نقش اعتقادات دینی در صداقت زوجین

یکی از عوامل اختلاف خانواده ها که بعضا منجر به جدایی و طلاق می شود، عدم صداقت زوجین با هم است؛ این عدم صداقت ممکن است ریشه در دوران نامزدی و عقد زوجین داشته باشد، و مخصوصا در سالهای ابتدای زندگی، باعث ورود آسیبهایی در کانون گرم خانواده شود. برای جلوگیری از آسیبهایی عدم صداقت در زندگی، باید صداقت و راست گویی را با توجه به آموزه های دینی، سرلوحه کار خانواده قرار داد.
نکته: عدم صداقت در زندگی مشترک را به سه دسته می توان تقسیم کرد. گاهی ممکن است زوجین در ابتدای آشنایی، عیبهای خود را به هم نگفته باشند و پس از ورود در زندگی، متوجه قضیه شوند که اگر این عیبها حاد باشند و زندگی را مختل کنند، عقد فسخ می شود.[1] گاهی زوجین در ابتدای آشنایی قول و قرارهایی با هم می گذارند که بعد از ورود در زندگی مشترک، ضمانت اجرایی پیدا نمی کند(به خاطر تخلف یکی از زوجین؛ مثلا مرد به همسر خود گفته است که فلان ماشین را برایت تهیه می کنم و بعدا زیر قولش می زند) و گاهی هم برخلاف دو مورد بالا که عدم صداقت از قبل، زمینه سازی شده بود، اینبار پس از ورود در زندگی مشترک، شروع می شود و دردسرها و تنش ها شروع می شود.
در همه این موارد بالا، نقش کمبود اعتقادات دینی را می توان دید؛ کسی که اعتقاد محکمی دارد، حاضر نیست که دیگران را با آدرسهای غلط (مخصوصا در امر ازدواج) فریب دهد و یا برای از دست ندادن طرف مقابل، مجبور به دروغگویی شود(این گفته که «نمی خواستم تو را از دست بدهم بنابراین مجبور شدم در ابتدای آشنایی دروغ بگویم) چه بسا در سالیان ابتدای زندگی، حسرت را بر دل برخی از خانواده ها بگذارد، که ای کاش راست می گفتم).
بنابراین نقش اعتقادات دینی را نباید در عدم صداقت، نادیده بگیریم.

اعتقادات دینی محکمتر؛ صداقت بیشتر
یکی از بسترهای عدم صداقت، کمبود اعتقادات دینی است؛ شخص با ایمان متوجه این موضوع است که خدای بزرگ در قرآن، انسان را به یکی بودن ظاهر و باطن دعوت می کند: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُون‏؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد! چرا سخنى مى‏ گوييد كه عمل نمى ‏كنيد؟»[2] پیام این آیه برای اهل ایمان این است که در گفته هایتان صادق باشید و کردار شما، گفتار شما را به چالش نکشد. از جمله گفتارهای یک شخص مسلمان، گفتتاریست که بر اساس آن، تشکیل خانواده می دهد. هنگامی که زوجین بر اساس قول و قرارهایی، زیر یک سقف می روند، ولی با خلاف آن قول و قرارها مواجه می شوند، خطاب آیه متوجه آنان است.
زوجین با ایمان می دانند که صداقت یکی از صفات با ارزش برای پویایی ایمان آنهاست. امام سجاد(علیه السلام) در حدیثی در باره صداقت می فرماید: «أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِیهِ كَمَلَ إِسْلَامُهُ وَ مُحِّصَتْ ذُنُوبُهُ وَ لَقِیَ رَبَّهُ وَ هُوَ عَنْهُ رَاضٍ... وَ صِدْقُ لِسَانِهِ مَعَ النَّاسِ؛ چهار صفت در هركس باشد، ایمانش كامل، گناهانش بخشوده خواهد بود، و در حالتی خداوند را ‏ملاقات می‌كند كه از او راضی و خوشنود است:... راست گوئی و صداقت با مردم.»[3] این حدیث گرانبها، صداقت با مردم (و در راس آن با خانواده) را یکی از صفات با ارزش معرفی می کند.  

حاصل سخن اینکه؛ زوجین باید بر اساس صداقت زندگی خود را شروع کنند و سخنانی به هم نگویند که خلاف گفتار آنان باشد، و حتی الامکان وعده های به هم بدهند که قابلیت تحقق داشته باشد.

پی نوشت:
1ـــ به رساله های عملیه مراجعه شود
2ــ صف/2
3ــ مشكاة الأنوار في غرر الأخبار، ص 172