در روایتی از رسول خدا صلّی الله علیه وآله آمده است: خواب مؤمن یک جزء از ۴۶ جزء نبوت است.[۱] مرحوم فیض کاشانی قدس سره معنای لطیفی برای این روایت فرموده است؛ ایشان می فرماید:
تمام امور، در شش ماه اول در خواب به رسول خدا صلّی الله علیه وآله ارائه می شد. بعد از شش ماه و طی ۲۳ سال ـ از چهل سالگی تا ۶۳ سالگی ـ بر ایشان وحی نازل می شد. شش ماه نسبت به ۲۳ سال، یک چهل وششم است.[۲]
با توجه به این مطالب، مؤمن هم در این یک چهل وششم راه دارد؛ یعنی می تواند قضایا را در خواب، به طور صحیح ببیند. البته دیدن این امور در خواب، مقدماتی دقیق لازم دارد. عالم خواب، عالم اختیار نیست. مقدمات خواب صحیح، پاک و زلال بودن تمام افکار انسان است. افکار ناشایست و اشتغال به معصیت، راه ورود ملائکه را مخدوش می کند و راه القاء شیطان را باز می نماید؛ یعنی شیطان، حق را با باطل مخلوط می کند و آن را به مؤمن القاء می نماید؛ مثلا اگر مؤمنی دچار دروغ گویی شد یا اگر لقمه حرام یا شبهه ناک خورد، تمثلاتش که باید موجب القاء یک معرفت معنوی باشد، یکدست و زلال نیست و چه بسا شیاطین هم در آن رخنه می کنند؛ لذا خواب های او قابل اعتماد و اعتبار نیست؛ ولی اگر مؤمن، با مقدماتی صحیح وارد شد، معارف زلال و ناب، نصیبش می شود.
-----------------------------
پی نوشت:
[۱]. عَنْ عُبَادَهَ بْنِ الصَّامِتِ أَنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله قَالَ: رُؤْیَا الْمُؤْمِنِ جُزْءٌ مِنْ سِتَّهٍ وَ أَرْبَعِینَ جُزْءاً مِنَ النُّبُوَّه(بحار، ج۵۸، ص۱۹۲).
[۲]. وافی، ج۲، ص۷۵.
----------------------------
منبع : بنیاد هاد
مطالب مرتبط
