نکاتی برای افراد دیندار و کم برخوردار
می دانیم که خدا این دنیا را بر اساس اسباب و علل طبیعی آفریده است و بر این اساس، جایگاه و رتبه هر کس بسته به تلاش و کوشش اوست. این نکته از آن جهت حائز اهمیت است که برخی افراد دیندار (مخصوصا در شرایط معیشتی این روزها) می گویند چرا همسایه من، همکلاسی من و همکار من با آنکه آدم خوبی نیست، پیشرفت می کند ولی من که انسان با وجدان تری ازاو هستم، در جا می زنم؟
در مورد سوال بالا ذکر دو نکته لازم است:
نکته اول: فراموش نکردن سعی و تلاش
واقعیت این است؛ سنت خدا اقتضاء می کند که هر کسی کوشش بیشتری به خرج دهد موفق تر باشد. زیرا «إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ؛ خداوند سرنوشت هيچ قوم (و ملتى) را تغيير نمى دهد مگر آنكه آنان آنچه را در خودشان است تغيير دهند.»[1] بنابراین ممکن است گاهی افراد دیندار ، آن چنان که باید و شاید تلاش نکنند و در عین حال انتظار داشته باشند که زندگی مرفهی داشته باشند؛ طبعا این انتظاری نابجاست. وقتی که یک انسان موسیقیدان صبح زود از رختخواب دل می کند و به سراغ کارش می رود، و در مقابل، انسان دیندار تا ساعت هشت و نه می خوابد، مسلم است که...(البته این گونه هم نیست که انسان های کم اعتقاد، زحمت کش هستند و لاجرم پیشرفت می کنند و انسان های دیندار، زحمت کمتری می کشند و درجا می زنند).
نکته دوم: راضی بودن به مقدرات الهی
گاهی مواقع، افراد دیندار سعی و تلاش خود را نیز به کار می گیرند؛ اما نتیجه مورد نظر را دریافت نمی کنند؛ اینجاست که باید در عین کوشا بودن در زندگی، به مقدرات الهی نیز راضی باشند. چه بسا زندگی کارگری و متوسط (ولی حلال او) صد بار از همسایه حقوق بگیرشان بهتر باشد. «و هرگز چشمان خود را به نعمت هاى مادى، كه به گروه هايى از آنان داده ايم، ميفكن! اينها شكوفه هاى زندگى دنياست؛ تا آنان را در آن بيازماييم؛ و روزى پروردگارت بهتر و پايدارتر است.»[2]
خدایا! ما را توفیق بده که سعی و تلاش خود را به کار گرفته و به درآمد حلال(ولو ناچیز) خود قانع باشبم. آمین.
پی نوشت
1ــ رعد/11
2ــ طه/131
