علائم و نشانه های خروج دجال

علائم و نشانه های خروج دجال

نزال بن سبره نقل می کند که (حضرت امیرالمؤمنین) علی بن ابی طالب علیه السّلام خطبه می خواندند. پس از حمد و ثنای الهی سه بار فرمودند: سلونی قبل ان تفقدونی. پس، صعصعة بن صوحان برخاست و عرض کرد: یا امیرالمؤمنین! دجال کی خروج می کند؟ فرمودند: خداوند سخنت را شنید و از آنچه اراده کرده ای آگاه است. و قسم به خدا که سؤال شونده داناتر از سؤال کننده نیست (مگر آنچه را که خداوند تفضل فرموده است.) برای خروج دجال علائم و نشانه هایی است که یکی از بعد دیگری واقع می شود، البته پی درپی و طابق النعل بالنعال و اگر بخواهی برای تو بیان می کنم. صعصعة عرض کرد: بفرمایید، یا امیرالمؤمنین! 
امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمودند: مطالبی که می گویم به خاطر بسپار و بدان که علائم خروج دجال به شرح زیر است: 
1. مردم نماز را ترک می کنند و در میان مردم می میرد (کنایه از اعراض مردم و بی تفاوت بودن در مقابل این دستور حیاتی است). 
2. امانتها را ضایع می کنند (دیدیم که چطور قرآن و خاندان رسالت را که امانت بزرگی الهی بودند به دست فراموشی سپردند و جامعه اسلامی را به تباهی کشاندند). 
3. دروغ گفتن را حلال می شمارند (تحت عنوان سیاست اجتماعی و غیره). 
4. ربا خوردن یکی از کارهای معمولی جامعه می شود. 
5. رشوه خواری در میان مردم رواج پیدا می کند. 
6. ساختمانها را محکم می سازند (از بتون و آهن و سنگ ساخته می شود). 
7. دین را به دنیا می فروشند (یعنی برای دست یافتن به دنیا و نعمتهای زودگذر آن از ارتکاب هیچ گناهی باک ندارند). 
8. نابخرادان و مردم کم عقل را بر کارها می گمارند. 
9. زنان را در کارهای اجتماعی و شخصی طرف مشورت قرار می دهند. 
10. قطع صله ارحام می کنند و از خویشاوندان فاصله می گیرند (مخصوصاً خانواده های فقیر و بی بضاعت). 
11. در کارهای زندگی از هوی و هوس پیروی می کنند (با منطق دلم می خواهد خود را قانع می کنند). 
12. در کشتار و خونریزی بیباک هستند (که امروزه شاهد آن هستیم. 
13. بردباری و حلم را به حساب ضعف و ناتوانی می گذارند. 
14. ظلم و بیدادگری را مایه مباهات و فخر قرار می دهند. 
15. زمامداران در آن زمان از فاسقان و فاجران (گناهکاران)اند (و مردم با وجود دیدن فسق آنها ساکت هستند بلکه یاریشان می کنند). 
16. وزیران دولتها ستمگران جامعه هستند (که با تکیه به مقام وزارت از هر ظلمی باک نخواهند داشت). 
17. عارفان و مدعیان مقام تهذیب نفس و تقوا خیانتکارانند (به عقاید و افکار مردم خیانت می کنند). 
18. قاریان قرآن از افراد فاسق اند. 
19. شهادت دادن بر اساس زور به وجود می آید (یعنی از قدرتهای فردی و اجتماعی سوء استفاده می شود و مردم را وادار می کنند که به نفع آنها شهادتهای دروغین بدهند). 
20. گناهان علنی شده، حیا و شرم از میان برداشته می شود (مانند تشکیل مجالس علنی از زن و مرد و پهن کردن بساط میگساری و اعمال زشت جنسی، رقصهای دسته جمعی از زن و مرد و برپا داشتن مجالس قمار و...). 
21. بهتان و برخلاف واقع گویی نسبت به مردم رایج می شود. 
22. سرکشی و طغیان و بدرفتاری علنی می شود. 
23. قرآنها را با چاپهای زرین و جلدهای زرکوب در اختیار مردم قرار می دهند (در صورتی که از عمل کردن به احکام و قوانین قرآن در میان آن مردم خبری نیست بلکه درست بر خلاف آنچه می فرماید عمل می کنند). 
24. مساجد را از لحاظ ساختمان مزین می سازند (در صورتی که از محتوای آن یعنی تقوا خبری نیست). 
25. مناره های مساجد را بسیار مرتفع می سازند (که از راه دور توجه بینندگان را جلب می کند) اما از دورن - یعنی تقوا - خالی است. 
26. اشرار و مردم دور از خدا و معنویت در جامعه محترم هستند. 
27. مردم در راه باطل و تقویت و پشتیبانی از اشرار صفوف فشرده خواهند داشت. 
28. در کارهای فردی و اجتماعی هواهای نفسانی مختلف است و هر دسته یک راه برای خودش انتخاب می کند. 
29. پیمان شکنی رایج می شود و وعده الهی نزدیک می گردد. 
30. زنان با مردانشان به جهت حرص به دنیا در کار تجارت شرکت می کنند. 
31. صدای فساق برخیزد و به آنها گوش فرا داده شود (مورد توجه و مقبول دیگران باشند). 
32. زعیم و حاکم بر آن مردم رذل ترین افراد جامعه است (فاقد تمام صفتهای خوب). 
33. مردم از بدکاران و فاسقان می ترسند (از شر آنها در امان نیستند). 
34. دروغگویان از طرف مردم به عنوان راستگو تأیید می شوند (مانند دروغهای سیاستمداران که پیوسته در مجامع مورد تأیید مردم قرار می گیرد). 
35. خیانتکاران به عنوان امین مردم و پرچمدار امانت معرفی می شوند (نظیر انتخاباتی که در سرتاسر جهان صورت می گیرد، مانند انتخاب ریئس جمهورها، نخست وزیرها، یا نمایندگان مجلس که به عنوان امین اجتماع انتخاب می شوند، در صورتی که از اول اکثراً کار این دسته خیانت به امانتهای مردم بوده است).
36. هنر پیشه های آوازه خوان تربیت می شوند.
37. مردم گذشتگان را لعنت می کنند.
38. زنها سوار بر زینها می شوند (اسب سواری، رانندگی و امثال اینها).
39. مردان از نظر لباس و قیافه شباهت به زنها پیدا می کنند و نیز زنان شبیه به مردها می شوند (بطوریکه انسان گاه دچار تردید می شود که این زن است یا مرد - بکرات اتفاق افتاده است -.)
40. بی آنکه از افراد شهادت بخواهند برای خوشایند اهل دنیا خود را به عنوان شاهد معرفی می کنند.
41. احکام و علوم دین را برای دنیا می آموزند و اعمال دنیوی را بر کارهای مربوط به آخرت ترجیح می دهند. بر دلهای گرگ صفتشان جامه میش می پوشند، قلبهای آنها آکنده از کثافت است بطوریکه از هر مرداری گندیده تر است.

---------------------------

منبع :  نشانه های ظهور او