وینستون لئونارد اسپنسر چرچیل(Winston Leonard Spencer-Churchill)، در ۳۰ نوامبر سال ۱۸۷۴میلادی، در بلنهایم پالاس واقع در آکسفورد شایر انگلستان به دنیا آمد. پدر وی لرد راندولف چرچیل، سیاستمدار و مادر او لیدی راندولف چرچیل، دختر یک ثروتمند امریکایی بود. او همچنین برادری به نام «جان استرنج اسپنسر چرچیل» داشت. وینستون چرچیل تحصیلات خود را در مدرسه «هارو» به پایان رساند و پس از آن به فرهنگستان نظامی- سلطنتی «سندهرست» پیوست. وی در سال ۱۸۹۳ میلادی وارد ارتش بریتانیا شد و در۱۸۹۸میلادی، به عنوان افسر ارتش، در جنگی كه در سودان رخ داد، شرکت کرد. چرچیل در سال ۱۸۹۹میلادی، ارتش را به قصد انجام فعالیتهای سیاسی ترک کرد، ولی قبل از آن به عنوان روزنامه نگار به آفریقای جنوبی - که در آن «جنگ دوم بوئر» در جریان بود - رفت. او توسط بوئرها اسیر شد و به زندان افتاد، اما توانست فرار كند. مجلس و نخست وزیری وینستون چرچیل در سال ۱۹۰۰میلادی، عضو حزب محافظه کار مجلس «اولدهام» شد، ولی بعد از مدتی از این حزب بیرون آمد و در سال ۱۹۰۴میلادی، به حزب لیبرال پیوست. در ماه می سال ۱۹۴۰میلادی، «نویل چمبرلن» از سمت نخست وزیری کناره گرفت و «وینستون چرچیل» در سن ۶۵ سالگی به عنوان نخست وزیر و وزیر دفاع انتخاب شد. طی جنگ جهانی دوم، همزمان با پادشاهی جرج پنجم، رهبری بریتانیا در دست وینستون چرچیل بود. او در طول جنگ به برقراری روابط محكم با رئیس جمهور آمریکا «فرانکلین روزولت» پرداخت. در انتخابات بعد از جنگ كه در سال ۱۹۵۰ میلادی برگزار شد، چرچیل قدرت را از دست داد؛ اما رهبر گروه مخالف باقی ماند. وی اروپا و آمریکا را به اتحاد در مقابل کمونیسم تشویق می کرد. (اصطلاح «پرده آهنین» نیز اولین بار توسط او به کار برده شد). او در سال ۱۹۵۱ میلادی برای بار دوم به مقام نخست وزیری رسید و در سال ۱۹۵۵ میلادی برکنار شد؛ با این حال تا پایان عمر، عضو مجلس بریتانیا بود. چرچیل نقش مهمی در سیاست بریتانیا به عهده داشت و بتدریج، میزان دخالت سلطنت را در سیاست این كشور كاهش داد. نشانه های چنین عملکردی از دوران ملکه ویکتوریا تا ملکه الیزابت دوم به چشم می‌خورد. «وینستون چرچیل» در صبح روز یکشنبه، ۲۴ ژانویه سال ۱۹۶۵میلادی، در اثر سکته مغزی و در منطقه هاید پارک گیت شهر لندن درگذشت. به دستور ملکه الیزابت دوم، برای او مراسم خاكسپاری رسمی در کلیسای «سنت پال» و با حضور ملکه برگزار شد. از سال ۱۹۱۴، این اولین مراسم رسمی در بریتانیا بود که برای فردی خارج از خاندان سلطنتی انجام می شد. این مراسم، بزرگترین مراسم از این دست در بریتانیا بود؛ به گونه ای که از بیش از صد کشور جهان، افرادی چون رئیس جمهور فرانسه، «شارل دوگل»، و رئیس جمهور آمریکا، «دوایت آیزنهاور»، در آن حضور پیدا كردند.
