی- شـاه شهیــدان یارالی
جان یارالی جان یارالی- جان سنه قربان یارالی

آنـد اولا زهــرا آناویــن- مرتبـــه ی عصمتینــه
                                  آنـد اولا زینب باجویـن- خطبه سینه همتینه
شعیه لر اگمز باشینی- اجنبی لر سفرسینه
                           گورسدور احراره یولون- جلوه ی منهاجی حسین

ای مــه تابــان یـــارالی- شـاه شهیــدان یارالی
جان یارالی جان یارالی- جان سنه قربان یارالی

جـان نـدی جانانه تانــور- گُـل نــدی ریحـانه تانـور
                           شمـع وفـا جلـوه سینی- عشقیلـی پروانــه تانـور
اهل دل عبــاس آقانـی- شمـع حـرم خانـه تانـور
                          عالم اولوب قارداشیوین- سائل و محتاجی حسین

ای مــه تابــان یـــارالی- شـاه شهیــدان یارالی
جان یارالی جان یارالی- جان سنه قربان یارالی

آرزوی کربلا

کربلا زمزمه سی- ناعمی 

منیم که دلبریم حسیندی- دیلیمده ازبریم حسیندی
جهاندا ظُلمه اگمرم باش- امـام و رهبریم حسیندی

مــن عاشقـم کــرب و بلایـــه     او وادی شــور و صفایه(2)

قسمت ایله بوعاشق شیدایه

    (ای منیم عشقیم حسین)

نــه گوزلـــدور آقاجـــان رُقعــۀ جنّـت یازاســان
                            گـوزل عاشـق لریــوه لطفیلــه دعــوت یازاسان
عشقیوی سینه ده چون گوهر جان بَسلیروک
                         قوشاروخ سَس سَسه نوحه دیروک سسلیروک

هامیمیز دیلده نوا         ایدروک بیله صدا

حسینه یرلـر آغلار گویلر آغلار
بتول و مرتضی پیغمبر آغلار(2)

مشگ میدانینه دوشسه یولوموز آغلیاروخ
                                 وای ابوالفضل چاغـورب قلبیلری داغلیاروخ
باخــاروخ گنبـد و گلدستیـه عشق ایلروخ
                                 کـف العباسیــده قــولاریوه قربــان دیــروخ

قوشاروخ بیربیـره سس         دیــروک تـــازه نفـس

هانسی گروهین بیله مولاسی وار
شیعـه لرین حضــرت عبــاسی وار

آرزوی کربلا

کربلا زمزمه سی-م-ع-ز

یا حسیـن باشیمـدا گنــه کـربلا- هــواسی وار
                        شیعه ناز ایدر سن کیمی بیر گوزل- آقاسی وار

عـرشیده فـرشته رَدّ مقدمـون ئوپر
فرشیده بشر بوقانلی پرچمون ئوپر
یابن الزهرا- حسین حسین- یابن الزهرا (2)

سن شریعتی–زنده ساخلادون     دین و عترتی-زنده ساخلادون
بـو یــوردی پیغمبــــر نـورعیــــن     «حسینُ مِنّی اَنَا مِن حسین»

یا حسین مولا حسین مولا (2)

یا حسین او یتمیش ایکی یاریوه- سلام اولا
                             نهرین اوسته قولسوز علمداریوه- سلام اولا

یِــر یوزونـــده سـرسپاهیــون نظیـــری یـوخ
هیچ شهون سنون کیمی گوزل وزیری یوخ
یابن الزهرا- حسین حسین- یابن الزهرا (2)

دللّـــره آدون- آشنــا اولـــوب     ذکریمیــز فقـط- کربـــلا اولــوب
یانــوب احبّـا دیـر یــا حسین     داریخسـا زهرا دیــر یــا حسین

یا حسین مولا حسین مولا (2)

زبان حال امام در بالین برادر (1)

کربلا زمزمه سی - ساکت

ای حسینون سر سپاهی                  غم گونونـده دادخواهی
دور ایاقــه دوت الیمـــدن                   قویما تک من بی پناهی
یگانـــه یاوریــــم- شیـــر نـام آوریم
یارالی قارداشیم- وفالی یولداشیم
اباالفضلیم اویان

کس سنون تک قانه باتماز                  شورش محشر یاراتماز
پرچمـون گر یاتـدی بوگـون                   تا جهان وار بیرده یاتماز
ایتمه غم چکمه آه- ای عالمه دلبخواه
زاده بــوالحسـن- میــر لشگــرشکـن

ای شهــادت افتخــاری                   تا جهان وار عشقی جاری
آدیـــوا ایلــــر توسّـــل                    عـالمین هـــر کامکــــاری
ای نمــاد وفـــا- شاهـد بـا صفـا
جـان ام البنیــن- مـاه روی زمیـن

ای بودشتین گل فروشی               پاکبــــاز جــــان فـروشی
ایلدون بیـر مشکه خاطـر                باش وجاندان چشم پوشی
مرتضــــا همّتیــم- مایــه ی عــزّتیم
قویما خاکه یوزون- یومّا مندن گوزون

داغلـی دردون قلبـی داغـلار       اشکیمـی رخســاره باغــلار
سن سوسوز سقّایه قارداش      گوزگوز اولموش مشگون آغلار
ای دچـــار تَعَـــب- سـاقی تشنه لب
اود جهانه سالان- یرده مشگی قالان

زبان حال امام در بالین برادر (2)

 کربلا زمزمه سی - محمّدی مشکینی

ای علمـــــداریم             یـار و غمخواریم
                             دور گیدک قارداش         یاتمــا صحــراده
قیزلاریم قالمیش            انتـظارونـــــــده
                             غــرق اولوبسـان        سن قانلی دریاده
قولاّرین یوخدی جان ابوالفضلیم
آغزیوا دولمـوش قان ابوالفضلیم
جان ابوالفضلیم (2)

دشمنیم چوخدی- یـاوریم یوخدی
داغلیـان قلبیـم - بو سه  پر اوخدی
الـعطش سسلور - خـرداجا قیـزلار
                                       خیمه ده قارداش ذرّه سو یوخـدی

قلبیمـی داغـون – یاندیـرار قارداش
چوخ یارون واردور- گورمییدیم کاش
دور دانیش منله - بیر کسیم یوخدی
                                          حالیـوه آغلــور یکسره داغ داش

داغـلانور قلبیم - بـــو مصیبتــده
آنّـوا ای وای - اوخ دگوب قارداش
دور الیمـدن دوت - یاوریم یوخدی
                                     قدیمــی اوچ  پـر اوخ اگـوب قـارداش

سن بیان ایله - هر سوزون قارداش
لاله گون اولموش- گل یوزون قارداش
قلبیمون باشـون - یانـدیرار حالــون
                                  اوخ دگوب گورمور صاق گوزون قارداش

قانلی صحراده - دشمنیم چوخدی
قـالمیشام تنها - یـاوریم یوخــدی
پیکـرون یکسر - دوغرانوب قارداش
                                       سینـه ی پاکون سربـه سر اوخـدی

خیمه ده اصغر - دل کباب آغلار
زینبیـم آغـلار - هم ربـاب آغلار
دور ایاقـــه - سقّـای مظلـومان
                                             نیلیوم قیـزلار یوخدی آب آغلار

زبان حال امام در بالین برادر (3)

 کربلا زمزمه سی - حبیب

ای یارالی شیریم وزیریم ابوالفضل اویان
شیـر بی نظیـریم وزیریم ابوالفضل اویان
جانم ای ابوالفضل(2)                 اویـان قارداشیم

ای امیدگاهیــم پناهیـــم حسیـن تـک قالیب
جان وئریبدی یکسرسپاهیم حسین تک قالیب
دور ایاقـه  ای سرسپـاهیم حسیـن تک قالیب
                                             یوخدی دستگیریم وزیریم ابوالفضل اویان

دوره می آلوبـدی اوتـوز میـن ستمگـر منیم
نه واریمدی عونیم نه فضـل و جعفـر منیـم
نـه وفـالی قـاسم نـه شهزاده اکبـر منیـم
                                                افسر شهیـریم وزیریـم ابوالفضل اویان

کوفیــان سنـی ائــل دایاقـی بیلوللـــر منه
وئرمـوسن منه سس بو عدوان گولوللـر منه
باشون اوسته قارداش شماتت ائدیللر منه
                                                   بو دم خطیریم وزیریم ابوالفضل اویان

قالدی گؤرنه نوعی بوچولده کمکسیز حسین
زینبـه نـه سویلـر خیمده اوغولسوز حسین
وای نجه قیتسین دای اخیامه سنسیز حسین
                                                 یاتما دور وزیریم وزیریم ابوالفضل اویان

ساقی ئولسه گوللرچمنده سوسوزدان سولار
مشگـوی آپارسـام خیــامه قیــامت اولار
اصغــری رقیّــه قوجاقــه آلار بــاش یولار
                                                      با وفا امیریم وزیریم ابوالفضل اویان

زبان حال امام در بالین برادر (4)

کربلا زمزمه سی - کلامی زنجانی

آچ گوزلـرون گلـدیم اخا- باشیــوی اللّـــردن آلام
اطرافیمی دشمن آلوب- دور راضی اولما تک قالام
دوشـوب قولاّرون بدندن قارداش آرالـی
                                      قالوب گُل جسمون بو نخلستانـدا یارالی
سوسوز سقّا خیمه ده یـول گوزلور رقیّه
                                      دییــــور الله تشنــه دی ربــابین مــارالی
آی قارداش- جان قارداش- یار قرآن قارداش
حسینـون- تک جـانی- سنـه قربان قارداش

از بس که صیّاد اوخ وروب- ام البنین اصلانینه
عاجـزدی هـر حاذق طبیب- بو یاره لر درمانینه
الـی سینسیـن آنیّـــوا اوچ پـــر اوخ ورانیــن
                                      گوزی چیخسین گوزلریوه قان دولدورانین
یورولمازدون قهرمان قارداش هیچ زمان سن
                                      ذلیل اولسـون شیـرمی میدانـدا یورانـون
آی قارداش ...

فـرمانده جنگیــم اویـان- غیرتلــی سرهنگیــم اویان
سنسیز بو داغلی سینه ده- واردی غم آهنگیم اویان
ایاقـه دور چــاره قیــل وحشتلـی بناته
                                     باب الحــوائج دوشـــوب زینـب مشکلاتـه
سـوا خاطــر تیربـاران اولــدون عزیزیـم
                                    قان اولسون سو باخ منه باخما سن فراته
آی قارداش ...

طلعتده اوخشار آی سنه- والّلهی گلمز تای سنه
یوخــدور یانوندا گــر آنان- زهرا دییـر لای لای سنه
دیـدون لبیـک حضــرت داداره ابوالفضل
                                        عوض ویرسون حق بیله ایثاره ابوالفضل
باتوب قانه  پرچم اســلامی اوجاتــدون
                                         گییــر زینب ماتمونـده قــاره ابـوالفضل
آی قارداش ...

زمزمه

دو دریا اشک - غلامرضا سازگار

من عارِ توام تو یارم غیر از تو کسی ندارم
بر زخــم تنت از دیده، خونابِ جگر می بارم
ای خلق عالم در پناهت                       دل ها اسیر یک نگاهت
یاسیدی مولا حسین جان (2)

ای تربت پاکت دلها ای شمع همه محفل ها
حلّال همه مشکــل ها قـــرآن همـه منزل ها
نامت شده سوز و گدازم                         خاک درت مهر نمازم
یاسیدی مولا حسین جان (2)

ای اشک غمت در شیرم، قبرت بـه بغل می گیرم
دور حــرمت می گـــردم، بـر زخـــم تنــت می میرم
مستم ز صهبای ولا کن                        دفنم به خاک کربلا کن
یاسیدی مولا حسین جان (2)

ای مهر تو در تن، روحم، در موج بلاها نوحم
زخــم تــو بــه قلب زارم، قبر تو دل مجروحم
اشـکم روان از هر دو عین است            ذکرم  حسین حسین حسین است
یا سیدی مولا حسین جان (2)

خون در دل دریا داری، در قلب همه جا داری
بــر حنجــر پـــاره پـاره، گلبــوسۀ زهــرا داری
گودال خونین حائر تو                               زهـرا بـه مقتل زائر تو
یا سیدی مولا حسین جان (2)

مـن بار فـراقت بــردم، کــاش از غـم تو می مردم
با طفل یتیمت ای کاش،سیلی ز عدو می خوردم
خون گریم از جور زمانه                          زینب کجـــا و تـــــازیانه
یاسیدی مولا حسین جان (2)

خون بها

دو دریا اشک - غلامرضا سازگار

ســر، بـه فلـک کشیده سـر تـا شده خاک پای تو
دل، ز همـــــه بـــــریـده دل تــا شــده آشنـای تـو
دیــــده: فـــــراتِ ریختـــه، سینــه: خیـــامِ سوخته
گشتــه هــــر استخــوان مـن یــک نی  نی نوای تـو
حنجــــر خشـک و چشـم تر، این نه عجب بود اگـر
خنجـــــرِ آبْ دیــــــده خـــون، گـــریه کنـد بــرای تو
ذکــــر دلــــم خـــدا خـدا جـــــان و تنـــم تـو را فدا
کــاش ســــرم شــود جـــدا تشنـه بـه کـربلای تو
چشــم بـه ســوی قتلگـه گـوش بـه بانگ العطش
هــر نفســـم شــــراره ای ز آتــش خیمـــــه های تو
ای ســـــرت از بـــدن جـــدا ای همـه عــالمت فدا
ذاتِ مقــــدسِ خــــــدا آمـــــده خـــــونبهــای تــــو
خصم، ستاده هر طرف،نیزه به دست صف به صف
کاش کـه می شــدی هــدف سینـۀ مـا به جای تو
کـــوه بــــه نـالـه آمــده سنـگ، بــه سنگ سرزده
تــــا شـــده شستشـو بـه خون روی خدا نمای تو
فـــــدای جـــــان و پیکــــرت بعـــدِ بــــریـدنِ سـرت
از چـــه دگــــر بــــریـده شـد دست گـره گشای تو
                                     ای کــه تمــام عــالمت نـاز کشیـده از غـمت
                                     عنـایتی کـه «میثمت» سرشکنـد بـه پـای تو

سیاه پوشان

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

امشـب بـه فلـک رود خـروشم         آوای عــزا رســد به گوشم
افتاده به سینه جنب و جوشم         تــا پیرهــن سیـــه بپـوشم
مـن سینـه زن حسین هستـم         در حلقۀ مــاتمش نشستم

مظلوم حسین جان (2)

خون دل ما دم حسین است         تنها غم ما،غم حسین است
این مـاه محرّم حسین است         هنگــامـۀ ماتم حسین است
ما گــریه و اشــک و آه داریم         مـــا پیــــــرهن سیـــاه داریم

مظلوم حسین جان (2)

هنگـــام عـــزا فــرا رسیــده         ســـرو قـد مصطفـی خمیده
رنــگ از رخ فـــــاطمه پـریده         سرهـــا شـود از بـدن بریده
ایـن مـاه عزاست ایهاالناس         اُفتد ز بـدن دو دست عباس

مظلوم حسین جان (2)

ای فـاطمـه صـاحب عـزایت!         دل عــاشق دشـت کربلایت
چشمی!-کـه بگریم از برایت         اشکی که کنم روان به پایت
من در جگــرم شـــراره دارم         داغ تـــن پــــــاره پـــاره دارم

مظلوم حسین جان (2)

یـا فـاطمه رو بـه کربـلا کـن         امشب به حسین خوددعاکن
یــاد ســـرِ از بــدن جدا کن         در مقتـل خـون، خـدا خدا کن
کن گـریه بــرای نـور عینــت         لب تشنـه فدا شود حسینت

مظلوم حسین جان (2)

بــر سینـه و ســر بـزن برادر         این مـاه ز تیغ و تیـر و خنجـر
مقتــــول شـــود عــلیِّ  اکبـر         لـب تشنـه و پــاره پـاره پیکر
گــــردیـده حسین کربـلایی         یــا حضــرت فاطمه کجایی؟

مظلوم حسین جان (2)

در سینه نفس شده شراره         انگــــار کــــه مـی کنـم نـظاره
بــر حنجـر طفـل شیــرخواره         گــــــریم بــــه گلـوی پاره پاره
ماه عطش است و قحط آب است         شرمنده زاصغرش رباب است

مظلوم حسین جان (2)

زمزمه سیاه پوشان عزای حسینی علیه السلام

دو دریا اشک1 - غلامرضا سازگار

ای نـــاله  غــــربتت بـه گـوشم         ای بــار مصیبـتت بـه دوشــم
آغــــــاز محــــــرّمت رسیـــــده         بـــــاید ز غمـت سیـه بپوشم

مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

ایـن رخـــت سیـه بــه پیکر من         ارث پــــدر است و مــادر مـن
این سینـۀ سـرخ و رخت نیلـی         ایـن اشـک دو دیــده تــر مـن

مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

 

داغ تــو نمی شــود فـــرامـوش         دل بــا غـم تـو بـوَد هم آغوش
در بـــاغ جنــان ز مــــاتم تـــــو         زهــرا و علــی بود سیـه پوش

مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

ای اهـــل عــــزا محـــــرّم آمـد         دیــــــدار هـــــلال مـــاتم آمد
بــــاید همــگی سیـه بپــوشید         هنگـــامه گــــریـه و غـم آمــد

مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

ایــن مـاه عــزاست ایهـاالنـاس         نیلـی شده صــورت گـل یاس
خــون مـــوج زنـد ز فــرق اکبـــر         افتـد ز بـدن دو دست عـباس

مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

دل ها ز شرار غـم کبــاب است         بر چرخ صدای «آب آب» است
در دست سکینـه جــام خـالی         خجلت زده از علی رباب است

مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

پیـراهن آسمـان سیـاه است         گردون همه غرق دود آه است
زهـــرا بـــه کنار نعش عباس         زینـب بــه کنــار قتلگـــاه است

مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

یا معشر الجن و الانس

قصائد رضوی - محمد سعید میرزایی
یا معشرالجن والانس هنگام ماتم رسیده است
بر سر زنید و بگریید ماه محرم رسیده است

یا معشرالجن والانس صاحب عزا جز خدا نیست
از این مصائب که امروز برسبط  خاتم رسیده است

یا معشرالجن والانس چشم تماشا که دارد؟
درد مصور رسیده است داغ مجسّم رسیده است

امروز بر تارک نی امروز بر سینۀ دشت
رأسی مقدس دمیده ست جسمی مکّرم رسیده است

تا بوده در نسل آدم تا هست بر جان عالم
کمتر چنین سوگ بوده است داغی چنین،کم  رسیده است

یا معشرالجن والانس هنگام ماتم رسیده است
بر سر زنید و بگریید مام محرّم رسیده است

یک نگاه

غلامرضا سازگار - آتش مهر
عبد توام اگر ز کرم باورم کنی
پا بر سرم بنه که ز عالم سرم کنی
یا همچو شمع سوخته کن، قطره قطره آب
یا شعله ای ببخش که خاکسترم کنی
عمری به زخم های تنت گریه کرده ام
تا وقت مرگ، خنده به چشم ترم کنی
خار رهم، مگر به نگاه تو گل شوم
خاک در توام، تو مگر گوهرم کنی
یک عمر سائل در این خانه بوده ام
حاشا که وقت مرگ، جدا زین درم کنی
تنها شراب روح من از جام چشم توست
چشمی گشا که مست از این ساغرم کنی
یک عمر دوختم، به نگاه تو، چشم خویش
تا یک نگاه، در نگه آخرم کنی
از ذرّه کمترم، تو توانی به یک نگاه
برتر ز آفتاب جهان پرورم کنی
هرگز به جز در تو دری را نمی زنم
ای وای اگر گدای در دیگرم کنی!
من "میثمم" امید که محشور از کرم
با میثم علی به صف محشرم کنی

طور تجلّا

غلامرضا سازگار - آتش مهر
خوشا شبی که تو ماه منوّرش باشی
خوش آن سحر که تو ذکر مکرّرش باشی
خوش آن حدیث که با نام تو شود آغاز
خوش آن دعا که تو آغاز و آخرش باشی
ز آفتاب قیامت گل خلیل دمد
تو گر به قامت خود، سایه گسترش باشی
مسیح جان ندهد جسم مرده را هرگز
مگر مسیح دم روح پرورش باشی
کلیم راه کُند گم به سینة سینا
مگر به طور تجلّا، تو رهبرش باشی
هزار مرتبه مرگ از حیات شیرین تر
هر آنکه را تو دم مرگ بر سرش باشی
جمال غیب خداوند، دیدنی گردد
دمی که چهره گشایی و مظهرش باشی
عجیب نیست که شیطان به خلد ناز کند
اگر به روز قیامت، تو یاورش باشی
رواست گر شکند زینبت به محمل سر
اگر تو بر سر نی، در برابرش باشی
نظر به گلشن رضوان نمی کند "میثم"
اگر تو روشنی دیدة ترش باشی

زائر دست بسته

غلامرضا سازگار - آتش مهر
ای همه بود و هست من، بسته به تار موی تو
زائر کعبه ای ولی کعبه کجا و روی تو؟
تو به کنار کعبه ای گرم دعا برای من
من دل شب به کوچه ها، در پی جستجوی تو
کوچه به کوچه هر قدم، سعی صفا و مروه ام
لحظه به لحظه ذکر من، یکسره گفتگوی تو
حلق من ار بریده شد، در ره عشق تو چه غم؟
وای به حال من اگر تیغ بُرَد گلوی تو!
روی تو غرق بوسة خاتم الانبیا شده
حیف بود که سنگ کین، بوسه زند به روی تو
خصم سر تو را برد تا که به هم گره خورد
پنجة قاتل تو و طرّة مشک بوی تو
زائر دست بسته ام، رو به رویت نشسته ام
در یم خون گشوده ام، چشم دعا به سوی تو
گو بکشند هر طرف، پیکر بی سر مرا
تا بزنم به زخم تن، بوسه به خاک کوی تو
سر چه بود که تا کنم، نثار خاک مقدمت؟
جان دو طفل کوچکم، فدای تار موی تو
سوز درون "میثمت"، وقف همارة غمت
نخل همیشه سبز او، آب خورد ز جوی تو

گلشن فردوس

غلامرضا سازگار - آتش مهر
به سینه، جلوة حُسن نگار دارم من
هزار سلسله از زلف یار دارم من
اگرچه خار گناهم به دیده رفته فرو
ز مهر تو سند افتخار دارم من
بهشت را به نگاه خیالی ات دادم
دگر به حوری و غلمان، چه کار دارم من؟
گل محبّت تو در دلم جوانه زده
که در تمام خزان ها، بهار دارم من
اگر چه در خور نارم، به یُمن مِهر علی
درون سینة خود، لاله زار دارم من
غبار زائر کرببلاست بر رویم
به چهره آبرو از این غبار دارم من
دعای لیل و نهارم بود، حسین حسین
ز موی و روی تو، لیل و نهار دارم من
اگر به گلشن فردوس هم روم، آنجا
ز آتش تو، دل داغدار دارم من
به سوز سینة خود، خو گرفته ام همه عمر
چه بیم روز قیامت ز نار دارم من؟
از آن زمان که زدم نای میثمی، "میثم"!
به روی شانة خود، چوبِ دار دارم من

نخله طوبی

غلامرضا سازگار - آتش مهر
خاک تو از اشک ما گل گشت، آن گل ما شدیم
روح تو در جسم ما گل کرد،چون گل وا شدیم
ذرهّ ای بودیم، خورشید رخت ما را گرفت
قطره گشتیم و به دریای غمت، دریا شدیم
با تولّای تو بین خلق، شهرت یافتیم
در تجلّای تو گم گشتیم تا پیدا شدیم
داغ تو پیش از ولادت در دل ما نقش بست
سوختیم و شعلة فریاد عاشورا شدیم
شعله بودیم و تماشای تو ما را لاله کرد
خار بودیم و ز فیضت، نخلة طوبا شدیم
از همان اوّل که بگشودیم، چشم خویش را
تشنگان عشق را با اشک خود سقّا شدیم
نی عجب با عشق اگر پایان بگیرد عمر ما
ما از اوّل عاشق ذریَّة زهرا شدیم
با وجود آنکه بر چشم همه دادیم نور
همچو شمع سوخته، در انجمن، تنها شدیم
هر کجا یاد لب خشک تو نوشیدیم آب
سوختیم و از خجالت، آب سر تا پا شدیم
آفتاب روی تو بخشید بینایی به ما
تو به نوک نی درخشیدی و ما بینا شدیم
همچو نخل خشک کز فیض بهار، احیا شود
ما چو "میثم" از نسیم کربلا، احیا شدیم

شیشه قلب

غلامرضا سازگار - آتش مهر
رنج تو را به گنج فراوان نمی دهم
درد تو را به دارو و درمان نمی دهم
زخم تو را به مرهم و خاک تو را به مُشک
خار ره تو را به گلستان نمی دهم
سنگ غم تو شیشة قلب مرا شکست
این سنگ را به گوهر غلطان نمی دهم
عمری به بزم روضه ات، الفت گرفته ام
این روضه را به روضة رضوان نمی دهم
من با محبّت تو، در این عالم آمدم
والله بی محبّت تو، جان نمی دهم
مهر تو را به مهر و مه و آسمان دهم؟
هرگز! خداگواست، به قرآن نمی دهم
یک قطره اشک در غم تو، هستی من است
این قطره را به بحر خروشان نمی دهم
از کودکی به بزم عزایت گریستم
این گریه را به صد گل خندان نمی دهم
من گوشه گیر مجلس انس تو بوده ام
این گوشه را به عالم امکان نمی دهم
من چشم خود به اشک عزای تو شسته ام
این چشم را به چشمة حیوان نمی دهم
من خاک آستان حبیب تو، "میثمم"
این رتبه را به افسر شاهان نمی دهم

حرکت امام حسین علیه السلام به سوی کربلا

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار
برای اجرای مراسم حجّ خون
فرزند فاطمه از مکه آمد برون
کربلا میقات سفینۀ النجاۀ است
کعبه قتلگاه و زمزم او فرات است
این حج ثارالله است
راه انصارالله است
حج فرزند فاطمه شهادت اوست
به جای موی سر، سر دهد در ره دوست
منای حسین میدان خون و جنگ است
شکسته جبین نورانی اش از سنگ است
این حج ثارالله است
راه انصارالله است
امام شهیدان برای نشر احکام
به عزم کربلا از کعبه کرده قیام
پیغام حسین از کرب و بلا همین است
کعبه سرزمین قیام مسلمین است
این حج ثارالله است
راه انصارالله است
کربلا و کعبه هر دو دارالقیام است
آن میدان خون و این عرصۀ پیام است
کعبه دانشگاه وحدت و اتحاد است
کربلا محل جانبازی و جهاد است
حجّ سرخ ثارالله
قانون انصارالله

امیر کاروان دل ...

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار
حرم بی صاحب و صاحب حرم گردیده صحرایی
بریز ای کعبه تا صبح قیامت، اشک تنهایی
امیر کاروان دل شده آواره در صحرا
کند دنبال او صد کاروان دل راهپیمایی
خلایق دور کعبه جمع و جمعی از بنی هاشم
به صحراها شدند آواره با گل های زهرایی
رخ ماه بنی هاشم گل روی علی اکبر
بود منزل به منزل دور محمل ها تماشایی
پراکندند آل الله را از مکه، می بینم
که نوک نیزها دارند فردا گرد هم آیی
به سنگ زشت خویان از کنار کعبه می بینم
که از خون جبین گلگون شود رخسار زیبایی
بریز ای اشک بهر باغبان وحی از دیده
که پرپر می شود گل های او پیش از شکوفایی
نه طفلی تشنه جان داده، نه آبی منع گردیده
چه رخ داده که از خون چشم سقا گشته دریایی؟
به سوی کربلا منزل به منزل می رود زینب
که در گودال خون بخشد امامش را شکیبایی
به صحرای بلا پر می زند روح علی اصغر
که در گهوارۀ خون بهر او گویند لالایی
ز بام کعبه زیر تابش خورشید می بینم
که می گیرد عطش از چشم عین الله بینایی
بسوز ای دل که می بینم سر فرزند زهرا را
کند بر نوک نی هر دلربایی هم دل آرایی
نشاید شرح این غم را نوشت و گفت ای«میثم»
قلم را نیست یـارایی، زبـان را نیست گویـایی

به سوی کربلا

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار
سر تا به پا شده سپر هر بلا حسین
از مکه می رود به سوی کربلا حسین
زمزم مقام، مروه صفا، کعبه چار رکن
از سوز سینه ناله برآرند: یا حسین
از کوه های مکه ندا می رسد به عرش
فریاد می زنند همه یک صدا: حسین
انگار سر برای خدا می کشد به دوش
با این شتاب می رود امشب کجا حسین؟
چشمش به قد و قامت عباس و اکبر است
در دیده اشک دارد و بر لب دعا، حسین
امشب میان قافله فردا به موج خون
گوید به زیر تیغ، سخن با خدا حسین
ای ناقه ها از این سفر امشب حذر کنید
ترسم سرش رود به سر نیزه ها حسین
از سنگ، اشک جوشد و از کوه، سیل خون
روزی که می شود ز عزیزان جدا، حسین
امشب نهاده سر به بیابان و می رود
فردا سرش بریده شود از قفا، حسین
«میثم» بـر آر نـاله چـو نیـزار نینـوا
کامشب سفر کند به سوی نینوا حسین

محبت

غلامرضا سازگار - آتش مهر
نوای نینوا را دوست دارم
صدای آشنا را دوست دارم
اگر جام بلا از چشم یار است
من این جام بلا را دوست دارم
دعا یعنی تکلّم با خداوند
تکلّم با خدا را دوست دارم
اگر چه خارم و از خار کمتر
گل باغ وفا را دوست دارم
محبّت را عجب، حال و هوایی است
من این حال و هوا را دوست دارم
نمی دانم کی ام آنقدر دانم
علیّ مرتضی را دوست دارم
خدا می داند، ای آل محمّد!
که من تنها شما را دوست دارم
چو ممزوج است با عطر حسینی
نسیم نینوا را دوست دارم
خدایا روز محشر باش شاهد
حسین و کربلا را دوست دارم
شود "میثم" که مولایت بگوید
که این بی دست و پا را دوست دارم؟

رحمت واسعه

غلامرضا سازگار - آتش مهر
عاشق درد همان درد بود درمانش
زخم گردد پر پرواز هُمای جانش
نازم آن خانه به دوشی که پس از طیّ طریق
تیغ عشق تو کند در یَم خون، مهمانش
روح عاشق که عروجش گذرد از ملکوت
مرغ عشق است و بود لانة تن زندانش
این حسین است،حسین است،حسین است،حسین
که به توحید دهد روح، تن عریانش
سینة بحر کشد شعله به یاد عطشش
بر دل آب بود، داغِ لبِ عطشانش
اوست آن قاری قرآن که پس از بوسة وحی
بوسة چوب بود، اجر لب و دندانش
روز محشر که غضب ازهمه سو موج زند
رحمت واسعه، جاری بود از دامانش
پای میزان چو کمر بهر شفاعت بندد
نبرد قاتل او هم طمع از احسانش
رحمت و عفو دو قطره بود از خون گلو
وسعت حشر بود، گوشه ای از میدانش
آن چنان سینه سپر کرد و مقاوم استاد
که به هم خورد گره، زخم تن از پیکانش
گشت قربانی و هفتاد و دو قربانی داد
جان ما، جان همه خلق جهان، قربانش!
پرزآیات شد آن مصحف زهرا، "میثم"!
بس که با تیر نوشتند به تن، قرآنش

روی خدا منظر

غلامرضا سازگار - آتش مهر
کوفه میدان نبرد و سر نی سنگر توست
علم نصر خدا تا صف محشر سر توست
محشری کرده به پا قصه عاشورایت
که جهان تا صف محشر همه جا محشر توست
فاش می خواندم و می گفتم اگر کفر نبود
که خدا شیفته روی خدا منظر توست
تا خدایی خدا در رگ قرآن جاری
خون پاکی است که سرچشمه اش ازحنجر توست
با وجودی که کند گریه به تو چشم وجود
خنده فتح به لب های علی اصغر توست
به علمداری و سقایی عباس قسم
در رگ نسل جوان خون علی اکبر توست
کس نگوید که تو تنها و غریبی، هرگز
که همه عالم ایجاد پر از لشگر توست
تو خداوند جهادی به خداوند قسم
زینب فاطمه تا حشر پیام آور توست
هفت دریا نستانیم به یک قطره اشک
دیده ما صدف، این قطره همان گوهر توست
چه شود دست کرم بر سر "میثم" بکشی
ای که بر نوک سنان دست خدا بر سر توست

یک شعله

غلامرضا سازگار - آتش مهر
جان بر کف و اشاره جانانم آرزوست
جانان هر آنچه می طلبد، آنم آرزوست
درمان درد من نبود غیر درد دوست
دردم دوا کنید که درمانم آرزوست
با سیل اشک تا که به دریای خون روم
شب تا به صبح، دیده گریانم آرزوست
از چار گوشة دو جهان دست شسته ام
شش گوشة امام شهیدانم آرزوست
با یاد کام خشک علمدار کربلا
در موج بحر، سینه سوزانم آرزوست
پاداش گریه های همه عمر بر حسین
یک نوشخند از آن لب عطشانم آرزوست
صدبار اگر نثار رهش جان و سر کنم
تا باز جان دهم به رهش جانم آرزوست
از دامنی که سوخت به صحرای کربلا
یک شعله وقف آتش دامانم آرزوست
تا دم به دم نثار لب تشنه اش کنم
از آب دیده لؤلؤ و مرجانم آرزوست
در انتظار منتقم خون پاک او
دیدار روی مهدی قرآنم آرزوست

روضه مینو

غلامرضا سازگار - آتش مهر
هزار بار اگر از تنم بر آری پوست
به دوستیت قسم! جز تو را ندارم دوست
هزار شکر خدا را که در غمت شب و روز
دلم بود خون، چشم چشمه، مژگان جوست
سری که خاک تو شد، سجده واجب است برآن
دلی که جای تو شد، کعبه مقدس هوست
طبیب بی تو اگر دارویم دهد، درد است
وگر تو درد، کرامت کنی، به از داروست
کنار تربت تو، صحبت بهشت خطاست
خیال روضه تو، رشک روضه مینوست
ز یک اشارة چشم تو بر فراز سنان
نهفته در دل تنگم، هزار سرّ مگوست
ز خار راه تو فیضی اگر به من برسد
هزار مرتبه خوشبوتر از گل خوشبوست
تو کعبه ای، تو صفایی، تو مروه، تو حرمی
تو قبلة دل مایی و قبله از یک سوست
هزار شکر خدا را که چارده قرن است
که زخم تو به دلم، بغض گریه ات به گلوست
عنایتی کن و خون کن سرشک "میثم" را
به آن خدای عظیمی که خونبهای تو، اوست

عروج شیعه

غلامرضا سازگار - آتش مهر
شرار سینة دل ها حسین است
بهار دامن صحرا حسین است
به هر زخمش بود ذکر سلامی
زیارتنامة زهرا  حسین است
مگو در گوشه گودال تنهاست
تمام خلق عالم با حسین است
امامی که شفا در تربت اوست
به پیغمبر قسم، تنها حسین است
نجات کل خلقت روز محشر
به فریاد رسا یک یا حسین است
شهیدی که وضو بگرفت از خون
به مقتل ظهر عاشورا حسین است
به روی قلب هر مؤمن نوشته
که بر هر مؤمنی، مولا حسین است
خدا داده به شیعه بال معراج
عروج شیعه از خون تا حسین است
هراسی نیست از تاریکی حشر
چراغ سبز این صحرا حسین است
بدانید ای تمام اهل عالم
مرا دنیا حسین، عقبا حسین است
امام و رهبر و مولای "میثم"
در این دنیا و آن دنیا حسین است

کوثر اشک

غلامرضا سازگار - آتش مهر
چشم ما تا که به زخم بدنت گریان است
اشک ما گوهر رخشان یم عرفان است
به همان آیه که خواندی به سر نیزه قسم
خون پاک تو، حیات دگر قرآن است
دین ز خون بدنت جامه گلگون پوشید
گرچه در دامن صحرا بدنت عریان است
حوض کوثر شود از اشک محبان تو پر
ساقی اش دست خدای اَحد منّان است
هرکه را نیست به دل داغ تو، داغش به جگر
هر کجا نیست عزاخانه تو زندان است
کفن عاشق تو، پیرهن سینه زنی است
خاک زنجیرزنت، درد مرا درمان است
آب تا روز قیامت جگرش می سوزد
که تو خود خضر حیاتی و لبت عطشان است
اولین روضه جانسوز تو را خوانده خدا
اولین گریه کن تو پدر انسان است
حَیَوان بهر تو گریند، خدا می داند
منکر گریه به تو پست تر از حیوان است
چه به دوزخ ببرندش، چه به گلزار بهشت
چشم "میثم" به جراحات تنت گریان است

هفتاد و دو استاد

غلامرضا سازگار - آتش مهر
بعد از عطشت خون جگر شرب مدام است
تا گریه برای تو بود، خنده حرام است
تا بحر کشد نعره و تا آب زند موج
از تشنه لبان بر لب خشکِ تو، سلام است
در مکتب ایثار تو هفتاد و دو استاد
درس همه مجد و شرف و خون و قیام است
هر صبحدمی کرب و بلایی شود آغاز
هر شامگهی عمر ستمکار تمام است
صد بار اگر اسب برآن کشته بتازند
والله امام است، امام است، امام است
با کشتن تو بر لب دریا، لب عطشان
آب ار بخورم آتش سوزنده به کام است
بر گریه کن تو شرر آتش دوزخ
والله حرام است، حرام است، حرام است
با یاد دل زینب  و چوب و لب و قرآن
انگار که هر مجلس ما، مجلس شام است
هر عصر و زمان هر که حسینی است بداند
اسلام قیام است، قیام است، قیام است
"میثم" چه کند سلطنت هر دو جهان را
تا بر در این خانه غلام است، غلام است

گلبوسه ها

غلامرضا سازگار - آتش مهر
شور عاشورت زمان را تا ابد در بر گرفت
نُه سپهر از شعله سرخ خیامت در گرفت
گریه را وقف غمت کردیم از روز ازل
کآسمان از دیدة پر اشک ما ساغر گرفت
از شرار خیمه ها تا دامن طفل تو سوخت
دود آن تا آسمان خورشید را در بر گرفت
وای من، ای وای من، این امت بیدادگر
با چه جرمی انتقام از آل پیغمبر گرفت
خواست خورشید اوفتد از چرخ در دریای خون
پرده خون تا رخ ثارالله اکبر گرفت
با همان دستی که قاتل رأس قرآن را برید
از سر دخت امیرالمؤمنین معجر گرفت
کشته آن کشته باید شد که در جنب فرات
حنجر خشکیده اش آب از دم خنجر گرفت
هستِ خود را وقف کرد و هستی حق را خرید
داد سر در راه دین و زندگی از سر گرفت
زخم ها گشتند گم در کثرت گلبوسه ها
بس که زینب بوسه ازآن نازنین پیکر گرفت
بعد زخم آن همه شمشیر و تیغ و تیر و سنگ
سمّ اسبان هم گلاب از آن گل پرپر گرفت
گریه ها از داغ اکبر کرد با بانگ بلند
تسلیت از خنده خصم ستم گستر گرفت
نهضت خونین عاشورا به دشت کربلا
رمز پیروزی ز لبخند علی اصغر گرفت
از مضامینش توان پی برد کز روز ازل
نخل "میثم" دائم از خون شهیدان برگرفت

شور حسینی

آتش مهر - غلامرضا سازگار
زخم گلوی حسین چشمه خون خداست
خون خدا را فقط ذات خدا خونبهاست
آنکه ز خون گلو داده به قرآن حیات
کشتة او را اگر کشته بخوانی خطاست
مصحف آیات نور پیکر صد چاک اوست
آینه حسن او آن سر از تن جداست
ما همه ذریّه ایم سلسله عشق را
طینت ما شعله ای از عطش کربلاست
شیعه ز باران اشک می کند ایجاد سیل
شیعه به دریای خون طالب خون خداست
شیعه حیات ابد از دم شمشیر یافت
شیعه به اوج عطش تشنة جام بلاست
شور که شد با شعور، شور حسینی شود
گریة با معرفت، معرفت کبریاست
بزم وصال حسین در دل دریای خون
سیر عروج حسین از سر نی تا خداست
زخم جوانان او خندة فتح است و بس
خون علی اصغرش خون همه انبیاست
هر نی نیزار عشق فاش ندا می دهد
هر که حسینی بود، رگ رگ او نینواست
گریه "میثم" خورد آب ز خون حسین
فانی معراج خون، ساقی بزم بقاست

مسلخ عشق

بهار امامت

فرات تشنۀ او بود وتشنه جان می داد   نخورده آب به خون عمرجـاودان می داد
گشـوده دسـت قبـولی خدای عزّ وجلّ   حسیـن، هستـی خــود را بــه ارمغان می داد
عجـب نبـود اگــر در بهــای هستی وی   خـــدا خـدایی خود را به رایگان می داد
خـدا بـه مسلخ عشـق از خلیل خواست جوان   حسیـن داوطلـب گشتـه خــود جــوان می داد
وضـوی خـون جبیـن را نکــرده بـود تمام   که خون پاک دلش رابه آسمان می داد
سلاح وجامه شده غارت و کرامت بین   کـه بـاز خاتم خود را به ساربان می داد
زلال آب بــه سقــا کــه بحــر غیرت بود   گلــوی کـــودک شش مــاهه را نشان می داد
به حیرتم دو لبی راکه مصطفی بوسید   چگونه بوسه برآن چوب خیزران می داد
گلوی تشنه ودریای خون وسجدۀ شکر   حسین بودکه این گونه امتحان می داد
اگـــر ز بــــام فلـــک قتلگـاه را می دید   هــزار مرتبـه بـاید مسیـح، جان می داد

سر بریده، به بالای نی چو قرآن خواند
صــدای زنـدۀ او عرش را تکان می داد

یا حسین علیه السلام

بهار امامت

بـه جای جای دلم جای پای توست حسین
                                     خـوشم کـه حنجره ام نینوای توست حسین
هـزار چشمـۀ اشکـم اگــر دهنـد بـه چشم
                                      خـدا گواست که وقف عزای توست حسین
صفـا و مــروه و رکــن و مقـــام و کعبـۀ مـن
                                     بــه کــربلات قســم کــربلای توست حسین
بــه هــر زمــان کـه بخـوانند نســل ها قرآن
                                      درون حنجـره هاشان صدای توست حسین
بـــه عــــالمـی درِ دل بستـــــه ام ز روز ازل
                                    مگر به روی تو، این خانه جای توست حسین
بهــای خــــون تـــو را جـــز خــدا نداند کس
                                     بـه خون تو، که خدا خونبهای توست حسین
اگـــر چــه کعبـه بــود قبلـه ام بـه وقت نماز
                                      دلم به جانب صحن و سرای توست حسین
بهشـت بــاد بـــه اهـــــل بهشـــت ارزانــی
                                      بهشـت مـن حـرم بـا صفای توست حسین
زیـــارت همــه پیغمبـــــران، زیــــــارت حـــق
                                      زیـــــارت ســـر از تـن جدای توست حسین
تـــــو آن صحیفـــۀ صـــد پـــارۀ ورق ورقـــی
                                      که زخم های فزون آیه های توست حسین

به وصف غیر تو "میثم" سخن نخواهد گفت
هـر آنچـه گفته و گوید ثنای توست حسین