نحوه پیروزی امام زمان (ع) بر سلاح های ویرانگر

نحوه پیروزی امام زمان (ع) بر سلاح های ویرانگر

نحوه پیروزی امام زمان (ع) بر سلاح های ویرانگر از جمله شبهاتی است که مطرح شده و پاسخ آنرا آیت الله صافی گلپایگانی بیان می کنند.

در موقع ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بطوری که از ترقّی کنونی بشر در صنعت و تکنیک، ملاحظه می شود، دنیا مجهّز به سلاح های بسیار مهیب و خطرناک خواهد بود.

آن حضرت در برابر این سلاح های مخوف، چگونه مانند جدّش با شمشیر قیام خواهد کرد؟ و چگونه با سلاح های قدیم، مثل شمشیر و غیره با ارتش های دنیای آن روز جهاد می نماید؟ و آیا می شود تصوّر کرد که کسی بتواند بوسیله شمشیر با بمب های هیدروژنی و امثال آن، جنگ و نبرد کند؟

اوّل: مقصود از خروج با شمشیر، مأموریت به جهاد و توسّل به اسلحه برای اعلای کلمه حقّ است.

بنابراین قیام با شمشیر، کنایه از قیام با اسلحه و پیکار و جهاد و تعیین نوع مأموریت آن حضرت است و اینکه آن حضرت، مأمور به مصالحه با کفّار نیست.

بدیهی است با هر اسلحه ای که لازم باشد، آن حضرت و اصحابش با کفّار و ستمگران جهاد می نمایند و از هرگونه اسلحه ای که در زمان ظهور آن حضرت متداول باشد و به استعمال آن حاجت داشته باشند، استفاده می نمایند.

دوّم: از کجا معلوم که در زمان ظهور آن حضرت، این اسلحه های مهیب در اختیار بشر، باقی باشد؛ زیرا ممکن است که در اثر حوادث و آشوب ها و انقلابات شدید و جنگ های خانمان سوز جهانی، که پیش از ظهور آن حضرت واقع می شود دو ثلث بشر نابود شود و این اسلحه های جهنّمی معدوم گردد و شاید کسی باقی نماند که بتواند از این اسلحه ها استفاده کند، یا آنها را تهیّه نماید و این احتمال هم کاملاً بجا و قابل توجّه است.

یکی از اموری که در احادیث از آن خبر داده شده و اوضاع کنونی آن را ممکن الوقوع نشان می دهد، جنگ های جهان گیری است که در اثر آن، بیشتر نقاط زمین از سکنه خالی می گردد و شهرها ویران می شود و صدها میلیون بشر را رهسپار دیار عدم می سازد.

تا یک قرن پیش، وقوع چنین جنگ هایی بسیار بعید به نظر می رسید، زیرا با آن اسلحه های سابق و با نبودن وسایل ارتباط جمعی بین شهرها و کشورها، اگر جنگی واقع می شد،
اوّلاً پیش از آنکه خبرش به کشورهای همسایه و یا دورتر برسد و دامنه جنگ گسترش یابد، آن جنگ به پایان می رسید و
ثانیاً در آن زمانها، تعیین غالب از مغلوب، خاتمه یافتن جنگ و تسلّط یکی از دو طرف یا از بین رفتن طرفین، متوقّف بر کشتارهای عمومی و استعمال بمب و غیره نبود.

امّا در عصر حاضر بطوری که همه پیش بینی می نمایند با وسایل ارتباطی که همه عالم را به منزله یک شهر و یک محلّه نموده؛ و با اسلحه ها و تجهیزاتی که در دست زمامداران بی ایمان است و هیچ وسیله ای برای کنترل خشم و شهوت و جاه پرستی آنها نیست، اگر جنگ شروع شود، علاوه بر آنکه غالب از مغلوب تشخیص داده نمی شود و طرفین از بین می روند، اکثر ملل و سکنه کره زمین ممکن است در ظرف چند ساعت فانی و نابود شوند. پس اگر در احادیث شریفه فرموده اند: «مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظاهر نمی شود مگر آنکه ثلث مردم کشته شوند و ثلث آنها بمیرند و ثلث آنان باقی بمانند»[ابن حماد، الفتن، ص۲۰۶؛ ابن طاووس، الملاحم و الفتن، ص۱۲۸؛ متقی هندی، البرهان، ص۱۱۱ – ۱۱۲، فصل ۲، ح۴؛ همو، کنزالعمال، ج۱۴، ص۵۸۷] و فرموده اند: «این ظهور واقع نخواهد شد تا وقتی دو ثلث مردم از بین بروند»[طوسی، الغیبه، ص۳۹۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۳، ۲۰۷؛ رجوع شود به: منتخب الاثر، تألیف نگارنده، ج۳، ص۸۱ – ۸۲] نباید تعجّب کرد، بلکه باید آن را نشانه علوم بی پایان حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) و ائمّه طاهرین (علیهم السلام) گاهی آنها از آینده و اطّلاعشان بر مغیّبات به اذن و تعلیم خدا دانست و از معجزات و کراماتشان به شمار آورد.

«فَهُمْ مَوْضِعُ سِرِّهِ وَلَجَأُ أَمْرِهِ وَعَیْبَةُ عِلْمِهِ، وَمَوْئِلُ حُکْمِهِ وَکُهُوفُ کُتُبِهِ، وَجِبالُ دینِهِ».[نهج البلاغه، خطبه۲ (ج۱، ص۲۹ – ۳۰)؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۱۳۸؛ قمی، الاربعین، ص۴۳۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۲۳، ص۱۱۷؛ قندوزی، ینابیع الموده، ج۳، ص۴۴۹. «راز پیامبر بدان ها سپرده شده است، و هرکه آنان را پناه گیرد به حقّ راه برده است. مخزن علم پیامبرند و احکام شریعت او را بیانگر قرآن و سنّت نزد آنان در امان، چون کوه برافراشته»]

«وَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ عَرَفَهُمْ وَعَرَفُوهُ وَلَا یَدْخُلُ النَّارَ إِلَّا مَنْ أَنْکَرَهُمْ وَأَنْکَرُوهُ».[نهج البلاغه، خطبه ۱۵۲ (ج۲، ص۴۰ – ۴۱)؛ صفار، بصائرالدرجات، ص۵۱۶؛ عیاشی، ج۲، ص۱۸؛ آمدی، غررالحکم، ص۲۷۶. «داخل بهشت نمی شود مگر کسی که آنها [ائمّه (علیهم السلام)] را بشناسد و آنها او را بشناسند و داخل جهنّم نمی گردد مگر کسی که منکر ائمّه و ائمّه (علیهم السلام) منکر آنها باشند»]

جَعَلَنَا اللهُ مِنْ مُحِبِّیهِمْ وَخُدَّامِ شِیعَتِهِمْ