وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَى رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿۱۶۴﴾
و آن گاه که گروهی از آنها ( به گروه نهی کننده ) گفتند: چرا قومی را که مطمئنا خدا آنها را هلاک خواهد کرد و یا به عذاب سختی عذاب خواهد نمود موعظه می کنید؟ گفتند: تا عذری به درگاه پروردگارتان داشته باشیم و شاید آنها پروا کنند. ( پس قوم موسی سه دسته بودند مجرمان ، ناهیان ، ساکتان )(۱۶۴)
فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ﴿۱۶۵﴾
پس چون آنچه را که به آنان تذکر داده شده بود فراموش کردند ، ما کسانی را که از کار بد نهی می کردند نجات بخشیدیم و آنها را که ستم ورزیدند به سزای آنکه نافرمانی می کردند به عذابی سخت گرفتار نمودیم. (۱۶۵)
فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ ﴿۱۶۶﴾
پس چون از آنچه نهی شدند سرکشی کردند به آنها گفتیم که میمون ها و رانده شده ها شوید ( اراده حتمی کردیم که صورتشان در شکل میمون و روحشان خوار و دور از رحمت شود و چنین شدند )(۱۶۶)
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۱۶۷﴾
و ( به یاد آر ) آن گاه که پروردگار تو اعلام نمود که مسلّما تا روز قیامت بر آنان ( بر یهود ) کسانی را خواهد انگیخت که همواره بر آنها عذابی سخت روا دارند همانا پروردگار تو زود کیفر و ( در عین حال ) بسیار آمرزنده و مهربان است.(۱۶۷)
وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَلِكَ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿۱۶۸﴾
و آنها را در روی زمین به صورت گروه هایی پراکنده کردیم ، برخی از آنان نیکوکارند و برخی فروتر از آنها و آنها را با خوشی ها و ناخوشی ها آزمودیم ، باشد که ( به سوی حق ) بازگردند.(۱۶۸)
فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَذَا الْأَدْنَى وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿۱۶۹﴾
پس بعد از آنها جانشینانی ( ناصالح ) که کتاب ( تورات ) را به ارث بردند جایگزین آنها شدند ، آنها متاع این جهان پست را ( به رشوه یا تحریف کتاب ) می گیرند و می گویند: به زودی ( توبه می کنیم و ) بخشوده می شویم و اگر متاعی همانند آن به آنها برسد باز هم می گیرند! آیا پیمان محکم کتاب بر عهده آنها گرفته نشد که جز حق را به خدا نسبت ندهند در حالی که آنچه را در آن کتاب است خوانده اند ( و از احکام آن با خبرند ) ؟! و ( بدانید که ) خانه آخرت برای کسانی که تقوا می ورزند بهتر است ، آیا نمی اندیشید. (۱۶۹)
وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ﴿۱۷۰﴾
و کسانی که همواره به کتاب ( آسمانی خود ) تمسک می جویند و نماز را برپا می دارند ، بی تردید ما پاداش صالحان و اصلاحگران را ضایع نخواهیم نمود.(۱۷۰)
مطالب مرتبط
